Μόνον αφελείς και άσχετοι γύρω από τα διεθνώς συμβαίνοντα θα μπορούσαν να περιμένουν θεαματικά αποτελέσματα από την επίσκεψη του έλληνα πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον. Καθώς μάλιστα στις πολυπαθείς ελληνοτουρκικές σχέσεις, πέρα από τα έως σήμερα γνωστά και ανυπέρβλητα εμπόδια (τα οποία εν πολλοίς οφείλονται σε εσωτερικές αντιδράσεις για κομματικούς λόγους που δεν επέτρεψαν τη λύση τους), έρχονται τώρα να εμπλακούν και οι νέες παράμετροι της πολύπλευρης κρίσης στην Ανατολική Μεσόγειο, στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και στη Λιβύη. Και όλα αυτά τη στιγμή που την ισχυρότερη χώρα του πλανήτη διευθύνει ένα αλλοπρόσαλλο και επικίνδυνο άτομο, οι ενέργειες του οποίου, όπως αποδεικνύουν οι τελευταίες εξελίξεις, μπορούν να οδηγήσουν ακόμη και σε πολεμική αναμέτρηση. Και αυτό ήταν το άτομο με το οποίο ήταν υποχρεωμένος να συνομιλήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Αυτό σημαίνει ότι η ελληνική πλευρά είχε να αντιμετωπίσει πέρα από τη γνωστή εδώ και πολλά χρόνια, και για λόγους καθαρά γεωπολιτικούς, φιλοτουρκική αμερικανική πολιτική και την «ειδική σχέση» Τραμπ – Ερντογάν. Δύο αυταρχικών ηγετών που λειτουργούν στο ίδιο μήκος κύματος, πέραν των καθιερωμένων κανόνων του Διεθνούς Δίκαιου. Με τον έναν να δολοφονεί, έτσι επειδή ο ίδιος το αποφάσισε, τον στρατιωτικό ηγέτη μιας αντίπαλης χώρας, χωρίς να μπορεί να εκτιμήσει τις ευρύτερες αρνητικές συνέπειες αυτής της ενέργειας, και τον άλλον την επικεφαλής των γυναικείων δυνάμεων του PKK (της γνωστής αντιστασιακής οργάνωσης των κούρδων αγωνιστών) επειδή ο ίδιος έκρινε ότι πρόκειται για τρομοκρατική οργάνωση.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
