Η πραγματικότητα δεν σέβεται τίτλους, διακρίσεις, πρωτιές. Δεν οπισθοχωρεί μπροστά σε ονόματα, ιστορίες, θρύλους. Δεν επιβραδύνει τη συνάντηση κάποιου με το πεπρωμένο του, αφήνει τη βραχύτητα του βίου να επιτείνει την τραγικότητα της στιγμής. H Autobahn 9 φρέναρε τον 29χρονο Ντράζεν Πέτροβιτς τον Ιούνιο του 1993, μια στροφή στην πίστα της Ιμολα δεν άφησε περιθώρια στον 34χρονο Αϊρτον Σένα την Πρωτομαγιά του 1994, μια πτώση ελικοπτέρου καθ’ οδόν προς την ακαδημία του στο Λος Αντζελες έκοψε το νήμα της ζωής του 41χρονου Κόμπι Μπράιαντ στις 26 Ιανουαρίου 2020. Κάπως έτσι, αιφνίδια, απροειδοποίητα, μερικές ώρες μετά τους επαίνους στο Twitter προς τον Λεμπρόν Τζέιμς, διάδοχό του από πέρυσι στους Λος Αντζελες Λέικερς, ο οποίος μόλις τον είχε προσπεράσει σε πόντους στην τρίτη θέση των σκόρερ όλων των εποχών, ο «κορυφαίος των Λέικερς», όπως θα τον έχριζε λίγο αργότερα ένας συντετριμμένος Μάτζικ Τζόνσον, πέρασε από εδώ στην αιωνιότητα.
Είκοσι σεζόν με τους Λέικερς (1996-2016), πέντε φορές πρωταθλητής του ΝΒΑ (2000, 2001, 2002, 2009, 2010), πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος για δύο συνεχείς χρονιές (2006-2007), δύο φορές MVP των τελικών, μία φορά πολυτιμότερος παίκτης της κανονικής περιόδου, δύο φορές πρώτος σκόρερ της, 18 παρουσίες σε All-Star Game, δύο ολυμπιακά χρυσά μετάλλια σε Πεκίνο το 2008 και Λονδίνο το 2012, 33.643 πόντοι, 680 εκατ. δολάρια σε μισθολογικές απολαβές, ένα Οσκαρ το 2017 για το «Dear Basketball», το μικρού μήκους φιλμ που έβαλε σε κινούμενα σχέδια τους στίχους με τους οποίους ανακοίνωσε την αποχώρησή του από το μπάσκετ στο site «The Players’ Tribune» τον Νοέμβριο του 2015, ένα Sports Emmy για τα γραφικά του το 2018. Η λίστα των επιτευγμάτων του διαψεύδει όσους περίμεναν να σταματήσει, μετά την έξοδό του από τα αποδυτήρια είχε αρχίσει ήδη να εμπλουτίζεται: από τον αθλητισμό πέρασε σχεδόν χωρίς ανάπαυλα στον χώρο των media, δημιουργώντας μια εταιρεία παραγωγής περιεχομένου, ένα δικό του σύμπαν για νέους ενηλίκους – και συνέχιζε ακάθεκτος. Μαζί με τον Μάικλ Τζόρνταν ήταν τα αθλητικά πρότυπα της νέας εποχής των μέσων μαζικής ενημέρωσης που αντιλήφθηκαν ενστικτωδώς ότι πλέον δεν αρκεί το μεγαλείο του γηπέδου, απαιτείται κανείς να εξελιχθεί σε επιχειρηματικό νου, ηγέτη που η ακτινοβολία του να υπερβαίνει τον χώρο, παίκτη και brand ταυτόχρονα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
