Φοιτητές πανεπιστημίων στην Ευρώπη πολλαπλασίασαν τις διαμαρτυρίες και τις εκδηλώσεις υπέρ των Παλαιστινίων τις τελευταίες δύο εβδομάδες και σε ορισμένες περιπτώσεις έστησαν σκηνές παρόμοιες με εκείνες στα αμερικανικά πανεπιστήμια – αν και οι φοιτητικές κινητοποιήσεις στην Ευρώπη δεν έφτασαν σε ένταση τις ΗΠΑ. «Το Βήμα» μίλησε με φοιτητές ευρωπαϊκών πανεπιστημίων που περιγράφουν από πρώτο χέρι τι συμβαίνει.

Κιάρα Σ., 24 ετών, Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, Ιταλία:

«Υστερα από επτά μήνες ενός άνισου πολέμου στη Γάζα και θεσμούς που αρνούνται να ακούσουν τις εκκλήσεις των χιλιάδων πολιτών που έχουν βγει στους δρόμους της Ιταλίας, δεν μπορούσαμε να περιμένουμε άλλο μέχρι ο «ανθρωπισμός» της Δύσης να σώσει τον παλαιστινιακό λαό, γι’ αυτό ακούσαμε το κάλεσμα που μας ήρθε από τα αμερικανικά πανεπιστήμια.

Με ξεκάθαρα τα αιτήματά μας, τόσο προς τον πρύτανη του πανεπιστημίου όσο και προς την ιταλική κυβέρνηση, ζητούμε τη διακοπή οποιασδήποτε συνεργασίας των ιταλικών πανεπιστημίων με ισραηλινά ιδρύματα και εταιρείες. Το πανεπιστήμιο πρέπει να λειτουργεί ως προπύργιο ενάντια στον πόλεμο, όχι να τον εξυπηρετεί. Οι σκηνές που στήσαμε στην Πιάτσα Σκαραβίλι, στον αύλειο χώρο του πανεπιστημίου, αποτελούν το πρώτο τέτοιο στρατόπεδο διαμαρτυρίας στην Ιταλία. Ελπίζουμε ωστόσο η πρωτοβουλία να εξαπλωθεί – η φοιτητική ιντιφάντα είναι απαραίτητη».

Λάζλο Μολνέρφι, 23 ετών, Πρόεδρος Ενωσης Φοιτητών Trinity College του Δουβλίνου, Ιρλανδία

«Το κίνημα στο Τρίνιτι υπέρ της Παλαιστίνης είναι ενεργό επί οκτώ χρόνια κατά τα οποία ζητούσαμε από το πανεπιστήμιο να διακόψει τους δεσμούς με τους ισραηλινούς θεσμούς, καθώς με τον τρόπο αυτόν γινόμασταν συνένοχοι στην κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών. Από τον Οκτώβριο δε και έπειτα ήμασταν συνένοχοι σε έναν πόλεμο με τόσους νεκρούς αμάχους.

Από την έναρξη του πολέμου, επεκτείναμε τις δράσεις μας. Συνειδητοποιώντας πόσο ενωμένοι ήμασταν όλοι οι φοιτητές, αποφασίσαμε να επικεντρώσουμε τις διαμαρτυρίες στον χώρο του πανεπιστημίου, όπου στήσαμε σκηνές θεωρώντας πως θα αποτελούσαν μοχλό πίεσης. Και πράγματι, σχεδόν αμέσως ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις με τη διοίκηση του πανεπιστημίου. Μάλιστα, η αστυνομία δεν ενεπλάκη καθόλου. Τελικά, σε λιγότερο από μια εβδομάδα είχαμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Πρόκειται για μια τεράστια συλλογική νίκη το ότι τελικώς πετύχαμε τον στόχο της αποεπένδυσης.

Στη νίκη αυτή έπαιξε καταλυτικό ρόλο βέβαια και η υποστήριξη του κόσμου. Η Ιρλανδία είναι παραδοσιακά φιλοπαλαιστινιακή, γι’ αυτό υπήρχε γενικευμένη υποστήριξη στον αγώνα μας. Ελπίζω η νίκη μας να εμπνεύσει τους φοιτητές παγκοσμίως και να δείξει πως μπορούμε να ορθώσουμε το ανάστημά μας απέναντι στην αδικία και να αντικαταστήσουμε την απάθεια με τη δράση».

Μαριάννα Φ., 21 ετών, Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης, Ολλανδία

«Τους τελευταίους επτά μήνες έχουν πραγματοποιηθεί στην Ολλανδία πολλές φοιτητικές κινητοποιήσεις κατά του πολέμου στη Γάζα. Την περασμένη Τετάρτη, ωστόσο, κλιμακώθηκαν καθώς, όταν τελείωσαν τα μαθήματα, προχωρήσαμε στην κατάληψη ενός κτιρίου του πανεπιστημίου. Οργανωθήκαμε μέσω συγκεκριμένων κοινωνικών δικτύων, ενώ ήμασταν σε επικοινωνία με ακτιβιστές δικηγόρους για την περίπτωση συλλήψεων. Υπήρξε συγκινητική στήριξη από τους πολίτες, αφού το φιλοπαλαιστινιακό κίνημα στη χώρα είναι μεγάλο. Εκατοντάδες συγκεντρώθηκαν έξω από το κτίριο ως ένδειξη υποστήριξης. Οκτώ ώρες αργότερα, επενέβη η αστυνομία και μάλιστα βίαια.

Οταν ξεκίνησε ο πόλεμος στην Ουκρανία, πραγματοποιήθηκαν αντίστοιχες φοιτητικές διαμαρτυρίες με αίτημα το πανεπιστήμιο να σταματήσει τις όποιες συνεργασίες με ρωσικά ιδρύματα. Μέσα σε πέντε ημέρες, το Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης έκοψε κάθε σχέση που είχε με τη Ρωσία. Το ίδιο ζητούμε και τώρα, αλλά για τα ισραηλινά ιδρύματα. Δεν γίνεται να κλείνουμε τα μάτια μας σε έναν πόλεμο επειδή απλώς δεν συμβαίνει στην Ευρώπη ή δεν αφορά λευκούς. Ο πρύτανης όμως αρνείται να συζητήσει τα αιτήματά μας».

Μαρία Α., 25 ετών, Πανεπιστήμιο του Αμστερνταμ (UvA), Ολλανδία

«Το φιλοπαλαιστινιακό κίνημα των φοιτητών στο πανεπιστήμιό μας ξεκίνησε αρκετά νωρίς, σε ένα τα κτίρια στο ανατολικό Αμστερνταμ. Πλέον όμως οι διαδηλώσεις και οι καταλήψεις έχουν εξαπλωθεί σε όλο το UvA, ενώ καθημερινά υπάρχουν συγκεντρώσεις στο κέντρο του Αμστερνταμ. Δυστυχώς, πολλοί φοιτητές χτυπήθηκαν από αστυνομικούς, το οποίο θεωρείται πρωτοφανές καθώς η αστυνομική βία στην Ολλανδία είναι σπάνια.

Το UvA ακόμη και τώρα στηρίζει ξεκάθαρα το Ισραήλ. Οι φοιτητές, από την άλλη, στην πλειοψηφία τους στηρίζουν τον παλαιστινιακό σκοπό, εξ ου το σύνθημά μας «UvA you can’t hide, stop supporting genocide» (UvA δεν μπορείς να κρυφτείς, σταμάτα να στηρίζεις τη γενοκτονία). Παράλληλα, αισθανόμαστε πως εφαρμόζει δύο μέτρα και δύο σταθμά: η στήριξη της Ουκρανίας ήταν εμφανέστατη στο πανεπιστήμιο (μέιλ προς τους φοιτητές, αφίσες υπέρ των Ουκρανών) ενώ για τη Γάζα δεν υπήρξε ούτε ένα μικρό πόστερ».

Ανδριανή Χ., 25 ετών, Πανεπιστήμιο του Καρόλου, Τσεχία

«Το πανεπιστήμιο τηρεί προκλητική στάση υπέρ του Ισραήλ, π.χ. προωθώντας προγράμματα Erasmus στην Ιερουσαλήμ. Γι’ αυτό κάποιοι φοιτητές, διδακτορικοί και καθηγητές αποφασίσαμε να αγωνιστούμε ενάντια σε αυτό που μας φαίνεται αδιανόητο. Οι διαμαρτυρίες στον αύλειο χώρο ήταν ειρηνικές, όμως το πανεπιστήμιο κάλεσε την αστυνομία. Γενικά, η τσεχική αστυνομία παραμένει αμέτοχη στις πορείες, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση επέδειξε έντονη βιαιότητα».