Σε μια πολυπολιτισμική χώρα όπως οι ΗΠΑ, το όνομα ή το επίθετο κάποιου μπορεί να προδώσει αρκετά στοιχεία για τον ίδιο: την καταγωγή του, την ηλικία του, ακόμη και σε ποια Πολιτεία ή περιοχή κατοικεί. Μπορεί όμως να προδώσει και τον πολιτικό του προσανατολισμό;
Η συσχέτιση ονομάτων και επωνύμων με τα δυο μεγάλα κόμματα έχει επιχειρηθεί από τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, τόσο το 2012 από το περιοδικό «The Atlantic», που ερεύνησε τα ονόματα που εμφανίζονταν περισσότερο στις δωρεές των τότε υποψηφίων, όσο και το 2016 από το περιοδικό «ΤΙΜΕ», που εντόπισε τα δημοφιλέστερα ονόματα στις Πολιτείες όπου το κάθε κόμμα συγκέντρωσε τα μεγαλύτερα ποσοστά.
Ωστόσο, εν όψει των κρίσιμων προεδρικών εκλογών του Νοεμβρίου, η «Washington Post» πήγε το συγκεκριμένο εγχείρημα ένα βήμα παραπέρα: συγκέντρωσε και συνέκρινε τα στοιχεία από τους καταλόγους των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων του Δημοκρατικού και του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος – στοιχεία στα οποία υπάρχει πρόσβαση για δημοσκοπικούς και ερευνητικούς λόγους – παραθέτοντας έτσι τα ονόματα που σε λιγότερο από έναν μήνα είναι πιθανότερο να ψηφίσουν είτε την Κάμαλα Χάρις είτε τον Ντόναλντ Τραμπ.
Τα πιο «μπλε» ονόματα
Σύμφωνα λοιπόν με την έρευνα της εφημερίδας, τα πιο «μπλε» ονόματα, δηλαδή εκείνα που εμφανίζονται περισσότερο στους εκλογικούς καταλόγους των Δημοκρατικών (τουλάχιστον 5.000 φορές) και καθόλου των Ρεπουμπλικανών, είναι τα εξής: Ιμάνι, Λατόγια, Ζερμέν και Μαλίκ. Τα αντίστοιχα επίθετα είναι Ουίλιαμς, Τζάλο και Ντιάλο. Γίνεται λοιπόν εμφανές πως πρόκειται για ψηφοφόρους Αφροαμερικανούς, είτε απογόνους σκλάβων, είτε μεταναστών από την Αφρική.
Με φόντο την επικείμενη εκλογική αναμέτρηση, το συγκεκριμένο στατιστικό στοιχείο έχει ιδιαίτερη σημασία αφού οι αναλυτές προσπαθούν να παρακολουθήσουν τη λεγόμενη «μαύρη ψήφο», που παραδοσιακά αποτελούσε τον μεγαλύτερο υποστηρικτή των Δημοκρατικών, αλλά ορισμένες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι έχει αρχίσει να απομακρύνεται από το κόμμα.
Τα Ρεπουμπλικανικά ονόματα
Στην απέναντι πλευρά, τα ονόματα Μπράιντεν, Κόλτον, Ντάρλα και Ντίξι εμφανίζονται τα πιο πιστά στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, όπως και τα επώνυμα Στόλτζφους και Μπάιλερ.
Τα συγκεκριμένα επίθετα που προδίδουν γερμανική καταγωγή είναι πολύ συνηθισμένα στην κοινότητα των Αμις, που είναι ευρέως γνωστοί ως συντηρητικοί σχεδόν στα πάντα. Είναι λοιπόν αναμενόμενο να είναι συντηρητικοί και στην πολιτική, αποτελώντας σύμφωνα με τους «New York Times» το «πιο πιστό Ρεπουμπλικανικό μπλοκ στη χώρα».
Οι Αμις συνήθως έχουν μεγάλες οικογένειες, με περίπου έξι και εννέα παιδιά κατά μέσο όρο, ενώ παρατηρείται αύξηση των ανθρώπων που θέλουν να ενταχθούν στην κοινότητα αυτή, με αποτέλεσμα να εμφανίζει πληθυσμιακή ανάπτυξη. Μάλιστα, σχεδόν τα τρία τέταρτα των Αμις κατοικούν στην Πενσιλβάνια – ευτυχές γεγονός για το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, αφού πρόκειται για μια από τις πιο κρίσιμες αμφίρροπες Πολιτείες που αναμένεται να παίξει κομβικό ρόλο στις επερχόμενες εκλογές.
Τα ονόματα που έχουν αλλάζει πολιτικό χρωματισμό
Παράλληλα, η έρευνα έδειξε πως ορισμένα ονόματα έχουν αλλάξει πολιτικό χρωματισμό στην πάροδο του χρόνου – γι’ αυτό δεν παίζει μόνο το όνομα ρόλο αλλά και η ηλικία. Για παράδειγμα, μια γυναίκα που ονομάζεται Ρίγκαν, εάν είναι άνω των 45 ετών είναι πιο πιθανό να ψηφίζει τους Δημοκρατικούς ενώ εάν είναι νεότερη – και άρα γεννημένη μετά τη νίκη του Ρόναλντ Ρίγκαν το 1980 – μάλλον είναι Ρεπουμπλικανή.
Τις περισσότερες φορές, ωστόσο, η συγκεκριμένη τάση κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση: ανάμεσα σε δυο συνονόματους, ένας ηλικιωμένος έχει πιο πολλές πιθανότητες να είναι εγγεγραμμένος ως Ρεπουμπλικανός σε σχέση με έναν νεότερο, καθώς οι νέοι ψηφοφόροι τείνουν να κλίνουν προς τα αριστερά.
Οι αλλαγές στα επώνυμα, από την άλλη, λένε μια διαφορετική ιστορία καθώς καταδεικνύουν καταστάσεις στις οποίες ο πολιτικός προσανατολισμός μιας ολόκληρης εκτεταμένης οικογένειας άλλαξε, ακόμη και αν δεν άλλαξε το επώνυμό της. Για παράδειγμα, όλα τα επίθετα που στρέφονται προς τα δεξιά όλο και περισσότερο ανάλογα με την ηλικία – Χοάνγκ, Ντο, Βο, Νγκουιέν και άλλα – έχουν μια προφανή ομοιότητα: προδίδουν βιετναμέζικη καταγωγή καθώς κατά βάση πρόκειται είτε για βιετναμέζους μετανάστες πρώτης γενιάς, οι οποίοι διέφυγαν από την αριστερή κυβέρνηση του Βιετνάμ στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, είτε για τα παιδιά τους. Αυτή η ομάδα ψηφοφόρων τείνει να δείχνει προτίμηση προς τους αντικομμουνιστές του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.
Ωστόσο, τα παιδιά των Βιετναμέζων που έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει κατά κύριο λόγο σε παράκτιες περιοχές των ΗΠΑ, τα τελευταία χρόνια φαίνεται πως κλίνουν περισσότερο προς τους Δημοκρατικούς, πιο πολύ από όσο οι γονείς τους προς τους Ρεπουμπλικανούς. Ενα αντίστοιχο μοτίβο παρατηρείται, αν και σε μικρότερο βαθμό, στα επώνυμα Παδρόν και Αλόνσο τα οποία συναντώνται κυρίως στις κουβανο-αμερικανικές κοινότητες.
Το πιο ταιριαστό όνομα
Βέβαια, πρέπει να σημειωθεί πως το ότι κάποιος είναι εγγεγραμμένος σε ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα των ΗΠΑ δεν σημαίνει απαραίτητα πως θα πάει να ψηφίσει ούτε πως αν πάει, θα ψηφίσει το συγκεκριμένο κόμμα. Η έρευνα αποτελεί απλώς μια γενική ματιά στις πολιτικές προτιμήσεις της πολυσυλλεκτικής αμερικανικής κοινωνίας. Πάντως, με βάση τα δεδομένα των εκλογικών καταλόγων, η Χάρις (65,5% των Χάρις είναι Δημοκρατικοί) και ο Τραμπ (66% των Τραμπ είναι Ρεπουμπλικανοί) γεννήθηκαν και οι δύο με «κατάλληλα» επώνυμα. Τα μικρά ονόματά τους τούς ταιριάζουν εξίσου: το 74,5% των γυναικών ονόματι Κάμαλα είναι εγγεγραμμένες ως Δημοκρατικές και το 61% των Ντόναλντ ως Ρεπουμπλικανοί.
