Αδικήθηκε ο Γιώργος Λάνθιμος από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου; Ηταν κρίμα κι άδικο το ότι η «Ευνοούμενή» του, που προτάθηκε για δέκα Οσκαρ, κέρδισε μόνο ένα; Μισούν οι Αμερικανοί τον μεγάλο έλληνα σκηνοθέτη μας; Γιατί όλοι συνωμοτούν εναντίον της χώρας μας, επειδή είναι κομπλεξικοί; Αυτό το τελευταίο δεν το είπε κανείς, αλλά κρίνοντας από την εθνική μας ματαιοδοξία δεν αμφιβάλλω ότι πολλοί το σκέφτηκαν. Εμένα η γνώμη μου είναι ότι ο Λάνθιμος δεν αδικήθηκε. Απλά γλίτωσε. Πρώτα απ’ όλα από εμάς τους ίδιους.
Ο Λάνθιμος έχει ξεφύγει από τα όρια της Ελλάδας μας – είναι ένα παγκόσμιο μέγεθος, ένας σπουδαίος κινηματογραφιστής και διανοητής που συμβαίνει να είναι και Eλληνας. Το σινεμά του δεν είναι ελληνικό – δεν καταπιάνεται με τίποτε που να αφορά την πραγματικότητα της χώρας μας και σχεδόν καμία ταινία του δεν παραπέμπει σε Ελληνες, ούτε διαδραματίζεται στην Ελλάδα. Τον απασχολούν περισσότερο ιδέες, έννοιες και ψυχώσεις και λιγότερο η καταγωγή του και τα παιδικά του χρόνια ή κάποιες στιγμές της ελληνικής μας ιστορίας: το θυμίζω γιατί αυτά είναι τα αγαπημένα θέματα των πιο πολλών ελλήνων σκηνοθετών. Δεν έχει πει ποτέ ο άνθρωπος ότι είναι ένα είδος πρεσβευτή του ελληνικού σινεμά – η τέχνη του και η γοητεία της είναι προσωπική. Αν ήταν τραγουδοποιός, θα έγραφε τραγούδια με αγγλόφωνο στίχο τα οποία αμφιβάλλω αν θα τα έπαιζαν τα ελληνικά ραδιόφωνα. Αν ήταν ζωγράφος, τα κάδρα του θα τα βλέπαμε στις γκαλερί του Λονδίνου και της Νέας Υόρκης και όχι στο Μουσείο Μπενάκη. Η επόμενη ταινία του θα έχει θέμα ένα χωριό γεμάτο εγκληματίες στην Αμερική και όχι το τι έγινε ένα βράδυ στην Πίνδο στα χρόνια του δικού μας Εμφυλίου. Ο Λάνθιμος είναι και δεν είναι δικός μας. Προέρχεται από την Ελλάδα, αλλά την έχει αφήσει πίσω του. Αλλά το θέμα δεν είναι ο σκηνοθέτης, είναι η χώρα μας.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
