Αν για κάποιους το ταξίδι είναι συνώνυμο με την απόδραση, τη χαλάρωση και την ψυχαγωγία σε μέρη όμορφα και φιλόξενα, υπάρχουν και εκείνοι που το αντιλαμβάνονται διαφορετικά, με ακραίο ενίοτε τρόπο. Οι οπαδοί του «dark tourism» – «μαύρου ή σκοτεινού τουρισμού» στα ελληνικά – είναι πολλοί, περισσότεροι από όσους πιθανώς νομίζουμε, αν κρίνουμε από τη σχετική βιβλιογραφία και από τα δεκάδες ταξίδια που οργανώνονται κάθε χρόνο στις πιο επικίνδυνες περιοχές του πλανήτη. Γιατί αυτό σημαίνει «σκοτεινός τουρισμός»: Διακοπές σε προορισμούς που έχουν συνδέσει το όνομά τους με την καταστροφή, με τον τρόμο και με τον θάνατο (εναλλακτικές ονομασίες του είναι «disaster tourism» ή «thanatourism», από τη λέξη «θάνατος»). Σε τοποθεσίες που δεν έγιναν διάσημες για τη λαμπρή ιστορία τους ή για τις φυσικές καλλονές τους, αλλά κυρίως επειδή εκεί εξελίχθηκαν τραγωδίες, έγιναν τρομερά εγκλήματα, απερίγραπτες βαναυσότητες, πόλεμοι και γενοκτονίες. Νεολογισμός που επινοήθηκε κατά τη δεκαετία του ’90 από ερευνητές και φοιτητές του Πανεπιστημίου Caledonian της Γλασκώβης, ο «σκοτεινός τουρισμός» έχει βρει τον ιδανικό προορισμό του στο Τσερνόμπιλ της Ουκρανίας, την ακόμα ποτισμένη από ραδιενέργεια περιοχή γύρω από το εργοστάσιο στο οποίο στις 26 Απριλίου 1986 συνέβη το πυρηνικό δυστύχημα που σκόρπισε τον θάνατο και επηρέασε δραματικά την υγεία και τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
