Τον Φεβρουάριο του 2022, αμέσως μετά την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, έγραφα στο «Βήμα της Κυριακής» ότι ο πόλεμος αυτός θα διαφέρει από τη ρωσο-γεωργιανή σύγκρουση του 2008. Εννέα μήνες μετά, με τις συνέπειες να είναι χαραγμένες στην ευρωπαϊκή οικονομία, στο τρωθέν κύρος του ρωσικού στρατού, αλλά και στην ατομική απώλεια με τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς εκατέρωθεν, παρατηρείται άνοδος στη συστημική ρευστότητα εξαιτίας του ότι ένας από τους 3 πόλους της πολυπολικής ισορροπίας ισχύος, η Ρωσία, έχει σταματήσει να είναι σε θέση να επηρεάζει με άλλον τρόπο την εξέλιξη της διεθνούς συνθήκης πέρα από την οργανωμένη χρήση βίας. Είναι άκρως ανησυχητικό για την ίδια την εξέλιξη της Ιστορίας σε χρόνο ενεστώτα ότι η Ρωσία έχει παύσει να απασχολεί διεθνώς σε επιστημονικό, πολιτισμικό, οικονομικό, τεχνολογικό επίπεδο, προβάλλοντας τον βραχίονα της σκληρής ισχύος ως προέκταση του συλλογικού υπερεγώ, με τους Ουκρανούς στον αντίποδα να αποδεικνύουν ότι η απόσταση μεταξύ του καθημερινού ανθρώπου και του ήρωα πραγματώνεται μέσω της περιρρέουσας συνθήκης, όπως θα έσπευδε να επιβεβαιώσει και ο Amor Towles.
Ο άρτιος τρόπος που η Ουάσιγκτον έχει χειριστεί τον πόλεμο από την πρώτη στιγμή, ακόμη και πριν αυτός ξεκινήσει με τη δημοσιοποίηση των μυστικών συζητήσεων μεταξύ του στενού επιτελείου του Πούτιν, αλλά και η στάση που το Πεκίνο κρατά απέναντι στη Μόσχα αποδεικνύουν τη ρωσική αποτυχία, καθώς και ότι η Μόσχα αδυνατεί να βρει το momentum παύσης της αυτοκαταστροφικής της πορείας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
