Τρώγοντας, λένε, έρχεται η όρεξη. Και βλέποντας. Κάποτε οι πειρασµοί ήταν λίγοι. Τώρα σε περιµένουν σε κάθε γωνιά της πόλης: «Ξηροκαρπάδικα» µε γκρανόλες, µπάρες όλων των γεύσεων, γεµιστοί χουρµάδες, ωσµωτικά βερίκοκα, παπάγιες και µάνγκο, σοκολάτες και σοκολατάκια κάθε είδους, µε ζάχαρη, χωρίς ζάχαρη, µε στέβια, µε ξυλιτόλη, µε σιρόπι αγαύης.
«Μπαρντσάδικα» µε scrambled eggs, µε αβγά Benedict, µε αβγά ποσέ και µε fluffy pancakes περιχυµένα µε sauce bueno, µε salted caramel, µε µέλι, µε άλειµµα Biscoff, µε λάβα φιστικιού – αυτή τη λάβα φιστικιού που µόνο σε µορφή σαµπουάν δεν έχει κυκλοφορήσει ακόµα στην αγορά. Παγωτατζίδικα µε τις πιο ευφάνταστες γεύσεις, από κιουνεφέ ως µάτσα και από Oreo ως ανθόγαλα µε λεβάντα, και µε βάφλες µε καυτή σοκολάτα ή µε την απαραίτητη και εδώ λάβα φιστικιού.
Φούρνοι που σερβίρουν δίπλα στα παραδοσιακά κρουασάν και cubic croissant και suprême croissant και craffin και cronies και crookies (όπως έχουν εσχάτως βαφτίσει το viral κρουασάν που γεµίζεται µε ζύµη µπισκότου) και brookies (όπως ονοµάζεται ο συνδυασµός brownie και cookie στο ίδιο γλυκό). Δεν προφταίνεις να θαυµάζεις, να µυρίζεις, να γεύεσαι νέες ή παλιές γνωστές λιχουδιές που επαναλανσάρονται µε καινούργιο, πιο θελκτικό περίβληµα.
Ουρές µπροστά στις pâtisserie, στα café, στα µικροµάγαζα της εστίασης, ακόµα και σε εκείνα µε τις υπερβολικά τσιµπηµένες τιµές, για ένα cinnamon roll, για µια µερίδα «new age» λουκουµάδες, για µία rustic pizza «µε ζυµάρι αργής ωρίµανσης» και µε µοτσαρέλα fior di latte. Ετσι, µιλώντας σαν τη θεία από το Σικάγο, µπερδεύοντας τις ελληνικές µε τις αµερικανικές λέξεις και προσθέτοντας ενίοτε λίγα γαλλικά και ιταλικά, παραγγέλνουµε τα δηµοφιλή εδέσµατα της νέας εποχής.
Και τα «ανεβάζουµε» στο TikTok και στο Instagram γεµίζοντας το Διαδίκτυο µε breakfast cinnamon cruffins, µε Rustic rib-eye on ciabatta, µε giant soft cookies µηλόπιτα µε gianduja… Την εποχή που λιώνουµε στα γυµναστήρια, µε το που τελειώνουµε την προπόνηση επισκεπτόµαστε τον απέναντι φούρνο – πώς να αντισταθείς στη µυρωδιά; Ο,τι κάψαµε σε µιάµιση ώρα τρεξίµατος το ξαναπαίρνουµε σε πέντε λεπτά.
Την ίδια στιγµή, οι εθνικές κουζίνες γίνονται αχταρµάς: Το τσάι µετατρέπεται σε bubble tea, το ρυζόγαλο σερβίρεται ως pavlova µε γέµιση ζεστής κρέµας από sticky rice και topping sauce από φρούτα του πάθους, και τα λουκούµια αντικαθίστανται από τα ιαπωνικά mochi µε ταχίνι, κόκκινο φασόλι και γέµιση cheesecake. Οταν τις προάλλες έβαλα στο στόµα µου σοκολάτα γάλακτος µε αµύγδαλα, από εκείνη την παλιά, την ανυπέρβλητη, που µας την έδιναν όταν ήµασταν παιδιά, δάκρυσα στην ανάµνηση της εποχής που (και) τα γλυκά ήταν πιο απλά, όπως τα είχα µάθει.
Σκέφτηκα να επιστρέψω στο µίνιµαλ που µε ανέθρεψε, να γυρίσω την πλάτη στον µπουχτιστικό γευστικό µαξιµαλισµό που επικρατεί γύρω µας, στην υπερβολή. Την εποµένη µε κέρασαν τη viral Dubai chocolate, µε το κανταΐφι και τη λάβα φιστικιού στο εσωτερικό της, για την οποία µιλούν όλοι. Και να θέλω ν’ αγιάσω, δεν µ’ αφήνουν.
