Υπήρξαν δύο αγαπημένα αδέλφια, ο ένας ο πρωτότοκος και ο άλλος ο βενιαμίν μιας οικογένειας, η οποία μολονότι δεν είχε να επιδείξει κανένα καλλιτεχνικό υπόβαθρο είδε τα παιδιά της να ανθίζουν μέσα από την τέχνη. Ο «μικρός» επηρέασε τη ροή και την κατεύθυνση της τέχνης του 20ού αιώνα, ο μεγάλος την ακολούθησε με ένα πιο στιβαρά δουλεμένο και κομψό ιδίωμα. Το ποιος είναι ποιος δεν χρειάζεται διευκρίνιση. Ο Τζάκσον Πόλοκ (1912-1956) έγραψε ιστορία μέσα στην Ιστορία της τέχνης και έγινε ένας από τους πιο δημοφιλείς αμερικανούς καλλιτέχνες του 20ού αιώνα, ενώ ο κατά δέκα χρόνια μεγαλύτερός του Τσαρλς Πόλοκ (1902-1988), αν και ελάχιστα γνωστός, άφησε μια σημαντική παρακαταθήκη μέσα από τη θητεία του στην αφηρημένη ζωγραφική και από το εκπαιδευτικό του έργο στο Michigan State University. Kαι, ως σωστός δάσκαλος και μέντορας εκατοντάδων επίδοξων καλλιτεχνών, στάθηκε και στο πλευρό του μικρού αδελφού στηρίζοντάς τον όταν οι αμφιβολίες συνέθλιβαν τον, ούτως ή άλλως ασταθή, ψυχισμό του με τη ροπή προς την κατάθλιψη. Mια έκθεση αφιερωμένη και στους δύο, η πρώτη στο είδος της που έχει ποτέ διοργανωθεί και φιλοξενείται στο Society of the Four Arts στο Παλμ Μπιτς της Φλόριντα, μας πρόσφερε την ευκαιρία να μάθουμε περισσότερα μέσα από τη διαδικτυακή της παρουσίαση.
Με τίτλο της «Charles and Jackson Pollock» έφερε σε αντιπαραβολή το τόσο διαφορετικό έργο των δύο αδελφών, οι οποίοι ωστόσο κατέληξαν αμφότεροι στην αφαίρεση: Πίνακες από όλο το φάσμα δουλειάς του Τσαρλς μαζί με πίνακες του Τζάκσον αλλά και τα πιτσιλισμένα από μπογιά σκαμπό του εργαστηρίου του, το ένα από τα πέντε σημειωματάριά του που επιζούν με τα ακατάστατα σκαριφήματά του, όπως και το μοναδικό γλυπτό που σώζεται μέχρι σήμερα από τις αρχές της δεκαετίας του ’30, όταν δηλαδή ο Τζάκσον Πόλοκ είχε στραφεί στη γλυπτική γεμάτος αμφιβολίες για την πορεία του στη ζωγραφική – πρόκειται για ένα μικρό κεφαλάκι σαφέστατα επηρεασμένο από την τέχνη των Μάγια. Παρόντα στην έκθεση είναι επίσης και έργα του που είναι ελάχιστα γνωστά. Οπως τα χαρακτικά του από τη θητεία του στο εργαστήριο του Αγγλου Στάνλεϊ Γουίλιαμ Χέιτερ (1901-1988) την περίοδο 1944-45, σαφέστατα επηρεασμένα στο ύφος τους από τους υπερρεαλιστές ζωγράφους και τον Μιρό ή oρισμένοι «μαύροι πίνακες», οι μεταξοτυπίες δηλαδή που είχε φιλοτεχνήσει μαζί με έναν άλλον αδελφό του, τον χαράκτη Σάνφορντ Πόλοκ, γνωστό και ως Σάνφορντ Μακ Κόι (1909-1963).
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
