Στην Ουάσιγκτον οι νομοθέτες δεν μπορούν πλέον να συμφωνήσουν σε πολλά θέματα. Η πόλωση και ο κομματικός διχασμός έχουν φωλιάσει σε τέτοιο βαθμό ώστε, όπως παραδέχθηκε πρόσφατα ένας βουλευτής στο CNN, δεν μπορούν να συμφωνήσουν «για το τι καιρό έχει σήμερα».

Βεβαίως υπάρχουν θέματα που παραδοσιακά θεωρούνται υπερκομματικά. Ενα από αυτά είναι η στήριξη χωρίς αστερίσκους στο Ισραήλ. Ωστόσο, η κρίση στη Γάζα φέρνει στο προσκήνιο μια πιο σύνθετη εικόνα που αντανακλά τις νέες πραγματικότητες της αμερικανικής πολιτικής σκηνής.

Στην επιφάνεια τα πράγματα συνεχίζουν ως έχουν με τον Λευκό Οίκο να στηρίζει απόλυτα το Ισραήλ. Αυτή η στήριξη έχει μοιραία οδηγήσει την κυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν σε μια άβολη πολιτικά θέση, δημιουργώντας προβλήματα με την προοδευτική βάση του κόμματος αλλά και με τις μουσουλμανικές κοινότητες σε ορισμένες κρίσιμες Πολιτείες.

Τα «μπρος – πίσω» της Κάμαλα Χάρις

Παρ’ όλο που βρισκόμαστε σε μια δύσκολη προεκλογική περίοδο, ο Τζο Μπάιντεν δεν έδωσε ποτέ την εντύπωση ότι έχει δεύτερες σκέψεις. Οσο ήταν υποψήφιος δεν έκανε ούτε βήμα πίσω και εμφανίστηκε αποφασισμένος να πάρει, χωρίς κανένα δισταγμό, όλο το πολιτικό κόστος πάνω του. Οταν τελικά η Κάμαλα Χάρις ανέλαβε τα ηνία της προεκλογικής εκστρατείας, γνώριζε καλά ότι αυτό είναι ένα πρόβλημα που μπορεί να της στοιχίσει το Μίσιγκαν, μια από τις αμφιταλαντευόμενες Πολιτείες που πρέπει να κρατήσει. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο συναντήθηκε με αντιπροσωπεία ακτιβιστών, θέλοντας να δώσει το μήνυμα ότι τους ακούει.

Τα όσα, όμως, ακολούθησαν δείχνουν τις δύσκολες ισορροπίες που πρέπει να κρατήσει. Μετά τη συνάντηση ξεκίνησε να διακινείται η πληροφορία ότι η Χάρις τάχθηκε υπέρ της επιβολής εμπάργκο όπλων στο Ισραήλ. Παρ’ όλο που φάνταζε ως μια υπερβολικά προωθημένη θέση, πολλοί αναρωτήθηκαν εάν όντως πρόκειται για κάποιου είδους στροφή. Η απάντηση ήρθε σε χρόνο-ρεκόρ από το επιτελείο της προεκλογικής εκστρατείας της, που ξεκαθάρισε ότι η Χάρις βαδίζει στα χνάρια του Μπάιντεν και τάσσεται κατά ενός τέτοιου εμπάργκο.

Η αμερικανίδα αντιπρόεδρος έχει δείξει σίγουρα μεγαλύτερη κινητικότητα στο να κερδίσει το νεανικό και προοδευτικό κοινό. Αυτό που εμφανίζεται έτοιμη να κάνει είναι μια αλλαγή ρητορικής που θα επιδεικνύει μεγαλύτερη ευαισθησία για τα δεινά των Παλαιστινίων και θα καταδικάζει πιο ανοιχτά ορισμένες από τις πρακτικές του Ισραήλ.

Ολα αυτά, όμως, απέχουν πολύ από τα αιτήματα που άκουσε στο Μίσιγκαν. Οι ακτιβιστές γνώριζαν καλά τι θέλουν και δεν εμφανίστηκαν ιδιαίτερα πρόθυμοι να συμβιβαστούν. Το χάσμα που χωρίζει τις δύο πλευρές έγινε ορατό στην προεκλογική συγκέντρωση στο Μίσιγκαν όπου διαδηλωτές διέκοψαν τη Χάρις με συνθήματα. Η αντιπρόεδρος τους απάντησε εμφανώς ενοχλημένη «εάν θέλετε να κερδίσει ο Τραμπ, πείτε το». Η απάντηση δεν άργησε. Λίγο αργότερα εκπρόσωπος αυτών των οργανώσεων παρακάλεσε ουσιαστικά τη Χάρις να μην εξωθήσει τους αραβοαμερικανούς ψηφοφόρους να βοηθήσουν εμμέσως τον Τραμπ μέσω της αποχής τους.

Η σταθερή δύναμη του εβραϊκού λόμπι

Μια εξήγηση για αυτή την αταλάντευτη και εκλογικά ριψοκίνδυνη στήριξη στο Ισραήλ είναι ο «φόβος» για τη δύναμη που έχει το εβραϊκό λόμπι. Ηδη δύο βουλευτές της αριστερής πτέρυγας των Δημοκρατικών βρέθηκαν αντιμέτωποι στις εσωκομματικές εκλογές με αντιπάλους που υποστηρίχθηκαν με πολλά εκατομμύρια δολάρια από την οργάνωση AIPAC. Και στις δύο περιπτώσεις οι εν ενεργεία βουλευτές που είχαν ασκήσει έντονη κριτική στο Ισραήλ ηττήθηκαν.

Ωστόσο, ο «φόβος» για τη δύναμη του ισραηλινού λόμπι δεν περιορίζεται μόνο στις εβραϊκές οργανώσεις. Μπορεί πολλοί να μην το γνωρίζουν, αλλά ίσως το ισχυρότερο λόμπι υπέρ των ισραηλινών θέσεων είναι οι ευαγγελικές χριστιανικές οργανώσεις. Οπως μάλιστα συνήθιζε να λέει ανώτερη συνεργάτιδα ελληνοαμερικανού βουλευτή, εάν θέλεις να κάνεις κάτι στην Ουάσιγκτον, ο καλύτερος τρόπος είναι να πείσεις τους ευαγγελικούς. Ετσι το σίγουρο είναι ότι ευαγγελικές και εβραϊκές οργανώσεις είναι ένα δίδυμο που κανείς δεν μπορεί να το αγνοήσει εύκολα στην Ουάσιγκτον.

Η στήριξη χωρίς αστερίσκους στο Ισραήλ μπορεί να παραμένει διακομματική, δεν είναι όμως πλέον καθολική. Στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ υπήρξε ένα είδος εξέγερσης, όπου ορισμένοι διπλωμάτες παραιτήθηκαν σε ένδειξη διαμαρτυρίας, ενώ εσωτερικό έγγραφο που διέρρευσε έφερε στο φως τις διαφωνίες αλλά και την οργή που υπήρχε μεταξύ του διπλωματικού προσωπικού για τη στάση της κυβέρνησης.

Οι Ρεπουμπλικανοί και οι ευαγγελικοί

Τέλος, πολλοί αναλυτές αναρωτιούνται για το κατά πόσο ο απομονωτισμός των νέων Ρεπουμπλικανών αλλά η προσήλωσή τους στο δόγμα «Πρώτα η Αμερική» συμβαδίζουν με την πολιτική που έχουν κληρονομήσει και συνεχίζουν να ακολουθούν στο θέμα του Ισραήλ. Στη δική τους, όμως, περίπτωση φαίνεται ότι θα πρέπει πρώτα να δούμε τους ευαγγελικούς να «αλλαξοπιστούν» και μετά τους Ρεπουμπλικανούς να αλλάζουν στάση.