Το Τζακπότ του «Τζόκερ»

Παρ’ όλο που τα αφιερώματα και οι αναζητήσεις εξηγήσεων για το τεράστιο σουξέ του κινηματογραφικού «Τζόκερ» σταμάτησαν, συνεχίζεται η προσέλευση του κοινού στις κινηματογραφικές αίθουσες για να δει την ταινία της χρονιάς. Η ταινία είχε κόψει πανελλαδικά περισσότερα από 900.000 εισιτήρια και αν ο πρωταγωνιστής της, Χοακίν Φίνιξ, τιμηθεί με το Οσκαρ, θα σπάσει σίγουρα το φράγμα του ενός εκατομμυρίου – κάτι που είχαμε να δούμε χρόνια ολόκληρα. Για το αν αξίζει η ταινία αυτό το λαϊκό προσκύνημα γράφτηκαν πολλά. Ο σκηνοθέτης Τοντ Φίλιπς έχει δανειστεί πολλά από τον «Βασιλιά της κωμωδίας» και τον «Ταξιτζή» του Μάρτιν Σκορσέζε, η ταινία έχει μια καλή σεναριακή δομή, μια άψογη φωτογραφία, μια καταπληκτική μουσική και φυσικά ο πολυτάλαντος πρωταγωνιστής της κ. Φίνιξ καταπλήσσει. Ομως αν όλα αυτά εξηγούσαν την επιτυχία της θα έκοβαν ανάλογα εισιτήρια πολλές ταινίες που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια με ηθοποιούς που έδωσαν ρεσιτάλ ή με χάρτινους ήρωες που αντιμετωπίζονται από τους σκηνοθέτες σοβαρά. Στην «Πιο σκοτεινή ώρα» είδαμε έναν Τσόρτσιλ που έχτισε αριστοτεχνικά ο Γκάρι Ολντμαν και στην υπέροχη τριλογία του Μπάτμαν που μας έδωσε ο Κρίστοφερ Νόλαν καταδιασκεδάσαμε. Αλλά τα εισιτήρια του «Τζόκερ» δεν τα είδαμε.

Τώρα που πέρασε ο καιρός, η Αστυνομία σταμάτησε να κυνηγάει τους πιτσιρικάδες που πήγαιναν να δουν την ταινία και οι κριτικοί κινηματογράφου έχουν βρει άλλες ταινίες για να ασχολούνται, μπορούμε να προβληματιστούμε πάνω στο φαινόμενο «Τζόκερ». Πρώτα από όλα, το εν λόγω φιλμ αποτελεί την καλύτερη απόδειξη πως αν θέλεις να κάνει μια ταινία πολλά εισιτήρια πρέπει να φροντίσεις αυτή να προκαλεί συζητήσεις. Στην Ελλάδα η ταινία βρήκε στο πρόσωπο της Αστυνομίας έναν σπουδαίο διαφημιστή, αλλά συζητήσεις προκάλεσε παντού: θα έλεγα ότι είναι φτιαγμένη για να συζητηθεί, και αυτό στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι το πιο ενδιαφέρον. Κάποτε στο σινεμά πουλούσαν τα σενάρια, οι ερμηνείες των ηθοποιών, τα εφέ έστω: τώρα ο «Τζόκερ» έσπασε ταμεία προκαλώντας αντιπαραθέσεις κυρίως διαδικτυακές.