«Με εξαίρεση την κρίση του Μεταναστευτικού, το μάθημα για την ΕΕ μετά τις διαδοχικές κρίσεις των τελευταίων 15 ετών είναι ότι κατόρθωσε να ανταποκριθεί στις προκλήσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο» λέει ο Σοπέν, προσθέτοντας ότι «η ΕΕ είναι ισχυρή όταν οι χώρες-μέλη αντιμετωπίζουν από κοινού τις κρίσεις, όταν υπάρχει αλληλεγγύη μεταξύ τους. Στην πανδημία η ΕΕ κατόρθωσε να υπερβεί το «ο καθείς για τον εαυτό του», τους κάθε λογής εθνικισμούς, υιοθετώντας μέτρα όπως αυτά του Ταμείου Ανάκαμψης, αδιανόητα πριν από το ξέσπασμα της πανδημίας. Νομίζω ότι η αλληλεγγύη είναι, όντως, το κλειδί για μια ισχυρή Ευρώπη».
Η αλληλεγγύη, κατά τον Σοπέν, συνδέεται με το αίσθημα του ανήκειν στην ευρωπαϊκή οικογένεια, το οποίο θα πρέπει να εμπεδωθεί. «Οι περισσότερες έρευνες της κοινής γνώμης καταγράφουν ότι σε όλες τις χώρες-μέλη οι πολίτες διάκεινται θετικά έναντι της ΕΕ. Αυτό όμως δεν αρκεί, θα πρέπει να υποστηριχθεί και από ένα κοινό πολιτικό αφήγημα ότι η Ευρώπη είναι ισχυρή μόνον όταν αντιμετωπίζει ενωμένη τις κρίσεις. Την ενότητα και την αλληλεγγύη τόνιζε και η Διακήρυξη Σουμάν του 1957, αλλά ο Ζακ Ντελόρ, ως πρόεδρος της Κομισιόν τη δεκαετία του 1980, εργαζόταν για την ενίσχυση της εσωτερικής κοινής αγοράς, υιοθετώντας πολιτικές αλληλεγγύης που φέρνουν ανάπτυξη».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
