Τένις, ραπτική, χορός, μαθήματα πιάνου. Οι δραστηριότητες τις οποίες η Τζέιν Χάρπερ ασκούσε στον ελεύθερο χρόνο της ως σχετικά πρόσφατα είναι πολλές και ποικίλες. Ως δημοσιογράφος του οικονομικού ρεπορτάζ στη «Herald Sun» της Μελβούρνης, και με αυτό το σύνολο χόμπι, θα θεωρούσε κανείς ότι αναζητούσε αντίβαρο στην καθημερινή τριβή με τη γραφή. Στην πραγµατικότητα, η συγγραφέας που γεννήθηκε πριν από 40 χρόνια στο Μάντσεστερ (έζησε από τα οκτώ ως τα δεκατέσσερά της χρόνια στην Αυστραλία και επέστρεψε εκεί το 2008) μετά τα δημοσιογραφικά της κείμενα καταπιανόταν με άλλα γραπτά, καρπός των οποίων υπήρξε το 2016 «Η ξηρασία», αστυνομικό μυθιστόρημα που έγινε διεθνές μπεστ σέλερ με περισσότερα από 1 εκατομμύριο αντίτυπα, για να ακολουθήσουν η «Αγρια φύση» και έπειτα ο «Χαμένος» (όλα στα ελληνικά από τις εκδόσεις Μεταίχμιο). Ως εκ τούτου, μέσα σε κάτι λιγότερο από πέντε χρόνια η Χάρπερ άφησε πίσω της το ρεπορτάζ και εξελίχθηκε σε μία από τις πιο αναγνωρίσιμες φωνές της πρόσφατης συγκομιδής της αστυνομικής λογοτεχνίας. Στα βιβλία της πέρα από τα εγκλήματα, κατά κανόνα σε μικρές κοινότητες όπου οι εντάσεις συσσωρεύονται διαρκώς και αναζητούνται βαλβίδες διαφυγής, οι χαρακτήρες βρίσκονται υπό την πίεση της φύσης της αυστραλιανής υπαίθρου – απομόνωση, ζέστη, ανομβρία: ο «Χαμένος» του ομώνυμου μυθιστορήματος είναι ένας άνδρας που αφήνοντας για κάποιον λόγο το κλιματιζόμενο προστατευμένο περιβάλλον του αυτοκινήτου του βρίσκεται νεκρός από αφυδάτωση λιγότερο από 24 ώρες μετά. Σε ένα τέτοιο εχθρικό τοπίο η αλληλοβοήθεια αποτελεί τον κανόνα επιβίωσης, ωστόσο οι ανθρώπινες σχέσεις δοκιμάζονται. Με την «Ξηρασία» να έχει γυριστεί ήδη σε ταινία με τον Ερικ Μπάνα στον ρόλο του αστυνομικού Αρον Φαλκ και να αναμένει (ελέω κορωνοϊού) τη διανομή της στις αίθουσες, μιλήσαμε με την Τζέιν Χάρπερ για την αλληλεπίδραση τόπου και ανθρώπου, για την ψυχολογία των χαρακτήρων και τη μηχανική της συγγραφής.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
