Ο θυμός του Μαρόκου έναντι του Μετώπου Πολισάριο δεν επαρκεί ως δικαιολογία για αντίδραση τέτοιας εμβέλειας. Οπως τονίζει μιλώντας στο «Βήμα» ο Χαϊζάμ Αμίρα Φερνάντεθ, πολιτικός επιστήμων στο think tank της Μαδρίτης Real Instituto Elcano, «το Ραμπάτ θέλει να στρέψει την προσοχή από τα εσωτερικά του προβλήματα, οικονομικά και πολιτικά, τα οποία όξυνε ιδιαιτέρως η πανδημία. Τα ισπανικά τηλεοπτικά δίκτυα μετέδωσαν εικόνες από τη Θέουτα όπου νεαροί μετανάστες – κυρίως Μαροκινοί – πανηγύριζαν με συνθήματα όπως «Ζήτω η Ισπανία», λέγοντας ότι έφυγαν από το Μαρόκο γιατί δεν υπάρχουν ούτε δουλειές ούτε δικαιοσύνη». Ωστόσο, ο κ. Φερνάντεθ υπογραμμίζει και τη διεθνή διάσταση της κρίσης.
Το Μαρόκο λαμβάνει την τρίτη σε μέγεθος βοήθεια από την ΕΕ προς τρίτη χώρα.
Από το 2014, μόνο για τη φύλαξη των συνόρων με την ΕΕ έχει λάβει 343 εκατ. ευρώ. Δεν φοβάται ότι διαταράσσει τις σχέσεις του με την ΕΕ;
«Στο επίκεντρο του ζητήματος βρίσκεται το Ισραήλ. Μη σεβόμενος το διεθνές δίκαιο, ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, αναγνώρισε τον Δεκέμβριο του 2020 την κυριαρχία του Μαρόκου στη Δυτική Σαχάρα, με αντάλλαγμα την εξομάλυνση των σχέσεων Μαρόκου – Ισραήλ. Ο Τραμπ δεν γνώριζε καν που βρίσκεται η Δυτική Σαχάρα, το δήλωσε ο Τζον Μπόλτον, πρώην σύμβουλος Ασφαλείας. Η αναγνώριση ήταν έμπρακτη στήριξη των ΗΠΑ στον Νετανιάχου, τον πρωθυπουργό του Ισραήλ, που είχε τότε μπροστά του μια ακόμη εκλογική αναμέτρηση, την τέταρτη σε δύο χρόνια [Σημ.: οι τελευταίες εκλογές στο Ισραήλ έγιναν στις 23 Μαρτίου]. Η πρωτοβουλία του Τραμπ είχε ως συνέπεια να αυξηθούν οι εντάσεις στις χώρες του Μαγκρέμπ (Αλγερία, Μαρόκο, Tυνησία, Λιβύη, Μαυριτανία) και οι εντάσεις μεταξύ Μαρόκου και ΕΕ και μεμονωμένων ευρωπαϊκών χωρών. Το Μαρόκο έχει πλέον δύο ανοιχτά μέτωπα, με την Ισπανία και τη Γερμανία, επειδή το Βερολίνο δεν προσυπόγραψε την πρωτοβουλία Τραμπ. Παίζει σκληρό παιχνίδι επειδή θεώρησε ότι μετά τις ΗΠΑ, πολλές ευρωπαϊκές χώρες χώρες θα αναγνώριζαν την κυριαρχία του στη Δυτική Σαχάρα. Αυτό δεν συνέβη. Το Μαρόκο δεν περίμενε τόσο σκληρή απάντηση από την ΕΕ, η οποία έκανε λόγο για «εκβιασμό» του Ραμπάτ και συντάχθηκε απολύτως με την Ισπανία».
Συμφωνείτε με την άποψη ότι το Μαρόκο συμπεριφέρεται όπως η Τουρκία του Ερντογάν;
«Υπάρχουν αναλογίες, και οι δύο χώρες χρησιμοποιούν το Μεταναστευτικό για να ασκήσουν πιέσεις στους ευρωπαίους γείτονές τους. Με τη διαφορά ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που έφευγαν από την Τουρκία δεν ήταν Τούρκοι, αλλά Σύροι, Αφγανοί κ.ά. Στο Μαρόκο, οι περισσότεροι άνθρωποι που βρέθηκαν στη Θέουτα και στη Μελίγια είναι Μαροκινοί. Οι τηλεοπτικές εικόνες δεν είναι διόλου κολακευτικές για τη διεθνή εικόνα του Μαρόκου, ούτε για τον τρόπο που η χώρα συστήνεται στη νέα αμερικανική κυβέρνηση Μπάιντεν, η οποία έχει να αντιμετωπίσει μεταναστευτικό ζήτημα στα νότια σύνορά της με το Μεξικό».
