Μια απόλυτα τεκμηριωμένη από νομικής πλευράς απάντηση στους γνωστούς τουρκικούς ισχυρισμούς ότι η Ελλάδα δεν διαθέτει τίτλους κυριαρχίας για όλες τις νησίδες και βραχονησίδες του Ανατολικού Αιγαίου (που αποτέλεσαν και τη βάση για την προβολή της νεοοθωμανικής έμπνευσης «Γαλάζιας Πατρίδας») δίνει η νομική σύμβουλος του Πρωθυπουργού για θέματα Διεθνούς Δικαίου και τέως προϊσταμένη της Νομικής Υπηρεσίας του υπουργείου Εξωτερικών κυρία Μάνια Τελαλιάν, σε μια εμπεριστατωμένη μελέτη της που δημοσιεύτηκε στο τελευταίο τεύχος της Επιθεώρησης «Διεθνής και Ευρωπαϊκή Πολιτική». Ενα κείμενο που όπως είναι φυσικό αποκτά ιδιαίτερη σημασία την περίοδο αυτή, καθώς ανατρέπει πλήρως τις νομικά αστήρικτες τουρκικές θεωρίες, επισημαίνοντας όλες τις σχετικές διατάξεις που περιέχονται στις καθοριστικές συμφωνίες που υπεγράφησαν στο παρελθόν.
Φυσικά είναι αδύνατο μέσα στον εξαιρετικά περιορισμένο χώρο αυτής της στήλης να παρατεθούν αναλυτικά όλα τα επιχειρήματα της συγγραφέως, αλλά είναι πολύ χρήσιμο να σταθούμε στα κύρια συμπεράσματα για να κατανοήσουμε τι ακριβώς συμβαίνει. Και αυτά είναι τα ακόλουθα: Πρώτον, με τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης του 1923 κατοχυρώθηκε οριστικά και αμετάκλητα η ελληνική κυριαρχία σε όλα τα νησιά, νησίδες και βράχους του Βορειοανατολικού Αιγαίου, πλην των Ιμβρου, Τενέδου και Λαγουσών και όσων βρίσκονται εντός τριών μιλίων από τις τουρκικές ακτές. Και δεύτερον, η κυριαρχία των Δωδεκανήσων μαζί με τις παρακείμενες νησίδες και βραχονησίδες, είτε αυτές κατονομάζονται είτε όχι, κατοχυρώθηκε στην Ιταλία και από το 1947 (που έγινε η ένωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα) στην Ελλάδα, με τις ίδιες ακριβώς ρυθμίσεις. Το σημαντικό μάλιστα είναι ότι η Τουρκία παραιτήθηκε κάθε τίτλου και δικαιώματος σε όλα αυτά τα νησιά (Συνθήκη της Λωζάννης, άρθρο 16).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
