Ο Μανουέλ Βαλς ήταν πρωθυπουργός την εποχή των τρομοκρατικών επιθέσεων στο «Charlie Hebdo», υπό την προεδρία του Φρανσουά Ολάντ. Στη συνέχεια, υποστήριξε την υποψηφιότητα του Εμανουέλ Μακρόν το 2017, προτού θέσει υποψηφιότητα για δήμαρχος της Βαρκελώνης. Σήμερα, παραμένει ενεργός παρατηρητής της γαλλικής πολιτικής ζωής και βρίσκεται στο προσκήνιο με το βιβλίο του, το οποίο κυκλοφόρησε πριν από τρεις ημέρες, εν μέσω των διαδηλώσεων που συγκλονίζουν τη Γαλλία. Ο τίτλος: «Το θάρρος καθοδηγούσε τα βήματά τους». Μέσα από 12 γαλλικές και διεθνείς προσωπικότητες, βάζει ευθέως στο στόχαστρο τους σημερινούς ηγέτες και ανησυχεί πολύ για την κατάσταση στη χώρα του.
Τι είναι το θάρρος;
«Είναι η δύναμη της πεποίθησης ότι δεν τσιγκουνευόμαστε τις αξίες μας. Για παράδειγμα ο Σαρμπ. Γνώριζε ότι αυτό που έκανε, με τη δημοσίευση των γελοιογραφιών, στο ˝Charlie Hebdo˝, θα μπορούσε να τον οδηγήσει στον θάνατο. Αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να πει τη δική του αλήθεια. Αυτό είναι θάρρος. Ακόμα και αν η δολοφονία του, μαζί με τους συναδέλφους του, μετά την τρομοκρατική επίθεση της 7ης Ιανουαρίου του 2015, εξακολουθεί να μας στοιχειώνει όλους μας σήμερα».
Ησασταν πρωθυπουργός την εποχή των επιθέσεων το 2015. Φαίνεται ότι μετά από αυτή την τραγωδία η Γαλλία δεν είναι πλέον η ίδια…
«Ναι, ο γαλλικός λαός ζει σε μια μορφή συλλογικής κατάθλιψης και γι’ αυτό βιώνουμε μια πολιτική, ηθική και κοινωνική κρίση. Ωστόσο, ίσως να οφείλεται και στο γεγονός ότι οι πολιτικοί ηγέτες, και ιδίως αυτοί που κυβερνούν σήμερα, δεν έχουν τη δύναμη να τους δείξουν τον δρόμο. Ξέρετε, είναι ένας ευφυής λαός, όπως σε όλες τις μεγάλες δημοκρατίες.
Οι κοινωνίες μας είναι προφανώς κοινωνικά κατακερματισμένες, με κοινωνικά δίκτυα επίσης, όπου ο καθένας νομίζει ότι έχει το δικό του κομμάτι της αλήθειας και ότι δεν υπάρχει πλέον κανένα συλλογικό πεπρωμένο. Πιστεύω όμως ότι ο ρόλος του πολιτικού είναι να δείξει τον δρόμο, να καθησυχάσει και να δείξει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα».
Στη Γαλλία, γίνεται λόγος για μια αναγκαία αλλαγή καθεστώτος, συντάγματος, οι διαδηλωτές μιλούν για 6η δημοκρατία, και οι συγκρούσεις γίνονται όλο και πιο βίαιες. Βρίσκεται η Γαλλία σε σημείο καμπής;
«Οι κοινωνίες είναι κατακερματισμένες, οι δημοκρατίες αμφισβητούνται, αλλά δεν υπάρχει άλλη επιλογή από το να ζούμε σε μια δημοκρατία. Βέβαια είναι αλήθεια ότι οι πολιτικοί αναγκάζονται να ενεργούν σε ένα πλαίσιο που χαρακτηρίζεται από μεγάλη αποχή στις εκλογές, από αντιπαράθεση, από πόλωση. Οπως υπάρχει και στην Ελλάδα. Ο κόσμος εξεγείρεται, μετά από ένα τρομερό σιδηροδρομικό δυστύχημα που δείχνει την υποβάθμιση των δημόσιων υπηρεσιών. Στη χώρα μας, είναι το Συνταξιοδοτικό, αλλά αυτό σημαίνει κάτι άλλο, για το αίσθημα των ανθρώπων που πιστεύουν ότι είναι πάντα οι ίδιοι που πληρώνουν κάθε φορά, αλλά υπάρχει απέναντι μια εγκατάλειψη της πολιτικής προσπάθειας. Δηλαδή οι πολιτικοί δεν εξηγούν τι πρέπει να γίνει, αυτό είναι το κύριο θέμα».
Επομένως, για εσάς είναι ένα πρόβλημα επικοινωνίας;
«Ναι, νομίζω ότι οι ηγέτες δεν μεταδίδουν σωστά τις προθέσεις τους, δεν τις μοιράζονται. Κοιτάξτε, ο πρόεδρος Μακρόν εξελέγη το 2017 με ένα μάλλον απλό σχέδιο: να συμφιλιώσει τους Γάλλους με τον εαυτό τους και με τη δημοκρατία, με την πολιτική ζωή σε μια εποχή που τα μεγάλα παραδοσιακά κόμματα καταρρέουν. Αυτό είναι κάτι που έχει βιώσει και η Ελλάδα, με τα παραδοσιακά της κόμματα, όπως και άλλες χώρες. Αλλά η υπόσχεση του Μακρόν δεν έχει τηρηθεί. Ξέρω ότι είναι δύσκολο. Αλλά είχε μια δεύτερη ευκαιρία να το κάνει μετά τις περσινές προεδρικές εκλογές. Λέει ότι κατάλαβε το μήνυμα του λαού λέγοντας πως αναγνωρίζει ότι εξελέγη από ανθρώπους που δεν ήθελαν τη Λεπέν. Και στη συνέχεια οι Γάλλοι δεν του έδωσαν την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή. Ποιο είναι το μήνυμα; Είναι να κυβερνήσει διαφορετικά. Να αλλάξει μέθοδο».
