Σε ένα σύμπαν γεμάτο ναρκισσισμό και αφέλεια όπως αυτό του TikTok, τα δικά της βίντεο (γεμάτα με όμορφες εικόνες, αλλά και με εξαιρετικά ενδιαφέρουσες πληροφορίες για έναν τρόπο ζωής πολύ διαφορετικό από τον δικό μας), έμοιαζαν με μικρές οάσεις. Οάσεις όπου επικρατούσαν πολικές θερμοκρασίες, είναι η αλήθεια, και όπου το χιόνι σκέπαζε τα πάντα και επιβαλλόταν με τον πιο απόλυτο τρόπο. Εγώ όμως πάντα γοητευόμουν από τον χειμώνα και πάντα ονειρευόμουν (και εξακολουθώ να ονειρεύομαι) πως κάποτε θα ζήσω σε κάποιο από τα παραμυθένια χιονισμένα και ομιχλώδη μέρη που βλέπω στα ντοκιμαντέρ, όμως ας πούμε στις Νήσους Φερόες ή στην Αλάσκα ή και στη Σιβηρία. Πείτε με τρελό, γοητεύτηκα όμως από τον (σχεδόν) αιώνιο χειμώνα μέσα στον οποίο ζει η Σεσίλια Μπλόμνταλ, έτσι όπως τον περιγράφει με τις αναρτήσεις της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (μπορείτε να δείτε τα βίντεο και τις φωτογραφίες της αναζητώντας την ως Cecilia Blomdahl – ή sejsejlija – σε YouTube, TikTοk και Instagram) και άρχισα να παρακολουθώ φανατικά κάθε τι που ανέβαζε. Κάποια στιγμή, για να χορτάσω την περιέργειά μου, αλλά και επειδή σκέφτηκα πως θα υπάρχουν και άλλοι «χειμωνολάτρες» σαν εμένα που θα θέλουν να μάθουν περισσότερα για τη ζωή στους πάγους, επικοινώνησα μαζί της και της ζήτησα μια μικρή συνέντευξη. Ανταποκρίθηκε θετικά, και αυτή είναι η μικρή ξενάγηση που μου έκανε στον κόσμο της, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, του Διαδικτύου που μας έφερε κοντά, και της φωτογραφικής μηχανής της, με την οποία τράβηξε τις μαγικές λήψεις που δημοσιεύουμε σήμερα.
Επαγγελματίας φωτογράφος και εικονολήπτρια από τη Σουηδία, η Σεσίλια Μπλόμνταλ ζει τα τελευταία χρόνια στο νησί Σπίτσμπεργκεν (ή Σπιτσβέργη) του Αρχιπελάγους Σβάλμπαρντ, το οποίο σήμερα ανήκει στη Νορβηγία. Θα το βρείτε στον χάρτη, εστιάζοντας στον παγωμένο Αρκτικό Ωκεανό, στα μισά περίπου της απόστασης της Νορβηγίας από τον Βόρειο Πόλο. Αυτό σημαίνει πως αρκετές περιοχές του είναι πάντα καλυμμένες από χιόνι. Πως εκεί ζουν οι επικίνδυνες πολικές αρκούδες. Πως η θερμοκρασία τους μήνες του χειμώνα κυμαίνεται μεταξύ -35 και -7 βαθμών Κελσίου – τον Μάρτιο του 1986 έφτασε τους -46°C! Πως τους πιο… θερμούς μήνες της χρονιάς, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, ανεβοκατεβαίνει μεταξύ 0-10 βαθμών Κελσίου. Πως πολύ συχνά έχει καταιγίδες με ισχυρούς ανέμους, έντονες χιονοπτώσεις και πυκνές ομίχλες. Και πως από τα τέλη Σεπτεμβρίου έως και τα μέσα Φεβρουαρίου ο ήλιος δεν ανατέλλει ποτέ! Ναι, ακούγεται πολύ αφιλόξενο, αλλά και πολύ ενδιαφέρον. «Είναι και πολύ όμορφο» επιμένει η Σεσίλια, η οποία ζει με τον σύντροφό της (και με τον σκύλο τους) σε ένα μικρό παραθαλάσσιο σπίτι λίγο έξω από το Λονγκιαρμπίεν, τον μεγαλύτερο οικισμό και διοικητικό κέντρο του Αρχιπελάγους Σβάλμπαρντ. Είναι δύο ακόμα από τους (σύμφωνα με τα στοιχεία του 2020) 2.939 κατοίκους (Νορβηγούς, Σουηδούς, Ρώσους, Πολωνούς, Ουκρανούς κ.ά.) ανθρώπους που εργάζονται στην εξόρυξη άνθρακα (ο κύριος λόγος, παλαιότερα μαζί με τη φαλαινοθηρία, για τον οποίο κατοικήθηκε το νησί) ή συμμετέχουν σε ερευνητικά προγράμματα ή, τέλος, δραστηριοποιούνται στον τουρισμό, στον οικολογικό τουρισμό που σημειώνει πολύ μεγάλη ανάπτυξη στην περιοχή. Oμως, η τουριστική σεζόν είναι μάλλον σύντομη σε μέρη τόσο βορινά και τόσο απομονωμένα όπως το Σβάλμπαρντ. Και οι κάτοικοί του θα πρέπει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου να ζουν εξαιρετικά μοναχικές ζωές.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
