Εχουν εγκαθιδρύσει από καταβολής του μπάσκετ οι Αμερικανοί τη δυναστεία τους, που μοιάζει κιόλας με δικτατορία, αλλά πού και πού εμφανίζονται οι εν δυνάμει στασιαστές. Τότε είναι που οι πλανητάρχες του πορτοκαλί κόσμου αισθάνονται ότι αυτές τις ανταρσίες πρέπει να τις καταπνίξουν στο αίμα. Το 18o Παγκόσμιο Κύπελλο που διεξάγεται στην Κίνα (με επίσημο χρονομέτρη την Tissot, επίσημο συνεργάτη της FIBA από το 2008) δεν θα μπορούσε να αποτελέσει την εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα και οι υποψήφιοι πραξικοπηματίες στοιχίζονται στη σειρά, παίρνουν όπλα, παλάσκες και τον συναφή εξοπλισμό και μουντάρουν στο γήπεδο με τη φιλοδοξία να αρπάξουν το σκαλπ του Θείου Σαμ! Τρεις από δαύτους κιόλας είναι δικοί τους άνθρωποι, τουτέστιν παίκτες που (όχι απλώς αγωνίζονται, αλλά) πρωταγωνιστούν στο ΝΒΑ, βγάζουν εκεί το παντεσπάνι τους, αλλά όπως λέει και μια ελληνική παροιμία, «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά»! Για την ακρίβεια, την ουρά την έχουν πίσω οι αχλάδες που έβγαλαν ρίζες στα Σεπόλια, στη Βαρκελώνη και στο Σόμπορ (Σερβία), ευδοκιμούν στο Μιλγουόκι, στο Τορόντο και στο Ντένβερ και απλώνουν τα κλαδιά τους στις εθνικές ομάδες της Ελλάδας, της Ισπανίας και της Σερβίας. Είσαι ο… και λέγεσαι, λοιπόν, όπως συστήνονται οι φαντάροι: Γιάννης Αντετοκούνμπο, Μαρκ Γκασόλ και Νίκολα Γιόκιτς, τρεις παίκτες που εκφράζουν τους καημούς και τους πόθους ισάριθμων εθνών και συνάμα γαργαλάνε για τα καλά τις πατούσες των Αμερικανών. Τις γαργαλάνε και μένει να φανεί εάν προϊόντος του χρόνου σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο και μέχρι την ερχόμενη Κυριακή, οπότε πέφτει η αυλαία στο Πεκίνο, θα καταφέρουν να εκθρονίσουν την ομάδα η οποία μετά το ελληνικό στραπάτσο το 2006 στη Σαϊτάμα, προελαύνει αήττητη, αδιάφθορη και δεν συμμαζεύεται…
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
