Πολλοί πολιτικοί στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, και όχι μόνο κεντροαριστεροί, παρακολουθούν την πορεία του Αντόνιο Κόστα στην Πορτογαλία και εντοπίζουν υπαρκτά ή ανύπαρκτα κοινά σημεία γιατί θα ήθελαν να τη μιμηθούν. Ο πορτογάλος πρωθυπουργός επανεξελέγη τρίτη φορά στις πρόωρες εκλογές της περασμένης Κυριακής, αυξάνοντας το ποσοστό του και πετυχαίνοντας πρώτη φορά αυτοδυναμία σε ένα αναλογικό εκλογικό σύστημα που δεν ευνοεί τις αυτοδυναμίες, τις οποίες απεχθάνονται οι Πορτογάλοι.
Η Πορτογαλία όμως έχει ορισμένες ιδιαιτερότητες που δεν ισχύουν στις υπόλοιπες χώρες, ιδίως του ευρωπαϊκού Νότου, γι’ αυτό η νίκη του Κόστα δεν είναι εύκολο να κοπιαριστεί. Κατ’ αρχάς η χώρα διαθέτει μια σκανδιναβικού τύπου κουλτούρα συνεννόησης που όταν έρθουν τα δύσκολα, ενώνει την εκάστοτε κυβέρνηση και αντιπολίτευση για το καλό της χώρας. Για παράδειγμα, η σύμπνοια των μεγάλων κομμάτων απέναντι στα μνημόνια στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης δεν είχε όμοιό της στις υπόλοιπες χώρες του καταχρεωμένου ευρωπαϊκού Νότου.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
