Ανάμεικτα αισθήματα έχουν προκαλέσει στις Βρυξέλλες τα αποτελέσματα των εκλογών στην Ισπανία, που δεν ανέδειξαν ξεκάθαρο νικητή, τη στιγμή που «τρέχει» ως το τέλος του χρόνου η ισπανική προεδρία της ΕΕ και διανοίγεται ένας κύκλος πολιτικής εσωτερικής αστάθειας στη χώρα αυτή. Οταν μάλιστα παραμένουν ανοιχτά όλα τα γνωστά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη την περίοδο αυτή (πόλεμος στην Ουκρανία, σχέσεις με την Κίνα, Μεταναστευτικό, ενεργειακή κρίση, διεύρυνση κ.λπ.). Παράλληλα όμως εκφράζεται και ένα αίσθημα ανακούφισης καθώς διαψεύστηκαν οι προβλέψεις για συμμετοχή στην κυβέρνηση του ακροδεξιού κόμματος Vox, που θα ενίσχυε την γενικότερη άνοδο της Ακροδεξιάς, εν όψει των ευρωεκλογών της επόμενης χρονιάς. Οπως μάλιστα επεσήμανε η έγκυρη γαλλική εφημερίδα «Le Monde», πλήγμα υπέστη και η ακροδεξιά πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζόρτζια Μελόνι, η οποία ήλπιζε ότι με την επιτυχία του Vox θα εξασφάλιζε έναν πολύτιμο σύμμαχο σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Και το ερώτημα είναι τώρα αν πράγματι ή όχι η αποτυχία της Ακροδεξιάς στην Ισπανία θα σημάνει μια γενικότερη κάμψη του ακραίου αυτού πολιτικού χώρου πανευρωπαϊκά. Τη στιγμή που ο επικεφαλής του δεξιού Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος Μάνφρεντ Βέμπερ υπολόγιζε, εν όψει των ευρωεκλογών, σε μια πιθανή συμμαχία του κόμματός του και των ακροδεξιών κομμάτων που εκπροσωπούνται από το Ευρωπαϊκό Κόμμα των Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών. Μια προσδοκία καθόλου αβάσιμη όταν είναι γνωστή η άνοδος των ποσοστών του φιλοναζιστικού Κόμματος AfD στη Γερμανία, το οποίο ήδη συγκεντρώνει το 22% των προτιμήσεων των ψηφοφόρων ευρισκόμενο στη δεύτερη(!) θέση μετά τους Χριστιανοδημοκράτες, με τάση περαιτέρω ανόδου. Για να μη μιλήσουμε και για τη συνεχή άνοδο της Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία, μετά τη σειρά των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος ούτως ή άλλως δεν θα είναι υποψήφιος στις επόμενες προεδρικές εκλογές, εφόσον θα έχει συμπληρώσει δύο θητείες.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
