Μέχρι πρότινος η Γαλλία ήταν χώρα-πρότυπο για την ποιότητα του δημόσιου συστήματος υγείας και παράδειγμα για την καθολική κάλυψη που παρείχε στους ασθενείς. Τα τελευταία χρόνια ωστόσο, το γαλλικό εθνικό σύστημα υγείας έχει έρθει αντιμέτωπο με διαρθρωτικά προβλήματα. Το πιο μεγάλο και πιο επείγον είναι αυτό που οι Γάλλοι αποκαλούν «ιατρικές ερήμους». Πρόκειται για περιοχές όπου η πρόσβαση στη δημόσια υγεία είναι περιορισμένη και στις οποίες υπολογίζεται ότι ζουν περίπου 8.000.000 Γάλλοι. Θέλοντας να αντιμετωπίσει την «αίσθηση της ατέρμονης κρίσης» στις υπηρεσίες της υγείας, όπως έχει αποκαλέσει το πρόβλημα ο Εμανουέλ Μακρόν, η γαλλική κυβέρνηση έλαβε μια σειρά από εντυπωσιακά μέτρα. Εδωσε το λεγόμενο «μπόνους εγγραφής» ύψους 50.000 ευρώ για τους γενικούς ιατρούς που πηγαίνουν σε υποεξυπηρετούμενες περιοχές, έβαλε τέρμα στο ανώτατο όριο του αριθμού φοιτητών ιατρικής που ισχύει από τη δεκαετία του ’70, άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο χρηματοδοτούνται τα νοσοκομεία και σε μεγάλο βαθμό απάλλαξε τους γιατρούς από τις χρονοβόρες διοικητικές εργασίες στα νοσοκομεία.
Μάταια. Η πίεση τόσο στις υπηρεσίες υγείας όσο και στο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό εξακολουθεί να είναι τεράστια, καθιστώντας αδύνατη την παροχή υπηρεσιών υγείας σε μεγάλο μέρος της γαλλικής επικράτειας. Είναι χαρακτηριστικό ότι περισσότεροι από 6.000.000 ασθενείς, μεταξύ των οποίων 600.000 με χρόνιες παθήσεις, δεν έχουν πρόσβαση σε τακτική παρακολούθηση, ενώ στα νοσοκομεία μεγάλων πόλεων όπως το Στρασβούργο και η Λυών, ραντεβού για επεμβάσεις ή χημειοθεραπείες μετακυλίονται εξαιτίας των ελλείψεων, θέτοντας σε πραγματικό κίνδυνο τη ζωή εκατοντάδων ασθενών, όπως επισημαίνει η εφημερίδα «Le Monde».
