Μια φορά κι έναν καιρό, κάποια καλοκαιρινή ημέρα προς τα τέλη της δεκαετίας του 1920, ο καθηγητής της μεσαιωνικής αγγλοσαξονικής γλώσσας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης διόρθωνε στο γραφείο του γραπτά μαθητών με μια πένα στο χέρι, ένα ξύλινο κουτί με καπνό δίπλα του και μια πίπα έτοιμη προς χρήση. «Η ιστορία λέει» γράφει ο βιογράφος του, Κόλιν Ντούριεζ, «πως αντίκρισε τυχαία τη λευκή σελίδα ενός γραπτού. […] Ξαφνικά έγραψε πάνω στο χαρτί: «Σε μια τρύπα στο χώμα ζούσε ένα χόμπιτ»». Από αυτή τη δίχως σαφές νόημα πρόταση ο φιλόλογος και γλωσσολόγος Τζον Ρόναλντ Ρουλ Τόλκιν (1892-1973) επρόκειτο τα επόμενα 25 χρόνια να αντλήσει παραμύθια για τα παιδιά του, ένα μυθιστόρημα λογοτεχνίας του φανταστικού και έναν ολόκληρο μυθολογικό κόσμο με δράκους, ορκ, νάνους, ξωτικά, μάγους και ήρωες που θα μετέτρεπε τον ίδιο από εκλεκτό ακαδημαϊκό της εποχής του σε παγκοσμίως γνωστό όνομα της ποπ κουλτούρας. Απόδειξη για τα παραπάνω η αδιάκοπη κυκλοφορία των βιβλίων του από το 1937 έως σήμερα, τα 6 δισεκατομμύρια δολάρια που απέφεραν στα ταμεία οι δύο κινηματογραφικές τριλογίες του νεοζηλανδού σκηνοθέτη Πίτερ Τζάκσον «Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών» (2001-2003) και «Χόμπιτ» (2012-2014) και η μεγάλη έκθεση που φιλοξενεί αυτόν τον καιρό το Morgan Library and Museum της Νέας Υόρκης με φωτογραφίες και ενθύμια, κυρίως όμως με τα χειρόγραφα, τους χάρτες και τα πρωτότυπα σχέδια που ο Τόλκιν φιλοτέχνησε για τα έργα του.
Καθηγητής στα κολέγια του Πέμπροουκ και του Μέρτον στην Οξφόρδη από το 1925 έως το 1945 και από το 1945 έως το 1959, αντίστοιχα, ο Τόλκιν χρησιμοποίησε την ειδίκευσή του στη γλωσσολογία προκειμένου να θεμελιώσει τους μύθους του σε πολιτισμικό και συμβολικό υπόβαθρο. Δημιούργησε εκ του μηδενός γλώσσες στις οποίες οι ήρωές του στο «Χόμπιτ», στον «Αρχοντα των δαχτυλιδιών» (αμφότερα από τις εκδόσεις Κέδρος), στο «Σιλμαρίλλιον», στις «Ατέλειωτες ιστορίες» (και τα δύο από τις εκδόσεις Αίολος) μιλούν, γράφουν και τραγουδούν, δανείστηκε πλήθος στοιχείων από τις βόρειες μυθολογίες και τις αγγλικές και ευρωπαϊκές λαϊκές παραδόσεις, ενσωμάτωσε κλασικούς λογοτεχνικούς τόπους, όπως το ταξίδι και η αναζήτηση (quest). Αποτέλεσμα ήταν η συγκρότηση ουσιαστικά του κανόνα του μετέπειτα είδους της ηρωικής φαντασίας, τον οποίο ακολουθούν ή ανατρέπουν οι επίγονοί του, από την Τζ. Κ. Ρόουλινγκ και τον «Χάρι Πότερ» έως τον Τζορτζ Ρ. Ρ. Μάρτιν και το «Game of Thrones».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
