Προσγείωση στον ρεαλισμό ή δείγμα «ιστορικής ευθύνης για την προάσπιση μιας ελεύθερης και κυρίαρχης Ουκρανίας» όπως έγραψε ο «Guardian»; Οι ερμηνείες που δόθηκαν ήταν πολλές.
Ομως είναι γεγονός ότι η απόφαση του Βερολίνου να στείλει 14 άρματα μάχης Leopard 2 στην Ουκρανία και ταυτόχρονα να δώσει την άδειά του σε άλλες συμμαχικές χώρες να πράξουν αναλόγως σπάει ένα ταμπού δεκαετιών αντιμιλιταριστικής παράδοσης στη Γερμανία, απαλλάσσοντάς την ταυτόχρονα από την ταμπέλα του κατ’ εξοχήν διστακτικού ουραγού στο δυτικό άρμα.
Μέχρι στιγμής παραμένει άγνωστο πότε θα γίνουν οι παραδόσεις των Leopard στην Ουκρανία. Ενα δεύτερο ζήτημα είναι ότι τα τανκς που θα παραδοθούν είναι λιγότερα από τα 300 που αξίωσε η ουκρανική πλευρά, ενώ θεωρείται πολύ κρίσιμη η γρήγορη εκπαίδευση και εξοικείωση των ουκρανών στρατιωτών με τα άγνωστα για αυτούς οπλικά συστήματα. Και όλα αυτά με φόντο το σενάριο που διακινείται το τελευταίο διάστημα ότι οι Ρώσοι σχεδιάζουν μεγάλη επίθεση σε όλα τα μέτωπα πολύ πιο σύντομα από την άνοιξη, όπως μέχρι πρότινος ανέμεναν οι παρατηρητές: από τη Λευκορωσία στον Βορρά, το Λουχάνσκ και το Ντονέτσκ στα ανατολικά, την Οδησσό και το Μικολάιβ στον Νότο.
Ασφυκτική πίεση στον Σολτς
Πώς πραγματοποιήθηκε τελικά η εντυπωσιακή στροφή του Βερολίνου; Η πίεση προς τον ίδιο τον καγκελάριο Ολαφ Σολτς υπήρξε ασφυκτική, τόσο από το εξωτερικό – τους νατοϊκούς συμμάχους και το Κίεβο που υποστηρίζει καιρό τώρα ότι, λόγω των επιθετικών τους δυνατοτήτων, μόνο με τα Leopard θα μπορούσαν να αλλάξουν οι ισορροπίες στο πεδίο των μαχών – όσο και στο εσωτερικό της Γερμανίας: Πράσινοι και Φιλελεύθεροι έκαναν δημόσια λόγο για πλήρη αποτυχία του καγκελάριου Σολτς στο μέτωπο της Ουκρανίας, προειδοποιώντας ότι η χώρα θα μπορούσε να καταστεί αναξιόπιστος σύμμαχος και να απομονωθεί από τους δυτικούς εταίρους.
Αλλά μόνο όταν οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι θα στείλουν 31 άρματα μάχης τύπου Abrams στην Ουκρανία κάμφθηκαν τελικά οι αντιστάσεις του Σολτς. Η Ρωσία δήλωσε ότι αυτή η εξέλιξη συνιστά ξεκάθαρη πρόκληση από μέρους της Δύσης προειδοποιώντας διά στόματος του αντιπροέδρου του Συμβουλίου Ασφαλείας Ντμίτρι Μεντβέντεφ ότι «η ήττα μιας πυρηνικής δύναμης σε έναν συμβατικό πόλεμο μπορεί να πυροδοτήσει έναν πυρηνικό πόλεμο».
«Η ειρωνεία είναι ότι μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες η Γερμανία είναι ένας από τους μεγαλύτερους προμηθευτές όπλων και βοήθειας στο Κίεβο» επισημαίνει η «Washington Post». Η χώρα έχει ήδη παραδώσει προηγμένα συστήματα αεράμυνας, αντιαεροπορικά όπλα και εκτοξευτές πολλαπλών πυραύλων και πρόσφατα συμφώνησε να στείλει περίπου 40 οχήματα μάχης Marder.
Καθοριστικά στις χερσαίες μάχες
Αντικείμενο έντονων συζητήσεων αλλά και της πρόσφατης αντιπαράθεσης των νατοϊκών συμμάχων, το γερμανικό άρμα μάχης Leopard 2 θεωρείται ευρέως το καλύτερο του είδους του και το πλέον ενδεδειγμένο οπλικό σύστημα για την Ουκρανία. Συνδυάζει ταχύτητα και ακρίβεια και είναι ικανό να πλήξει στόχους 5 χιλιόμετρα μακριά την ώρα που βρίσκεται σε κίνηση, ενώ δεν επηρεάζεται από τη μορφολογία του εδάφους.
Μεταξύ άλλων διαθέτει ψηφιακά συστήματα ελέγχου πυρός με σταθεροποίηση οργάνων, πολυβόλο 120 χιλιοστών, κινητήρα diesel και προηγμένες λειτουργίες νυχτερινής όρασης και σκόπευσης. Τα πλεονεκτήματά του έναντι των αντίστοιχων δυτικών αρμάτων είναι ότι μπορεί να αναπτύξει τελική ταχύτητα 72 χλμ./ώρα, την ώρα που το αμερικανικό Abrams αναπτύσσει 68 χλμ./ώρα και το βρετανικό Challenger 2 56 χλμ./ώρα. Ταυτόχρονα μπορεί να διανύσει απόσταση 550 χλμ. προτού ανεφοδιαστεί – ίση με το Challenger, ενώ το Abrams διανύει 426 χλμ.
Με δεδομένο ότι το μεγαλύτερο μέρος των μαχών στην Ουκρανία είναι χερσαίες και το Κίεβο έχει περιορισμένη διαθεσιμότητα από τανκς – τα περισσότερα χρονολογούνται από τη σοβιετική ή τη μετασοβιετική εποχή -, ο εξοπλισμός του με τα Leopard είναι αναγκαίος καθώς θα ενισχύσουν καίρια την ικανότητά του να προστατεύσει τα εδάφη που ελέγχει και να ανακτήσει όσα έχει χάσει. Στην Ανατολική Ουκρανία η κατάσταση είναι δυσμενής για τις ουκρανικές δυνάμεις. Το Κίεβο παραδέχτηκε την περασμένη Τρίτη την ήττα του στην πόλη Σολεντάρ του Ντονέτσκ. Η κατάληψη της πόλης αυτής των 10.000 κατοίκων, που αποτελεί θέατρο σφοδρότατων μαχών, κατέστησε δυνατό τον αποκλεισμό των ουκρανικών οδών ανεφοδιασμού, σύμφωνα με το ρωσικό πρακτορείο RIA. Εχει όμως και συμβολική σημασία για τους Ρώσους, καθώς αποτελεί την πρώτη σημαντική νίκη τους εδώ και μήνες.
Την ίδια ώρα, οι Ρώσοι αποδεκατίζουν τις ουκρανικές δυνάμεις στο Μπαχμούτ – οι επιθέσεις τους εκεί περιγράφονται ως ανελέητες – και στρατιωτικοί αναλυτές θεωρούν ότι η ενδεχόμενη πτώση του θα έχει συνέπειες για ολόκληρη τη γραμμή άμυνας του Κιέβου, αφού θα ανοίξει τον δρόμο για την πιο γρήγορη προέλαση της Μόσχας σε άλλες πόλεις του Ντονέτσκ.
Ακροδεξιές οργανώσεις στην υπηρεσία του Κρεμλίνου
Εν μέσω απειλών από τη Ρωσία ότι Ουάσιγκτον και Βρυξέλλες κλιμακώνουν τον πόλεμο, ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί η αποκάλυψη των «New York Times» ότι οι παγιδευμένες επιστολές που εστάλησαν πρόσφατα σε υψηλόβαθμους αξιωματούχους στην Ισπανία από την ακροδεξιά οργάνωση με την ονομασία «Ρωσικό Αυτοκρατορικό Κίνημα» έγινε με την καθοδήγηση υψηλόβαθμων μελών των ρωσικών στρατιωτικών υπηρεσιών πληροφοριών.
Προφανής στόχος της Μόσχας ήταν να δείξει ότι η ίδια και οι συνεργοί της μπορούν να πραγματοποιήσουν τρομοκρατικές επιθέσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένων των πρωτευουσών των κρατών-μελών του ΝΑΤΟ στα οποία ανήκει η Ισπανία, αν συνεχίσουν να υποστηρίζουν την Ουκρανία.
Συνεργάτες σε όλη την Ευρώπη
Το «Ρωσικό Αυτοκρατορικό Κίνημα» έχει μέλη και συνεργάτες σε όλη την Ευρώπη, διαθέτει στρατιωτικού τύπου εκπαιδευτικά κέντρα στην Αγία Πετρούπολη, ενώ το αμερικανικό Στέιτ Ντιπάρτμεντ το συγκαταλέγει στις παγκόσμιες τρομοκρατικές οργανώσεις.
Οπως περιγράφει σε έκθεσή του το Κέντρο για τη Διεθνή Ασφάλεια και Συνεργασία του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, η ρωσική ακροδεξιά οργάνωση ιδρύθηκε το 2002 από τον Στανισλάβ Ανατόλιεβιτς Βορομπίγεφ. Εκείνη την εποχή, το «Ρωσικό Αυτοκρατορικό Κίνημα» ήταν επικεντρωμένο στη ρωσική πολιτική σκηνή χωρίς να τραβάει τη διεθνή προσοχή.
Τον Σεπτέμβριο του 2010 αποφάσισε να ενωθεί με άλλες εθνικιστικές ομάδες με τις οποίες υπέγραψε τη «Διακήρυξη των Ρωσικών Εθνικών Οργανώσεων», αξιώνοντας τη νομιμοποίηση των εθνικιστικών οργανώσεων στη Ρωσία και τον τερματισμό της πολιτικής καταστολής εναντίον τους. Η δράση τους είχε ως στόχο το ρωσικό καθεστώς και μάλιστα το 2012 οργάνωσαν πορείες εναντίον του προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν στη Μόσχα και στην Αγία Πετρούπολη.
Νοσταλγοί του τσαρικού καθεστώτος
Το 2014 αποτέλεσε χρονιά-καμπή. Με την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία και το ξέσπασμα της σύγκρουσης στην Ανατολική Ουκρανία μεταξύ κυβερνητικών δυνάμεων και φιλορώσων αυτονομιστών, οι σχέσεις στη ρωσική Ακροδεξιά διαταράχθηκαν.
Το «Ρωσικό Αυτοκρατορικό Κίνημα» έστρεψε το ενδιαφέρον του πέρα από τη ρωσική εσωτερική πολιτική σκηνή και ενεργοποίησε τους πόρους του προκειμένου να στηρίξει τη φιλορωσική πλευρά στο Ντονμπάς (Ανατολική Ουκρανία), ενώ άρχισε να εκπαιδεύει Ρώσους για να πολεμήσουν στο πλευρό των αυτονομιστών. Εκείνη την περίοδο άρχισε να προσελκύει το ενδιαφέρον των διεθνών παρατηρητών. Το «Ρωσικό Αυτοκρατορικό Κίνημα» υμνεί τη λευκή υπεροχή, προωθεί τον ρωσικό εθνικισμό, υποστηρίζει την αποκατάσταση του τσαρικού καθεστώτος της Ρωσίας και διατηρεί επαφές με νεοναζιστικές ομάδες στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ. Ο ένοπλος βραχίονάς του ονομάζεται «Αυτοκρατορική Λεγεώνα» και πέρα από το μέτωπο της Ανατολικής Ουκρανίας έχει συμμετάσχει σε συγκρούσεις στη Λιβύη και στη Συρία.
Οι παγιδευμένες επιστολές στην Ισπανία
Πρόσφατα το «Ρωσικό Αυτοκρατορικό Κίνημα» έστειλε παγιδευμένες επιστολές στον ισπανό πρωθυπουργό Πέδρο Σάντσεθ, στην υπουργό Αμυνας Μαργαρίτα Ρόμπλες, σε ξένους διπλωμάτες και άλλους αξιωματούχους στην Ισπανία.
Στις επιθέσεις αυτές τραυματίστηκε ένας υπάλληλος της ουκρανικής πρεσβείας στη Μαδρίτη. Η χρησιμότητα των παραστρατιωτικών ομάδων σε μια μεγάλης διάρκειας πολεμική σύγκρουση, όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία, είναι ότι αναλαμβάνουν τη βρώμικη δουλειά χωρίς να εκτίθεται ο πρόεδρος Πούτιν ή η κυβέρνησή και χωρίς να λογοδοτούν – κυρίως για τις αγριότητες κατά του άμαχου πληθυσμού, με πιο χαρακτηριστική τη σφαγή στην Μπούτσα την περασμένη άνοιξη που, σύμφωνα με τις γερμανικές μυστικές υπηρεσίες, αποδίδεται στην παραστρατιωτική ομάδα «Βάγκνερ».
Αναλυτές του Ινστιτούτου για τη Μελέτη του Πολέμου (ISW), ωστόσο, αναφέρουν ότι η οργάνωση δεν έχει καταφέρει τα κέρδη που ο Πούτιν ανέμενε, γι’ αυτό ο ρώσος πρόεδρος αποφάσισε προσφάτως να περιορίσει την εξάρτησή του από τον ιδρυτή της Γεβγένι Πριγκόζιν. Τους τελευταίους μήνες, άλλωστε, είναι τεράστιες οι απώλειες της «Βάγκνερ», την οποία η αμερικανική κυβέρνηση ανακήρυξε διεθνή εγκληματική οργάνωση την Πέμπτη και της επέβαλε κυρώσεις.
INFO
- Τα δύο τρίτα όλων των Leopard που παράγονται εξακολουθούν να βρίσκονται στην Ευρώπη. Επομένως, η μεταφορά τους στην Ουκρανία είναι σχετικά απλή, ενώ διευκολύνονται η συντήρηση και η επισκευή τους.
- Πέραν της Πολωνίας που διαδραμάτισε βασικό ρόλο πίεσης προς τη Γερμανία, την Ουκρανία θα ενισχύσουν με βαρέα όπλα τύπου Leopard 2 Νορβηγία, Σλοβακία, Βρετανία, Φινλανδία, Ολλανδία και Ισπανία.
