Οταν μιλάμε για την Ινδονησία, αναφερόμαστε σε 17.508 νησιά, με τα 6.000 εξ αυτών να κατοικούνται! Και όπως εύκολα γίνεται κατανοητό, είναι αδύνατον να χωρέσεις ολόκληρη τη χώρα μέσα στις δύο-τρεις σελίδες ενός αφιερώματος. Επιπλέον, δεν έχουν όλα αυτά τα νησιά την τουριστική ανάπτυξη, τις υποδομές αλλά και την κουλτούρα που κάνει εύκολη την επίσκεψη του «δυτικού» τουρίστα.
Μέρη σαν το υπερτουριστικό Μπαλί θεωρούνται βεβαίως εξαιρετικά ασφαλή. Το μυστικό, πάντως, αν δεν ακολουθούμε κάποιο οργανωμένο γκρουπ που ξέρει καλά τα κατατόπια και έχει τρόπο να αποφεύγει τις πιθανές κακοτοπιές, είναι να έχουμε διαβάσει όσο το δυνατόν περισσότερα για τον όποιο προορισμό. Η σωστή πληροφόρηση και η γνώση των ενδεχόμενων κινδύνων κάνουν μια επίσκεψη, ακόμα και σε μέρη μακρινά, απομονωμένα, όπου δεν συχνάζουν οι τουρίστες, πιο ασφαλή. Το ίδιο και ο σεβασμός στον καθημερινό ρυθμό, στις συνήθειες και στις παραδόσεις των ντόπιων.
Θέλει κόπο, δηλαδή επιμελή προετοιμασία, και τρόπο το σωστό ταξίδι για να μπορέσουμε να το απολαύσουμε με ασφάλεια. Για να φτάσουμε και σε εκείνα τα κράτη τα «διαφορετικά», τα μακρινά, τα εξωτικά, τα τόσο ξένα προς τον δικό μας κόσμο, τα μυθιστορηματικά και παραμυθένια. Ενα τέτοιο είναι και η αχανής Ινδονησία. Και αυτά είναι μερικά μόλις από τα δεκάδες ιδιαίτερα (γνωστά αλλά και λιγότερο γνωστά) τουριστικά αξιοθέατά της.
Μπαλί
Οι διαδοχικοί ορυζώνες στο κέντρο του Μπαλί δημιουργούν εντυπωσιακές εικόνες./ Φωτ.: Shutterstock
Δεν είναι μόνο ο δημοφιλέστερος προορισμός της Ινδονησίας αλλά και ένας από τους δημοφιλέστερους προορισμούς ολόκληρου του κόσμου. Δικαίως. Το Μπαλί είναι ένα τροπικό νησί με πληθωρική ομορφιά. Και δεν αναφερόμαστε τόσο στις παραλίες και στις θάλασσές του – κακά τα ψέματα, στην Ελλάδα ίσως έχουμε και καλύτερες – όσο στην οργιαστική φύση του με τα πυκνά δάση και τους ορυζώνες. Και στα χωριά του, όπου πάρα την αλλοίωση του τοπικού χρώματος που έφερε (όπως και παντού άλλωστε) ο υπερτουρισμός, ώρες-ώρες σού δίνουν την αίσθηση πως βρίσκεσαι σε άλλη εποχή, πολλά χρόνια πίσω. Τότε που όλα ήταν χειροποίητα και ο άνθρωπος ζούσε μοχθώντας από την καλλιέργεια της γης.
Εντυπωσιακή η παραδοσιακή αρχιτεκτονική στον ναό Τάνα Λοτ που αναδύεται θαρρείς μέσα από τη θάλασσα./ Φωτ.: Shutterstock
Ο ναός Ουλουάτου σε μια περιοχή που φημίζεται για τα ηλιοβασιλέματά της, το Ουμπούντ με τους ορυζώνες του και τον ναό της θεάς Σαρασβάτι, το δάσος με τις μαϊμούδες (που τους αρέσει να βουτάνε τα προσωπικά είδη των τουριστών), ο ναός Tάνα Λοτ, παραθαλάσσιος και αυτός και επίσης δημοφιλής για το ηλιοβασίλεμά του, και ο ναός Ταμάν Αγιούν προσελκύουν πλήθος τουριστών. Μεγάλο αβαντάζ του νησιού τα υπερπολυτελή ξενοδοχεία του, τα οποία συχνά προσφέρονται σε πολύ καλές τιμές.
Λιτή πολυτέλεια στο Bulgari Resort του Μπαλί.
Το Lost Lindenberg στην παραλία του μικρού χωριού Πεκουτατάν και με τις Jungle Panorama και Ocean Panorama σουίτες του (κατασκευασμένες με ξύλο και μινιμαλιστικά και κομψά επιπλωμένες) είναι ένα από αυτά. Τα Ritz-Carlton, Bulgari Resort, Four Seasons Resort Bali at Jimbaran Bay, Hilton Bali Resort και πολλά ακόμα υποδέχονται τουρίστες όλον τον χρόνο παρέχοντάς τους φιλοξενία υψηλού επιπέδου – και φυσικά υπηρεσίες spa για τις οποίες είναι επίσης διάσημο και δημοφιλές το νησί.
Εθνικό Πάρκο του Κομόντο
Ο μαγευτικός κοραλλιογενής βυθός του Κομόντο./ Φωτ.: Shutterstock
Το νησί Κομόντο είναι διάσημο για τον πιο αιμοβόρο κάτοικό του, τη μεγαλύτερη σαύρα του κόσμου που ονομάζεται δράκος του Κομόντο. Και που με τα (περίπου) εξήντα αιχμηρά δόντια της μπορεί να κατασπαράξει όποιο έμβιο ον βρεθεί στον δρόμο της. Το… εξωτικό ζωάκι θα το δείτε χωρίς να διακινδυνεύετε τη σωματική σας ακεραιότητα στο Εθνικό Πάρκο του Κομόντο, το οποίο ιδρύθηκε το 1980 για να επεκταθεί και στα γύρω νησιά και να χαρακτηριστεί το 1991 Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Εννοείται πως δεν σας στέλνουμε ως εκεί για τετ α τετ με τον δράκο, αλλά για να απολαύσετε την οργιαστική φύση της περιοχής, να γνωρίσετε τις παραδόσεις των ντόπιων και για να θαυμάσετε τον υπέροχο βυθό κολυμπώντας με αναπνευστήρα.
Εθνικό Πάρκο της νήσου Μπουνάκεν
Τα πεντακάθαρα νερά και η υποθαλάσσια ομορφιά κάνουν τα νησιά της Ινδονησίας ιδανικά για καταδύσεις./ Φωτ.: Shutterstock
Δεν έχουν όμως μόνο το Κομόντο και τα γύρω νησιά ενδιαφέροντα και φαντασμαγορικό βυθό. Οι λάτρεις των καταδύσεων βρίσκουν και στην ευρύτερη περιοχή της νήσου Μπουνάκεν έναν παράδεισο χρωμάτων και βιοποικιλότητας. Στην πραγματικότητα, το Εθνικό Πάρκο της νήσου Μπουνάκεν είναι εξαιρετικά εκτεταμένο, καθώς περιλαμβάνει τα νησιά Μπουνάκεν, Μανάντο Τούα, Μαντεχάγκε και τη Ναΐν. Η περιοχή είναι πλούσια σε κοράλλια (στους υφάλους της ζουν περισσότερα από 390 είδη) και φιλοξενεί περισσότερα από 2.000 είδη ψαριών και 200 είδη μαλακίων. Και εδώ λειτουργούν ξενοδοχεία για όλα τα βαλάντια.
Μπορομπουντούρ
Ο ναός Μπορομπουντούρ στην Ιάβα./ Φωτ.: Shutterstock
Ο εντυπωσιακός βουδιστικός ναός χτίστηκε τον 9ο αιώνα στο κέντρο της Ιάβας, του πολυπληθέστερου νησιού της Ινδονησίας, όπου βρίσκεται και η πρωτεύουσά της, η Τζακάρτα. Εχει κατασκευαστεί με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της περιοχής αλλά φέρει και πολλά στοιχεία της αρχιτεκτονικής των ναών της Ινδίας. Είναι διακοσμημένος με εκατοντάδες αγάλματα του Βούδα. Εξακολουθεί να είναι ιερός τόπος προσκυνήματος, ενώ από το 1991 θεωρείται και Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Νήσος Σούμπα
Η παραλία Mandorak στη νήσο Σούμπα./ Φωτ.: Shutterstock
Δεν είναι διάσημη όπως το Μπαλί, είναι όμως ένας ιδιαίτερος προορισμός για εκείνους που θέλουν να γνωρίσουν την Ινδονησία μακριά από τα πλήθη των τουριστών. Η νήσος Σούμπα είναι μια από τις μικρές Σούνδες, ένα σύμπλεγμα με έξι μεγάλα νησιά (Μπαλί, Λομπόκ κ.ά.) και δεκάδες μικρότερα ανατολικά της Ιάβας. Το δυτικό μέρος της δέχεται πολλές βροχοπτώσεις, γι’ αυτό και είναι εξαιρετικά εύφορο, ενώ το ανατολικό είναι πιο ξηρό και πιο άγριο λόγω των υψηλών βουνών που υπάρχουν εκεί.
Ο καταρράκτης Tanggedu, η παραλία Puru Kambera, η αμμώδης ακτή Watu Mandorak Cove και ο κόλπος Tarimbang με τα τεράστια κύματά του (δημοφιλής προορισμός των σέρφερ) είναι μερικά από τα σημαντικότερα φυσικά αξιοθέατα. Το ξενοδοχείο The Sanubari, χτισμένο εκεί που το τροπικό δάσος συναντά μια λευκή παραλία, είναι ένα από τα ωραιότερα και πολυτελέστερα του νησιού. Διαθέτει μπάνγκαλοουζ πάνω στην άμμο. Πάνω στη θάλασσα βρίσκεται και το εστιατόριό του, στο οποίο σερβίρεται τοπική και διεθνής κουζίνα.
Νησιά Γκίλι
Μετά βίας διακρίνονται στον χάρτη, εκεί στη βορειοδυτική ακτή του Λομπόκ. Τα μικροσκοπικά νησιά Γκίλι κερδίζουν όλο και περισσότερο σε δημοτικότητα λόγω των εξαιρετικών, ολόλευκων παραλιών τους. Εκεί δεν κυκλοφορούν ούτε αυτοκίνητα ούτε μηχανάκια, μόνο ποδήλατα και κάρα που τα σέρνουν άλογα. Οι επισκέπτες μπορούν να καταδυθούν στον βυθό και να κολυμπήσουν μαζί με μεγάλες χελώνες, σαλάχια αλλά και καρχαρίες (ειδικά στo Shark Ρoint). Εξαιρετικά και τα ξενοδοχεία, σε καλύτερες τιμές από εκείνα του Μπαλί.
Τάνα Τοράγια
Οικογενειακοί τάφοι λαξεμένοι σε βράχο στη νήσο Σουλαουέζι./ Φωτ.: Shutterstock
Στη νήσο Σουλαουέζι ζει, μεταξύ άλλων, μια από τις πιο ιδιαίτερες φυλές της Ινδονησίας, οι Τοράγια. Οι οποίοι έχουν γίνει διάσημοι λόγω ενός μακάβριου εθίμου: Μουμιοποιούν τους νεκρούς τους και τους κρατούν σπίτι ή τους εκθέτουν σε σπηλιές και μπαλκόνια (ως πνεύματα-προστάτες των ζώντων) για αρκετό καιρό (ενίοτε) και μήνες προτού τους κηδέψουν. Στην περιοχή στην οποία συγκεντρώνονται οι περισσότεροι Τοράγια, την Τάνα Τοράγια, ο επισκέπτης θα γνωρίσει από κοντά και άλλα έθιμά τους, καθώς και τον ιδιαίτερο τρόπο ζωής τους.
Αρχιπέλαγος Ρατζά Αμπάτ
Περιλαμβάνει περισσότερα από 1.500 νησιά, βρίσκεται ανατολικά της Δυτικής Παπούα και αποτελεί ένα από τα μέρη με την πιο πλούσια βιοποικιλότητα στον πλανήτη. Θεωρείται ο μέχρι πρότινος «κρυμμένος παράδεισος» της Ινδονησίας, ένας παράδεισος που (δυστυχώς;) τα τελευταία χρόνια τον ανακαλύπτουν όλο και περισσότεροι. Οι μικροσκοπικές κατάφυτες αλλά και βραχώδεις νησίδες που αναδύονται μέσα από τη θάλασσα (με τις γαλαζοπράσινες αποχρώσεις) δημιουργούν ένα εντυπωσιακό τοπίο. Η ηρεμία και η απομόνωση σε αυτά τα (σχεδόν) παρθένα τοπία λειτουργούν καταπραϋντικά!
Νήσος Φλόρες
Μια ακόμα από τις μικρές Σούνδες, η νήσος Φλόρες είναι κυρίως η πατρίδα του Homo floresiensis: Πρόκειται για τον άνθρωπο που έζησε στην περιοχή πριν από περίπου 70.000 χρόνια και ο οποίος είχε, σύμφωνα με τους επιστήμονες, ανάστημα που μετά βίας ξεπερνούσε το ένα μέτρο και πολύ μικρό εγκέφαλο – τέσσερις φορές μικρότερο από τον κανονικό. Το παρατσούκλι με τον οποίο βαφτίστηκε είναι Χόμπιτ, από τα μικροσκοπικά πλάσματα του «Αρχοντα των δαχτυλιδιών» του Τόλκιν.
Οι ερευνητές που εξέτασαν τα ευρήματα, δηλαδή τους σκελετούς που βρέθηκαν στη νήσο Φλόρες, χωρίζονται σε δύο ομάδες: Αλλοι θεωρούν πως ο Homo floresiensis είναι Horo sapiens παραμορφωμένος (πιθανώς από κάποια ασθένεια) και άλλοι ισχυρίζονται πως πρόκειται για ένα εντελώς ξεχωριστό είδος. Το νησί ανακαλύφθηκε από τον πορτογάλο κονκισταδόρ Αντόνιο ντ’ Αμπρέου το 1512. Οι Πορτογάλοι εξάλλου του έδωσαν και το όνομά του.
Το νησί έχει πολλά ενεργά ηφαίστεια και ηφαιστειακές λίμνες οι οποίες εξελίσσονται σε σημαντικά τουριστικά αξιοθέατα. Αξιοθέατα θεωρούνται και οι ορυζώνες, που αν τους παρατηρήσεις από ψηλά μοιάζουν με τεράστιο ιστό αράχνης (Spider Web Rice Fields). Tο Plataran Komodo Resort and Spa με τις πολυτελείς βίλες του και το Sudamala Resort Seraya με τα λευκά μπάνγκαλοουζ πάνω στη θάλασσα είναι δύο από τα πολύ καλά ξενοδοχεία του νησιού.
