Τα τελευταία χρόνια δεν θυμάμαι πόσες φορές έχει κινδυνέψει η ανθρωπότητα με βάση όσα ακούω στις ειδήσεις. Σίγουρα κινδυνέψαμε πολύ από τη «γρίπη των πουλερικών»: τη θυμάμαι σαν τώρα κι ας έχουν περάσει πάνω από δώδεκα χρόνια από τον καιρό που αν την κολλούσα από καμιά αδέσποτη πάπια θα έφευγα από τον μάταιο τούτο κόσμο νωρίς και γρήγορα. Πάντα ευχαριστώ τον Θεό που γλίτωσα από τη «νόσο των τρελών αγελάδων»: πρόκειται περί θαύματος, δεδομένου ότι όλοι οι ειδικοί δήλωναν πως τα θύματα θα ήταν εκατομμύρια. Απορώ επίσης πώς γλιτώσαμε από τη «γρίπη των χοίρων» – ίσως τελικά να μη συναναστρεφόμαστε τόσα γουρούνια, όπως νόμιζα. Πάντα ανάβω ένα κερί γιατί δεν με τσίμπησε το… κουνούπι του Νείλου – εκείνο το δολοφονικό, που αρκούσε απλώς να σε κοιτάξει για να εξαφανιστείς. Ισως είμαι τελικά περισσότερο σκληρός και ανθεκτικός από όσο πιστεύουν οι γιατροί μου: αφού άντεξα ύστερα από όλα αυτά τον κοροναϊό, που δεν ξέρω καν τι είναι και πώς μεταδίδεται, δεν τον φοβάμαι. Μάλλον θα έπρεπε να με τρέμει αυτός.
Αστειεύομαι με κάτι που είναι σοβαρό και σύμφωνα με ό,τι διαβάζω επικίνδυνο, αλλά δεν φταίω εγώ: φταίει η υπερβολή της παρουσίασης των θεμάτων υγείας από τον ηλεκτρονικό Τύπο και την τηλεόραση – ευτυχώς οι εφημερίδες εξαιρούνται.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
