«Φλέρυ. Αναρωτιέμαι αν λέγανε έτσι και τη γιαγιά της! Κοίτα, καμένο μαλλί από το ντεκαπάζ. Λέει ότι έχει τελειώσει και Νομική». Το βλέμμα της καλής μου φίλης γυάλιζε, καθώς κράδαινε μπροστά μου το τελευταίας τεχνολογίας κινητό της, δείχνοντάς μου επίμονα τη φωτογραφία μιας άγνωστης κοπέλας στο Facebook. Το έγκλημα αυτής; Πρώτον λεγόταν Φλέρυ, δεύτερον είχε μακριά πλούσια ξανθιά κόμη και τρίτον και κυριοτέρον είχε γίνει διαδικτυακή φίλη του πρώην συντρόφου της δικής μου – με σάρκα και οστά – φίλης.
Οι δυο τους είχαν χωρίσει εδώ και τρεις μήνες. Εκείνη όμως παρέμενε αιώνια δική του, ακολουθώντας μετά ζήλου τα ψηφιακά ίχνη του. Ουδέποτε του είχε εκφράσει τον πόνο της διά ζώσης. Δεν χρειαζόταν. Γιατί βρισκόταν ακόμα μέσα στην ιντερνετική του ζωή, ερήμην του βεβαίως. Εμπαινε γύρω στις 500 φορές την ήμερα στο προφίλ του, ήλεγχε τις αναρτήσεις του, τους νέους του φίλους και – κυρίως – τις φίλες του. Μπορούσε να μαντέψει ανά πάσα στιγμή τι έκανε. «Τώρα είναι σε σύσκεψη. Γιατί έχει δύο ώρες να φανεί online». «Τώρα κοιμάται». «Τώρα βγήκε με τους φίλους του ή με αυτή την ξινή από το γραφείο που του έκανε προχθές like στη φωτογραφία του».
Στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ένας χωρισμός είναι ακόμη πιο δύσκολος. Δεν αρκεί να βγάλεις από τη λίστα τα στέκια στα οποία συχνάζατε μαζί, δεν αρκεί να παρακαλάς τη μοίρα να μη σε διασταυρώσει μαζί του Πανεπιστήμιου και Μπενάκη γωνία. Εκείνος παραμένει πάντα παρών στη ζωή σου. Βρίσκεται δίπλα σου, ξεπηδά από την οθόνη του υπολογιστή σου. Το πρόβλημα είναι αρκετά σοβαρό. Ολόκληρα άρθρα πλέον έχουν γραφεί για το πώς να διαχειριστείς την ψηφιακή ζωή σου μετά από έναν χωρισμό. Οι ειδικοί συμβουλεύουν να αφήσεις τις περιττές αξιοπρέπειες και να τον/την αφαιρέσεις αμέσως από τη λίστα με τους friends (υπάρχει φυσικά και η επιλογή του unfollow).
Παρακολουθώντας τη δική μου φίλη να ολισθαίνει όλο και περισσότερο σε αυτή την ιδιότυπη ηλεκτρονική παρακολούθηση – η ίδια μάλιστα την ονόμαζε ανάλυση μηνύματος, χρησιμοποιώντας την αντίστοιχη ορολογία ενός μαθήματος που διδαχθήκαμε μαζί για δύο συνεχή εξάμηνα στο Πάντειο – ήμουν αποφασισμένη πλέον να τη βάλω να τον διαγράψει με το ζόρι την επόμενη φορά που θα τη συναντούσα. Ευτυχώς είχε προνοήσει ο προϊστάμενός της. Γιατί οι ώρες που πέρναγε στο Facebook είχαν αυξηθεί με γεωμετρική πρόοδο. Και έτσι μετά από αρκετές παρατηρήσεις που δέχθηκε κατάλαβε ότι εκτός από τον αγαπημένο της, που πλέον μάλλον είχε χάσει, θα έχανε και τη δουλειά της. Αφησε λοιπόν τη σημειολογία στην άκρη και έπιασε το delete. «Αισθάνεσαι απελευθερωμένη;» τη ρώτησα. «Βεβαίως» απάντησε. Και ζήτησε ευθύς αμέσως το smartphone μου για συνεχίσει την παρακολούθηση από το δικό μου προφίλ. Βλέπετε, εγώ δεν τον είχα διαγράψει…
