Το Κόμμα των Δημοκρατικών βρίσκεται σε σταυροδρόμι. Μετά το Βατερλό του Νοεμβρίου όλοι συμφωνούν ότι πρέπει κάτι να αλλάξει. Είναι όμως διχασμένοι για την πορεία που πρέπει να χαράξει. Από τη μια πλευρά, υπάρχει η ομάδα του status quo που θέλει να κάνει ένα «λίφτινγκ» στην κομματική βιτρίνα. Από την άλλη, υπάρχουν φωνές που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, προτάσσοντας την ανάγκη για βαθιές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα.
Αφού στις ΗΠΑ δεν υπάρχει θέση αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, το ενδιαφέρον στρέφεται στα πρόσωπα που θα στελεχώσουν τον κομματικό μηχανισμό και τις ηγετικές θέσεις στο Καπιτώλιο. Τα πρώτα δείγματα γραφής δεν δείχνουν ιδιαίτερο αέρα αλλαγής, καθώς στη Γερουσία οι Δημοκρατικοί ανανέωσαν την εμπιστοσύνη τους στον βετεράνο Τσακ Σούμερ, ενώ για τη δεύτερη θέση επέλεξαν τον 80χρονο Ντικ Ντέρμπιν. Ωστόσο, ανέδειξαν αντιστοίχως στην τρίτη και τέταρτη θέση την Εϊμι Κλόμπουτσαρ και τον Κόρι Μπούκερ, δύο νέους γερουσιαστές με προεδρικές φιλοδοξίες – ο Μπούκερ μάλιστα έχει καλές σχέσεις με την Ομογένεια.
Μοιραία όλα τα βλέμματα στρέφονται στις εκλογές για την ανάδειξη προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου του Δημοκρατικού Κόμματος (DNC) τον Φεβρουάριο. Η συγκεκριμένη αναμέτρηση παρουσιάζει ελληνικό ενδιαφέρον λόγω της υποψηφιότητας του πολιτειακού γερουσιαστή της Νέας Υόρκης Τζέιμς Σκούφη. Ο ομογενής πολιτικός θεωρείται το μεγάλο αουτσάιντερ, καθώς ανταγωνίζεται δύο μεγάλα ονόματα και μέχρι χθες δεν ήταν γνωστός στην Ουάσιγκτον. Οπως όμως είπε στο «Βήμα», η καλύτερη απάντηση στα προβλήματα των Δημοκρατικών ίσως είναι «ένα αουτσάιντερ που ξέρει να κερδίζει».
Υπάρχουν μαθήματα που μπορούν να πάρουν οι Δημοκρατικοί από την επιτυχία σας σε μια ρεπουμπλικανική περιφέρεια και να τα εφαρμόσουν σε εθνικό επίπεδο;
«Πρέπει να συναντάς τους ανθρώπους στο σημείο που βρίσκονται. Αυτό κάνω εδώ και 12 χρόνια πηγαίνοντας σε μερικά από τα πιο συντηρητικά μέρη. Δεν λέω πώς πρέπει να σκέφτονται, δεν κάνω διαλέξεις, απλώς ακούω. Αυτή, λοιπόν, τη στιγμή το Δημοκρατικό Κόμμα έχει έλλειμμα εμπιστοσύνης. Ετσι ο επόμενος πρόεδρος πρέπει να ξαναχτίσει τις γέφυρες. Στην κόκκινη εκλογική περιφέρειά μου πηγαίνω σε άβολα μέρη. Είναι κάτι με το οποίο νιώθω άνετα και που σίγουρα θα κάνω εάν εκλεγώ».
Αυτό σημαίνει ότι θέλετε να αναδιαμορφώσετε τα μηνύματα του κόμματος ώστε να διευρύνετε την εκλογική βάση;
«Πρέπει να μιλάμε τη γλώσσα του κόσμου. Εχουμε την κακή συνήθεια να μιλάμε λες και κατεβαίνουμε για πρυτάνεις και όχι για δημόσιο αξίωμα. Επίσης, είμαστε υπερβολικά πολιτικά ορθοί. Εάν κάποιος ενδιαφέρεται για την ασφάλεια, δεν πρέπει αυτομάτως να χαρακτηρίζεται ρατσιστής. Μας αρέσει δεν μας αρέσει, πρέπει να έχουμε να πούμε κάτι για τις ανησυχίες των ανθρώπων».
Χαρακτηρίζεστε αουτσάιντερ. Ποια μηνύματα λαμβάνετε από τα μέλη του κόμματος για τις προοπτικές της υποψηφιότητάς σας;
«Η ανταπόκριση είναι εξαιρετικά θετική. Είμαι σίγουρα αουτσάιντερ, αλλά νομίζω ότι πολλοί αναγνωρίζουν πως πρέπει να προχωρήσουμε διαφορετικά. Δοκιμάσαμε τα επαγγελματικά στελέχη. Ηρθε, λοιπόν, η ώρα να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό και να φέρουμε κάποιον που δεν θα διστάσει να κάνει σημαντικές μεταρρυθμίσεις. Και πιστεύω ότι το καλύτερο είναι ένας αουτσάιντερ που ξέρει πώς να κερδίζει».
Το κόμμα επικρίνεται για το ότι κυριαρχούν οι πολιτικές ελίτ που δεν αφουγκράζονται τους καθημερινούς Αμερικανούς.
«Πρέπει να δείξουμε ότι ανταποκρινόμαστε στις ανησυχίες του κόσμου. Αν δεν εμφανιζόμαστε καν στη συζήτηση, όπως για παράδειγμα σε εχθρικά μέσα σαν το Fox News και το podcast του Τζο Ρόγκαν, τότε οι μόνοι που θα ακουστούν είναι οι Ρεπουμπλικανοί. Πρέπει να εμφανιζόμαστε παντού. Αυτό το έχω κάνει σε μικρότερη κλίμακα και θα το φέρω στο DNC».
Πολλοί ψηφοφόροι της εργατικής τάξης έχουν οικογενειακές αξίες που δεν ευθυγραμμίζονται με την ατζέντα των Δημοκρατικών. Το θεωρείται αυτό εμπόδιο στην προσπάθεια να εκφράσετε ξανά την εργατική τάξη;
«Το 99% των ψηφοφόρων γνωρίζει τις θέσεις που έχουν τα κόμματα στο θέμα των αμβλώσεων. Δεν έχει νόημα να εστιάζουμε σε αυτό, αλλά πρέπει να μιλάμε για την οικονομία. Θα χρειαστεί λίγος χρόνος για να ανοικοδομήσουμε τον άλλοτε ευρύ συνασπισμό της εποχής Ομπάμα. Δεδομένης της ιστορίας μου, ως γιος μετανάστη που μεγάλωσε σε συνδικαλιστική οικογένεια, οι εκστρατείες μου ήταν φιλολαϊκές. Πιστεύω ότι αυτό μπορεί να με βοηθήσει να κερδίσω τους ψηφοφόρους της εργατικής τάξης που έχουν εγκαταλείψει το κόμμα».
