Οι συνομιλίες των τριών επιπέδων των προηγούμενων ημερών σε Γενεύη, Βρυξέλλες και Βιέννη (μεταξύ Αμερικανών και Ρώσων η πρώτη, ΝΑΤΟ και Ρωσίας η δεύτερη, στην έδρα του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία – ΟΑΣΕ – η τρίτη) έφεραν πίσω στο μυαλό κάτι από την ιδιόρρυθμη όσο και επικίνδυνη γοητεία του Ψυχρού Πολέμου. Η γλώσσα του σώματος και η ρητορική των συμμετεχόντων, το αντικείμενο των συζητήσεων (έλεγχος εξοπλισμών, μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης), ακόμη και οι χώροι των συναντήσεων παρέπεμπαν σε εκείνη την περίοδο. Από μια άποψη, κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ο Βλαντίμιρ Πούτιν πέτυχε να διαμορφώσει ένα περιβάλλον που ταιριάζει στον ίδιο και στις επιδιώξεις του για μια αναπροσαρμογή της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφαλείας. Ισως όμως μια τέτοια ανάγνωση να αποδειχθεί, εν τέλει, βιαστική. Οι πρώτες εκτιμήσεις πάντως, όπως τουλάχιστον προκύπτουν από τις επίσημες δηλώσεις, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τις θέσεις των δύο πλευρών χωρίζει άβυσσος. Αυτό το γεγονός αυξάνει την αβεβαιότητα σχετικά με τις επόμενες κινήσεις της Μόσχας στο ουκρανικό ζήτημα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
