Συγκινημένοι από την Επανάσταση των Ελλήνων ενάντια στον τουρκικό ζυγό, οι ευρωπαίοι φιλέλληνες βοηθούσαν καθένας με τον τρόπο του. Αλλοι διά της διπλωματίας, άλλοι βάζοντας το χέρι βαθιά στην τσέπη τους και ενισχύοντας οικονομικά τον αγώνα, άλλοι πολεμώντας στο πλευρό των οπλαρχηγών και θυσιάζοντας τις ζωές τους. Και άλλοι κάνοντας τέχνη: Δημοσιεύοντας λογοτεχνικά κείμενα, γράφοντας ποιήματα και ζωγραφίζοντας πίνακες μέσω των οποίων προσπαθούσαν να συγκινήσουν και να αφυπνίσουν το κοινό αίσθημα απέναντι σε όσα συνέβαιναν στην αιματοβαμμένη απόληξη της Βαλκανικής Χερσονήσου. Αν στο παρελθόν κορυφαίοι ζωγράφοι είχαν εμπνευστεί από την αρχαία Ελλάδα για να φιλοτεχνήσουν μερικά από τα πιο διάσημα έργα τους, τώρα σημαίνοντες ευρωπαίοι εικαστικοί εμπνέονταν από τα πεδία των μαχών, τις λεηλασίες, τις πράξεις ηρωισμού των σκλαβωμένων και τις σφαγές των αμάχων. Κάπως έτσι ο γάλλος ζωγράφος Ευγένιος Ντελακρουά, το 1824, και ενώ ήταν μόλις 26 ετών, παρουσίασε στο Παρίσι την περίφημη «Σφαγή της Χίου», μια συγκλονιστική απεικόνιση του σφαγιασμού χιλιάδων ελλήνων κατοίκων των νησιού από τους Οθωμανούς που είχε γίνει δύο χρόνια νωρίτερα. Δεν είναι το μοναδικό έργο που ο Ντελακρουά εμπνεύστηκε από την Ελληνική Επανάσταση. Είναι όμως ένα από τα σημαντικότερα εκθέματα σε μια πλούσια πινακοθήκη που κρύβει ιδιαίτερη συγκίνηση για εμάς. Σε μια συλλογή με πίνακες ξένων αλλά και δικών μας καλλιτεχνών, οι οποίοι στα χρόνια του Αγώνα αλλά και μετά, όταν το νεοσύστατο ελληνικό κράτος προσπαθούσε να βρει τον βηματισμό του, χρωμάτισαν, καθένας με τον δικό του, ξεχωριστό τρόπο, την κραυγή των σκλαβωμένων προγόνων μας για ελευθερία.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
