«Μας έστειλαν ένα στιγμιότυπο από βίντεο της Χαμάς, για λίγο νόμιζα ότι έβλεπα το πρόσωπο ενός νεκρού. Ηταν ο αδελφός μου». Με αυτόν τον τρόπο έμαθε ο Ιλάι Νταβίντ πως ο αδερφός του, Εβιατάρ, βρίσκεται στη Γάζα, όπως εξήγησε ευρισκόμενος στην Αθήνα, μαζί με τη μητέρα του, στο πλαίσιο της προσπάθειας των συγγενών των ομήρων να διεθνοποιήσουν το αίτημά τους για την απελευθέρωση των ανθρώπων τους, με σύνθημα «φέρτε τους πίσω στο σπίτι».
Οπως περιέγραψε ο αδελφός του, ο 22χρονος Εβιατάρ «βρίσκεται στο ξεκίνημα της ζωής του, είναι μουσικός, ευαίσθητος και ο «ψυχολόγος της παρέας»». Το βράδυ της 6ης Οκτωβρίου, Παρασκευή, έτρωγαν όλοι μαζί πριν φύγει για το μοιραίο φεστιβάλ Supernova. «Ηταν ενθουσιασμένος. Από την ανυπομονησία του δεν έφαγε καν, περίμενε να περάσει η ώρα, πήρε το αμάξι της μαμάς και ξεκίνησε».
Οταν το Σάββατο το πρωί ήχησαν οι σειρήνες, κανείς τους δεν φανταζόταν τι θα ακολουθούσε. «Η μαμά άρχισε να στέλνει μηνύματα στον Εβιατάρ, μέχρι που στις 7.45 απάντησε πως έτρεχε προς το αμάξι και έκτοτε δεν ξανακούσαμε νέα του». Καθώς περίμεναν, έβλεπαν τα αποτρόπαια βίντεο από το φεστιβάλ στα κοινωνικά δίκτυα. «Προσευχόμασταν, μέχρι που είδαμε τα βίντεο που ανέβασε η Χαμάς. Και εκεί τον είδαμε, δεμένο, τρομαγμένο και υπό την απειλή όπλου». Από τότε, ο Εβιατάρ βρίσκεται στη Γάζα μαζί με τους περισσότερους από 240 ομήρους που έχει απαγάγει η Χαμάς. «Από τότε ζούμε έναν εφιάλτη» κατέληξε ο 26χρονος Ιλάι.
Ετσι αφηγήθηκε το «χειρότερο βράδυ της ζωής του» στη συνέντευξη Τύπου στην Αθήνα, στην αρχή της εβδομάδας, καθώς όπως εξήγησε στο «Βήμα», για τη μητέρα του, την Γκάλια, είναι πολύ δύσκολο να μιλάει για αυτό. Η ίδια, με εμφανή κόπωση και στα εβραϊκά, είπε πως βρίσκεται «εκτός του σώματός της». Δεν κοιμάται, δεν τρώει, έχει χάσει την αίσθηση του χρόνου. «Κάνω απλά ό,τι μπορώ για να επιστρέψει ο γιος μου».
O Ιλάι Νταβίντ κρατά μια αφίσα με τον 22χρονο Εβιατάρ
Σταμάτησαν τις ζωές τους
«Πράγματι», επιβεβαιώνει στο «Βήμα» ο Ιλάι που μέχρι πρότινος εργαζόταν ως ξεναγός στην Ιερουσαλήμ. «Εχουμε σταματήσει τις ζωές μας και έχουμε αφοσιωθεί στο να τον φέρουμε πίσω. Δεν δουλεύω, κάθε μέρα μιλάω σε ΜΜΕ, ταξιδεύω με τη φωτογραφία του, γνωστοποιώ την ιστορία του με όποιο μέσο μπορώ και δεν θα σταματήσω μέχρι να γυρίσει».
«Το πιο δύσκολο», μας λέει, είναι ότι «δεν έχουμε ιδέα για την κατάστασή του». «Είμαστε σε επαφή με τον στρατό, με κάποιους εκπροσώπους της κυβέρνησης, αλλά μας δίνουν πολύ λίγες πληροφορίες. Ελπίζω πως κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους».
«Το Ισραήλ θέλει και πρέπει να νικήσει αυτόν τον πόλεμο. Ομως χωρίς την απελευθέρωση των ομήρων, δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική νίκη» λέει.
Ο Ιλάι διατηρεί την ελπίδα, ειδικά μετά την απελευθέρωση λίγων ομήρων και τις χερσαίες επιχειρήσεις που ξεκίνησε το Ισραήλ στη Γάζα. «Το κυρίαρχο συναίσθημα παραμένει ο φόβος. Αλλά ελπίζω και πραγματικά πιστεύω πως ο Εβιατάρ είναι καλά και θα γυρίσει. Οταν μάθαμε από τους απελευθερωμένους ομήρους πως τους φέρονται σχετικά καλά, πήραμε κουράγιο» τονίζει βουρκωμένος πια στο «Βήμα», καταλήγοντας με τη συνήθη φράση που χρησιμοποιούν οι Ισραηλινοί στο τέλος των συζητήσεων τους, όσο στενάχωρες και αν είναι αυτές: «Γιγέ μπεσέντερ» (σ.σ.: «όλα θα πάνε καλά»).
