Το 1989, μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης, ο αμερικανός διανοητής Φράνσις Φουκουγιάμα, που έμελλε να γράψει ιστορία προβλέποντας σε άρθρο του «Το τέλος της Ιστορίας», βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα με την επισήμανση ότι «η φιλελεύθερη δημοκρατία μπορεί να αποτελεί την τελική μορφή της ανθρώπινης διακυβέρνησης, έτσι ώστε να συνιστά το τέλος της Ιστορίας». Εκτοτε φυσικά συνέβησαν πλείστα όσα που απέδειξαν το αυτονόητο: ότι η Ιστορία δεν σταματά ποτέ και απλώς μεταλλάσσεται.
Αποδείχθηκε όμως και πόσο αφελές είναι αμέσως μετά την εκδήλωση μιας ευρείας έκτασης διεθνούς κρίσης να καταλήγει κανείς σε υποτιθέμενα ασφαλή συμπεράσματα. Διαπίστωση, την οποία προφανώς δεν έχουν λάβει υπόψη τους όσοι σήμερα μας βομβαρδίζουν με τις «προβλέψεις» τους για το πώς η πανδημία του κορωνοϊού (προτού ακόμη δούμε πού θα καταλήξει όλη αυτή η δυσάρεστη ιστορία) θα αλλάξει τον κόσμο.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
