Σε μια νέα διάσταση, με άμεση εμπλοκή Αμερικανών και Ευρωπαίων, κινούνται την περίοδο αυτήν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Μια διάσταση που ξεφεύγει από το καθαρά διμερές πλαίσιο που ίσχυε με τις σχεδόν καθημερινές, εδώ και πάνω από πενήντα χρόνια, απειλές και μονομερείς διεκδικήσεις στο Αιγαίο και όχι μόνο. Φανερό είναι ότι ο Ταγίπ Ερντογάν αποφάσισε, με αυτή την εκτός ορίων επιθετική ρητορική έξαρση, να δώσει αυτή τη νέα διάσταση διότι έχει διαπιστώσει ότι πέρα από τους Ευρωπαίους και οι Ηνωμένες Πολιτείες εμφανίζονται να αντιδρούν, έστω και προσεκτικά, στα προκλητικά του σχέδια. Γι’ αυτό άλλωστε επιμένει να κάνει το άσπρο μαύρο και να παρουσιάζει ότι η Ελλάδα και όχι η Τουρκία είναι εκείνη που επιτίθεται και παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο.
Ολη αυτή η τεχνητή ένταση δεν έχει όμως μόνο ως στόχο να εμφανίσει την Ελλάδα ως υπαίτιο της κρίσης, αλλά και να εκβιάσει την Ουάσιγκτον ώστε να εγκρίνει το ταχύτερο την παράδοση των περιώνυμων F-16, τη στιγμή μάλιστα που ο Ερντογάν προβάλλει συνεχώς το πλεονέκτημα της γεωστρατηγικής θέσης της χώρας του και του μεσολαβητικού ρόλου που έχει αναλάβει μεταξύ Πούτιν και Ζελένσκι. Και είναι ακριβώς αυτό το γεωστρατηγικό πλεονέκτημα που έρχεται να αναιρέσει εν μέρει η απόφαση των Αμερικανών να δημιουργήσουν βάση στην Αλεξανδρούπολη, εξουδετερώνοντας έτσι τη σημασία των στενών του Βοσπόρου και αφαιρώντας τη δυνατότητα της Τουρκίας να εκβιάζει, κάνοντας φυσικά έξαλλο τον Ερντογάν. Με αποτέλεσμα να καλεί τώρα τις ΗΠΑ να σταματήσουν να στέλνουν στρατιωτικά οχήματα στη Σάμο και στη Λέσβο! Για να μη μιλήσουμε ξανά και για τη γνωστή επαμφοτερίζουσα στάση του απέναντι στο ΝΑΤΟ με τις επαφές του όχι μόνο με τον Πούτιν και τον Σι, αλλά και τους τριτοκοσμικούς του Συμφώνου της Σανγκάης.
Ενώ τώρα έχει προκύψει και η έντονη τουρκική δυσαρέσκεια για την άρση του αμερικανικού εμπάργκο όπλων προς την Κυπριακή Δημοκρατία. Καθώς μάλιστα συζητείται και το ενδεχόμενο οι Ελληνοκύπριοι να παραχωρήσουν στους Αμερικανούς μια μεγάλη ναυτική βάση, μετά την απαγόρευση πρόσβασης στα κυπριακά λιμάνια ρωσικών πολεμικών πλοίων. Και όλα αυτά τη στιγμή που η Αγκυρα επιμένει στη λύση των δύο ανεξαρτήτων κρατών. Μια λύση την οποία δεν αποδέχονται ούτε στον ΟΗΕ (όπου επιμένουν στα γνωστά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας) ούτε στην Ουάσιγκτον ούτε και στην ΕΕ. Το χειρότερο όμως είναι ότι ο Ερντογάν, προκειμένου να είναι ελεύθερος να συνεχίσει την εκβιαστική πολιτική του απένατι κυρίως στις ΗΠΑ, αρνείται τον διάλογο με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, παρά τις επενειλημμένες κρούσεις του έλληνα πρωθυπουργού. Πράγμα που σημαίνει ότι η κρίση θα συνεχιστεί, χωρίς να μπορεί να αποκλειστεί μια προβοκάτσια που θα δώσει την ευκαιρία στην Αγκυρα να ισχυριστεί ότι η Ελλάδα ήταν εκείνη που προκάλεσε το όποιο επεισόδιο προκύψει.
