Είναι μέρη τόσο μακρινά, απομονωμένα και δυσπρόσιτα, που αμφιβάλλεις αν υπάρχουν στην πραγματικότητα. Που διαβάζοντας για αυτά από τη μια νιώθεις να ξυπνούν μέσα σου η περιέργεια και η διάθεση για περιπέτεια και ονειρεύεσαι πως κάποια στιγμή θα καταφέρεις να τα δεις από κοντά – όσο μακρινό, όσο ακριβό και αν είναι το ταξίδι -, από την άλλη τα αντιμετωπίζεις όχι απλώς με δέος, αλλά με φόβο. Μια τέτοια περιοχή είναι η χερσόνησος Καμτσάτκα, στις εσχατιές της Ρωσίας, πάνω από την Ιαπωνία και κάτω από την Αλάσκα, μεταξύ Βερίγγειου και Οχοτσικής Θάλασσας. Γη αραιοκατοικημένη, παγωμένη πολλούς μήνες τον χρόνο (τον χειμώνα επικρατούν θερμοκρασίες χαμηλότερες των -30 βαθμών Κελσίου), σεισμογενής, γεμάτη ιαματικές πηγές, θερμοπίδακες (γκέιζερ), ενεργά ηφαίστεια και (εξαιτίας αυτών των γεωλογικών φαινομένων) στολισμένη με τοπία μεταφυσικής ομορφιάς, η Καμτσάτκα τα τελευταία χρόνια έχει αναδειχθεί σε έναν από τους πιο ιδιαίτερους τουριστικούς προορισμούς του κόσμου. Οι φυσιολάτρες αλλά και όσοι θέλουν να ζήσουν κάτι ξεχωριστό και να μετατρέψουν ένα ταξίδι αναψυχής σε μια εμπειρία ζωής σπεύδουν να επισκεφθούν με οργανωμένες συνήθως εκδρομές, με τζιπ 4×4 και με ελικόπτερα την περιοχή με τα μοναδικά αξιοθέατά της. Για λίγο, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, πριν να ξαναπαγώσουν όλα, αυτή η παράξενη και «σκυθρωπή» στεριά γίνεται πιο χαμογελαστή και πιο φιλόξενη. Και επιβεβαιώνει με την (ελαφρώς) ηλιόλουστη (γιατί υπάρχουν και αυτές οι ημέρες) όσο και «δύστροπη» ομορφιά της πως ο Βορράς, με την καθαρή και διαυγή ατμόσφαιρά του, με τα έντονα χρώματα και με τις αναζωογονητικές ευωδιές του δάσους, του νοτισμένου από την υγρασία χώματος και του ψυχρού αλατισμένου αέρα που έρχεται από τους ωκεανούς, είναι μέρος μαγικό.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
