Βίκυ Παπαδοπούλου

Το πρωί τηλεοπτικά γυρίσματα. Το απόγευμα πρόβες για το θέατρο. «Ενας μόνιμος πανικός, όπως καταλαβαίνετε, και καθόλου προσωπικός χρόνος» λέει γελώντας η Βίκυ Παπαδόπουλου, όταν τη συναντώ. Κι όμως, η ίδια μοιάζει με έναν τρόπο να το απολαμβάνει. Αλλωστε, επιστρέφει σε μια μεγάλη θεατρική επιτυχία του παρελθόντος, στο έργο «Η μέθοδος Γκρόνχολμ» του Τζόρντι  Γκαλθεράν, το οποίο ανέβηκε για πρώτη φορά τη σεζόν 2007-2008 στο Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου, γνωρίζοντας τότε μεγάλη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία – παίχτηκε για έξι ολόκληρες σεζόν. Οι ίδιοι συντελεστές, με νέα προσθήκη τον Ορφέα Αυγουστίδη (αντικατέστησε τον Γιώργο Καραμίχο), συναντούν ξανά το έργο σε μια παράσταση που αφιερώνεται στη μνήμη του Διαγόρα Χρονόπουλου, διατηρώντας – στο μέτρο του δυνατού – το πνεύμα το πρώτου ανεβάσματος, με τα σκηνοθετικά ηνία να αναλαμβάνει τώρα ο Γιάννης Μόσχος.

Το έργο πραγματεύεται ουσιαστικά τις σκληρές και απάνθρωπες διαδικασίες πρόσληψης στις οποίες υποβάλλουν τα υποψήφια στελέχη τους οι πολυεθνικές εταιρείες. «Είναι ένα έργο που αγαπώ πολύ. Με έναν τρόπο, μέσα σε αυτή την παράσταση ενηλικιώθηκα, παίχτηκε επί έξι σεζόν» αναφέρει. «Tώρα που επιστρέφω στον ρόλο της Μερσέδες ανακαλύπτω και νέα στοιχεία της. Η βάση παραμένει η ίδια, αλλά πλέον εγώ έχω αλλάξει ως άνθρωπος και ως ηθοποιός. Ελπίζω δηλαδή ότι έχω εξελιχθεί προς το καλύτερο. Πρόκειται για ένα έργο αγαπητό, ίσως γιατί άπτεται της πραγματικότητας, της συμπεριφοράς του σύγχρονου ανθρώπου, που όταν διεκδικεί κάτι σημαντικό για εκείνον μπορεί να χάσει εντελώς την ανθρωπιά του. Ηταν επίκαιρο τότε και είναι σήμερα ακόμη πιο επίκαιρο. Εμπεριέχει στοιχεία θρίλερ και κωμωδίας, στο βάθος όμως αποτελεί ένα σκληρό έργο για τον άνθρωπο τού σήμερα. Πλέον κάνουμε λόγο μόνο για ανταγωνισμό και όχι για συναγωνισμό. Είμαστε αχόρταγοι. Και αυτό είναι ένα φαινόμενο της εποχής, αλλά και ένα έντονα ελληνικό φαινόμενο, εξαιτίας ίσως και αυτών που έχουμε υποστεί ως λαός».