Η δολοφονία του ιρανού στρατηγού Κασέμ Σουλεϊμανί μπορεί να αποδειχθεί η πιο κρίσιμη ενέργεια της προεδρίας του Ντόναλντ Τραμπ ως προς τις επιπτώσεις της. Κορυφώνοντας την «τραμπική» πολιτική προς το Ιράν, που ξεκίνησε τον Μάιο του 2018 με τη μονομερή απόσυρση των ΗΠΑ από τη συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν, δεν πετυχαίνει κανέναν από τους αμερικανικούς στόχους. Αντίθετα, φέρνει τις δύο χώρες πιο κοντά στον πόλεμο, τον οποίο ούτε η Ουάσιγκτον ούτε η Τεχεράνη επιθυμούν αλλά μπορεί να ξεσπάσει από κάποιο λάθος ή εσφαλμένο υπολογισμό, όπως η κατάρριψη του ουκρανικού αεροπλάνου την Τετάρτη.
Ενας από τους δύο μεγάλους στόχους της Ουάσιγκτον στη Μέση Ανατολή είναι να περιοριστεί η ιρανική επιρροή και η χρήση ένοπλων «πληρεξουσίων» από την Τεχεράνη, όπως η Χεζμπολάχ στον Λίβανο και σιιτικές πολιτοφυλακές στο Ιράκ, για να εφαρμόζουν την ιρανική πολιτική στην περιοχή. Ο στόχος αυτός δεν έχει επιτευχθεί – αντίθετα, το Ιράν θεωρεί ότι υφίσταται υπαρξιακή απειλή από τις ΗΠΑ και γίνεται πιο αποφασιστικό στην προσπάθειά του να εφαρμόσει την περιφερειακή πολιτική του. Ούτε επιτυγχάνεται με τη δολοφονία του Σουλεϊμανί καθώς η πολιτική του Ιράν και η αποτελεσματικότητα της Δύναμης Κουντς, της οποίας διοικητής ήταν ο στρατηγός, δεν κρέμονται από ένα άτομο.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
