H Ολιάστρα είναι η πιο ορεινή επαρχία της Σαρδηνίας αλλά και η επαρχία με τον μικρότερο πληθυσμό σε όλη την Ιταλία. Αυτός είναι πιθανώς και ο λόγος – οι δυσκολίες στις μετακινήσεις που δημιουργεί το φυσικό ανάγλυφο σε μια απομακρυσμένη περιοχή – για τον οποίο δεν έγινε τόσο διάσημος τουριστικός προορισμός όσο άλλες περιοχές της γείτονος χώρας και συγκεκριμένα του πανέμορφου νησιού της – του δεύτερου μεγαλύτερου στη Μεσόγειο μετά τη Σικελία. Κατά τα άλλα, η άγρια ομορφιά του τοπίου σε κάνει να απορείς που αργήσαμε τόσο πολύ να την ανακαλύψουμε. Γιατί εκτός από βουνά και ελαιώνες, η Ολιάστρα έχει και το Μπαουνέι: Εκεί όπου τα απότομα βράχια συναντούν το αισιόδοξο και ανοιχτόκαρδο γαλάζιο της θάλασσας, σε μια ακτή μήκους είκοσι και βάλε χιλιομέτρων γεμάτη υπέροχες παραλίες. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από εκεί εφέτος τα πρώτα μπάνια της χρονιάς!

Γνωριμία με το Κάλιαρι

Αφετηρία μας το Κάλιαρι, η πρωτεύουσα της Σαρδηνίας στο κάτω μέρος του νησιού, με την Τυνησία απέναντί του. Πόλη με πλούσια ιστορία αλλά και ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια της Μεσογείου, παρουσιάζει ενδιαφέρον για τον επισκέπτη λόγω της γραφικότητάς του αλλά και των αξιόλογων μνημείων, ενδεικτικών της πανάρχαιας ιστορίας του και των διάφορων πολιτισμών που πέρασαν από εκεί. Δύο-τρεις ημέρες είναι ικανές για να δούμε τα πιο σημαντικά από αυτά τα μνημεία και να επισκεφθούμε τα μουσεία του. Η πόλη ιδρύθηκε από τους Φοίνικες, αποικίστηκε από τους Καρχηδόνιους, πέρασε στα χέρια των Ρωμαίων, των Βανδάλων, των Ιταλών (της Πίζας), των Ισπανών και ξανά των Ιταλών (Πεδεμόντιο), καθώς λόγω της θέσης της αποτελούσε πάντα μέγιστο εμπορικό σταυροδρόμι για τους λαούς της Μεσογείου. Η Bastione di Saint Remy, μια εμβληματική αψίδα που χτίστηκε μεταξύ 1896 και 1902, το κάστρο, η πολύχρωμη ιστορική συνοικία της Villanova, το Βασιλικό Παλάτι, το νεογοτθικό Palazzo Civico που στεγάζει το Δημαρχείο και που ανακατασκευάστηκε με φροντίδα μετά τον βομβαρδισμό του το 1943, το Santuario και η Basilica di Bonaria (Basilica di Nostra Signora di Bonario), ο καθεδρικός ναός της Αγίας Καικιλίας, οι εκκλησίες του Αγίου Μιχαήλ και του Πανάγιου Τάφου, η Αγορά του Αγίου Βενέδικτου με τα τοπικά προϊόντα, το Ρωμαϊκό Αμφιθέατρο είναι μερικά από τα αξιοθέατα. Οσο όμως και αν το Κάλιαρι μας κερδίζει με τη γοητεία του, ο τελικός προορισμός μας είναι άλλος. Παίρνουμε λοιπόν το αυτοκίνητο και ακολουθούμε μια διαδρομή 156 χιλιομέτρων (θα χρειαστούμε περίπου δυόμισι ώρες για να την κάνουμε) με κατεύθυνση βορειοανατολικά. Δηλαδή προς την επαρχία της Ολιάστρα και συγκεκριμένα προς το ηλιόλουστο Μπαουνέι.

Εθνικό πάρκο Gennargentu

Το τοπίο δεν διαφέρει πολύ από τα αντίστοιχα (επίσης πανέμορφα) τοπία που έχουμε και στην Ελλάδα, στις περιοχές όπου το βουνό καταλήγει στη θάλασσα. Σε μεγάλο μέρος της ακτής του Μπαουνέι (αλλά και της διαδρομής προς εκεί) δεν υπάρχουν σπίτια, ούτε δρόμοι. Υπάρχει μόνο υπέροχη θέα. Και αυτή η αίσθηση χαράς, ελευθερίας, ανάτασης που η (σχεδόν) ανέγγιχτη φύση μάς χαρίζει. Πάνω από τα κεφάλια μας πετούν προστατευόμενα είδη πουλιών, ανάμεσά τους πετρίτες και χρυσαετοί, κάτω, εκεί που καταλήγει η ματιά μας, βρίσκονται βραχώδεις κόλποι και όρμοι με βότσαλα και πεντακάθαρα νερά. Αν θέλουμε, κάνουμε μια παράκαμψη και περνάμε από το Parco Nazionale del Golfo di Orosei e del Gennargentu, το οποίο περιλαμβάνει και την Punta La Marmora των 1.834 μέτρων, δηλαδή την υψηλότερη κορυφή του νησιού. Αλλιώς συνεχίζουμε πηγαίνοντας παράλληλα με την ακτογραμμή.

Προς τις παραλίες

Και κατεβαίνουμε από τα ψηλά στα χαμηλά, κάποια στιγμή αφήνουμε πίσω μας τους ορεινούς δρόμους της επαρχίας και κατηφορίζουμε προς την Τυρρηνική Θάλασσα που τη βλέπαμε από μακριά, για να την απολαύσουμε και από κοντά. Αυτή τη θάλασσα που «εισβάλλει» στη βραχώδη στεριά για να διακόψει απότομα το πράσινο και να πλημμυρίσει τα μάτια μας με το γαλάζιο της. H Cala Mariolu με τα τιρκουάζ νερά, η Cala dei Gabbiani, η Cala Goloritzé, η Cala Sisine, η Cala Birìala, η Cala Esuili και πιο νότια η Spiaggia di Santa Maria Navarrese είναι μερικές από τις ομορφότερες παραλίες της περιοχής. Σε αρκετές από αυτές θα πάτε με καΐκι, καθώς η πρόσβαση γίνεται μόνο από τη θάλασσα. Η Pedra Longa ή Agugliastra, δέκα λεπτά με το αυτοκίνητο από το λιμανάκι της Santa Maria Navarrese, είναι ένας τεράστιος βράχος που υψώνεται στα 128 μέτρα και καταλήγει στη θάλασσα. Το ακρωτήριο Montesanto θεωρείται ένα ακόμα σημαντικό τοπόσημο της περιοχής. Η Grotta dei Colombi είναι το παραθαλάσσιο σπήλαιο το οποίο πήρε το όνομά του από τα περιστέρια (colombi) που μαζί με άλλα πουλιά φτιάχνουν εκεί τις φωλιές τους. Βορειότερα, η Grotta del Fico είναι ένα πολύ εντυπωσιακό σπήλαιο με σταλακτίτες και σταλαγμίτες, το οποίο μπορείτε να επισκεφθείτε συμμετέχοντας σε μία από τις ξεναγήσεις που πραγματοποιούνται εκεί και που διαρκούν περίπου μία ώρα. Λειτουργεί από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο, από τις 10 το πρωί μέχρι τις 3.30 το μεσημέρι – ξεναγήσεις γίνονται και τον υπόλοιπο χρόνο, αφού όμως έχετε προηγουμένως κλείσει ραντεβού. Το εισιτήριο κοστίζει δέκα ευρώ για τους ενηλίκους και πέντε ευρώ για τα παιδιά (τα οποία έως έξι ετών μπαίνουν δωρεάν).

Μεταξύ βουνού και θάλασσας

Εννοείται πως αν φτάσατε μέχρι το Κάλιαρι ή αν κάνετε και την εκδρομή ως το Μπαουνέι δεν θα μείνετε εκεί, αντιθέτως θα συνεχίσετε τη γνωριμία σας με το νησί, καθώς η Σαρδηνία επιφυλάσσει πολλές ακόμα ομορφιές. Το Su Nuraxi di Barumini, ένα φρούριο που περιλαμβάνεται στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομίας της UNESCO, το αρχαιολογικό πάρκο Nuraghe Losa, το Parco Archeologico Naturalistico di Santa Cristina, το παραθαλάσσιο Αλγκέρο, η Αρτσακένα με τη διάσημη για τις παραλίες της Costa Smeralda (την κοσμική πλευρά της Σαρδηνίας) αλλά και το Capo Testa με τις δικές του εντυπωσιακές παραλίες είναι μερικές μόνο στάσεις σε ένα οδοιπορικό μεταξύ βουνού και θάλασσας γεμάτο με τα πιο έντονα χρώματα και τις πιο ομορφιές μυρωδιές της ανοιξιάτικης και της καλοκαιρινής φύσης.