Σε πεδίον δόξης λαμπρόν για εσωτερική πολιτική εκμετάλλευση, με στόχο το κομματικό όφελος, αναδείχθηκε για ακόμη μία φορά το ευαίσθητο ζήτημα των γνωστών εθνικών μας θεμάτων, με την υπόθεση του Εβρου. Κάτι που συμβαίνει εδώ και χρόνια και έρχεται να επιβεβαιώσει ότι, πέρα από τη δεδομένη τουρκική προκλητικότητα, το μεγάλο εμπόδιο για τη μη επίλυση των προβλημάτων που κατά καιρούς προκύπτουν είναι η δημιουργία ενός κλίματος εθνικιστικής υστερίας, που είναι φυσικό να επηρεάζει άμεσα τους συνήθως απληροφόρητους πολίτες. Γι’ αυτό και είναι τεράστια η ευθύνη των εκάστοτε κυβερνώντων να ενημερώνουν εγκαίρως και με ακρίβεια την κοινή γνώμη για τα συμβαίνοντα.
Πράγμα που συνέβη με μεγάλη καθυστέρηση στο ζήτημα του Εβρου, με αποτέλεσμα τα κόμματα της αντιπολίτευσης να βρουν την ευκαιρία να συνταχθούν με τα εξόχως ανεύθυνα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε ένα παραλήρημα εκτός ορίων κριτικής. Και μάλιστα για ένα ζήτημα που έχει συχνά προκύψει στο παρελθόν, λόγω της μετατόπισης της κοίτης του ποταμού, χωρίς να προκληθεί παρόμοιος θόρυβος. Παλαιότερα φυσικά δεν υπήρχε το φλέγον ζήτημα του φράκτη, όπως δεν υπήρχε και το τεράστιο ζήτημα του Μεταναστευτικού, με όλες τις επώδυνες προεκτάσεις του. Γεγονός που αποδεικνύει ότι τα ελληνοτουρκικά προβλήματα έχουν ξεφύγει από το στενό πλαίσιο του διαμοιρασμού στο Αιγαίο. Με την προσθήκη τώρα όχι μόνο των κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά και της λιβυκής περιπλοκής, που προκάλεσαν και τις νέες τουρκικές διεκδικήσεις. Και το εύκολο είναι βέβαια να κατηγορούμε συνεχώς την Τουρκία, παραγνωρίζοντας ότι το δύσκολο είναι να τα βρούμε πρώτα μεταξύ μας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
