Χάρι και Λίντα Μακλόου. Ενα ζευγάρι που υπό άλλες συνθήκες δεν θα είχε απασχολήσει τον Τύπο, εκτός ίσως στο πλαίσιο ανάδειξης κάποιας από τις φιλανθρωπικές εκδηλώσεις της Νέας Υόρκης, στις οποίες ήταν αμφότεροι σταθερά παρόντες (και συνεισέφεραν τον οβολό τους) ως επίλεκτα μέλη της κοινωνίας της πόλης. Ο Χάρι έχοντας δημιουργήσει όνομα ως ιδρυτής της Macklowe Properties Inc., μιας εταιρείας-κολοσσού στον τομέα του real estate, στην οποία ανήκουν κτίρια όπως εκείνα στους αριθμούς 400 και 540 της λεωφόρου Μάντισον και το πρώην Drake Hotel, το οποίο ο Μακλόου κατεδάφισε για να χτίσει το 432 Park Avenue. Ή το κτίριο της General Motors στην 5η Λεωφόρο, το οποίο αγόρασε για 1,4 δισ. δολάρια, αλλά φρόντισε να αυξήσει την αξία του πείθοντας την εταιρεία Apple και προσωπικά τον Στιβ Τζομπς να χτίσει το περίφημο υπόγειο κατάστημά της στον συγκεκριμένο ουρανοξύστη. Η κυρία Μακλόου από την πλευρά της μπορεί να καυχηθεί μια καριέρα ως μέλος Διοικητικών Συμβουλίων μουσείων, όπως το Μητροπολιτικό της Νέας Υόρκης αλλά και το Γκούγκενχαϊμ, στο οποίο μάλιστα έχει τελέσει και χρέη αντιπροέδρου.
Ηρθε όμως η στιγμή να μονοπωλήσουν αμφότεροι τα διεθνή δημοσιεύματα εξαιτίας μιας λιγότερο λαμπερής πτυχής της ζωής τους, του πολύκροτου διαζυγίου τους. Επειτα από περισσότερα από πενήντα χρόνια κοινής ζωής, οι δρόμοι τους χώρισαν οριστικά και αμετάκλητα, υπάρχει μάλιστα ήδη η νέα κυρία Πατρισιά Μακλόου, το γένος Λαντό. Για όποιον δεν γνωρίζει εξ όψεως τη γαλλίδα επιχειρηματία, η εικόνα της είναι αναρτημένη μαζί με εκείνη του πρόσφατου συζύγου της σε μια τεράστια εγκατάσταση στην πρόσοψη του κτιρίου επί της οδού Park Avenue, μια κίνηση κραυγαλέου πικαρίσματος προς την πρώην κυρία Μακλόου από τον Χάρι. Και πάλι, (σχεδόν) τίποτα το πρωτότυπο έως εδώ σε αυτή την ιστορία όψιμου χωρισμού των νεοϋορκέζων socialites, όμως ο Χάρι και η Λίντα Μακλόου εξακολουθούν να έχουν πολλά να τους ενώνουν και να τους υπενθυμίζουν τη μακροχρόνια κοινή τους πορεία. Πέρα από δύο σπίτια στο Μανχάταν, μία έπαυλη στα Χάμπτονς, αυτοκίνητα και γιοτ, υπάρχει στη μέση και μια αμύθητη συλλογή έργων τέχνης, μετρημένη ως προς το μέγεθος γύρω στα 150 έργα, αλλά ανυπολόγιστη ως προς την αξία της. Με σαφή προτίμηση στους αμερικανούς καλλιτέχνες όπως ο Μαρκ Ρόθκο, ο Bίλεμ ντε Κούνινγκ, ο Αντι Γουόρχολ, ο Τζεφ Κουνς, ο Μπράις Μάρντεν, αλλά και με τους απαραίτητους ευρωπαίους «κλασικούς» της σύγχρονης τέχνης, όπως ο Αλμπέρτο Τζιακομέτι, ο Πάμπλο Πικάσο ή ο Ζίγκμαρ Πόλκε, να διανθίζουν αυτό το εκλεκτικό μείγμα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
