To μωρό της Barbie

Η µία έµπαινε για να γεννήσει, η άλλη έβγαινε µε το νεογέννητο αγκαλιά. Οι κάµερες ήταν εκεί και στις δύο περιπτώσεις. Και όταν η ετοιµόγεννη celebrity-Instagramer-TikToker-influencer Ιωάννα Τούνη και ο σύντροφός της Δηµήτρης Αλεξάνδρου είχαν καταφθάσει στο µαιευτήριο και όταν η λεχώνα celebrity-παρουσιάστρια Κωνσταντίνα Σπυροπούλου και ο σύζυγός της Βασίλης Σταθοκωστόπουλος αποχωρούσαν από το µαιευτήριο µε το νέο µέλος της οικογένειάς τους. Το έχουµε ξαναδεί. Παραδοσιακά, οι lifestyle εκποµπές, εκτός από τους έρωτες, τους γάµους και τα διαζύγια, λατρεύουν και τις γέννες και κυνηγάνε µανιωδώς τις διάσηµες «εγκυούλες». Οχι πως και εκείνες έχουν ενδοιασµούς να µοιραστούν τις πιο προσωπικές στιγµές από την «πιο όµορφη περίοδο της ζωής τους» µε το κοινό τους. Ετσι και τώρα, κάπου ανάµεσα στις εξελίξεις των ελληνοτουρκικών, στο πολεµικό δελτίο από την Ουκρανία και στα νέα της COVID-19, έχουµε το δελτίο µε τις lifestyle εγκυµοσύνες (τελευταία ανακοινώθηκε αυτή της Ιωάννας Μαλέσκου) και τους τοκετούς της ηµέρας (Συνατσάκη, Σπυροπούλου, Τούνη κ.λπ.). Oταν γύρω µας ο κόσµος χάνεται, τέτοια ειδησεογραφία µπορεί και να ενοχλεί ορισµένους. Oµως, το παιχνίδι της δηµοσιότητας είχε ανέκαθεν το δικό του κοινό. Eνα κοινό που ακόµα και αν κακοχαρακτηρίζει ανθρώπους σαν την Τούνη (διαβάζουµε σχόλια-φωτιά στα µέσα κοινωνικής δικτύωσης) οι οποίοι βάζουν ανενδοίαστα κάµερες στο σπίτι τους και εκπέµπουν live, την ίδια στιγµή παρακολουθεί µανιωδώς την καθηµερινότητά τους. Για να την κρίνει αυστηρά. Και αυτό στο παιχνίδι είναι. Καθένας επιλέγει τον τρόπο που θα ζήσει, που θα διαχειριστεί και που θα πλασάρει την «πραµάτεια» του, και ακολούθως πληρώνει τις συνέπειες. Γύρω µας υπάρχουν άνθρωποι που έχουν περάσει στην Ιστορία µόνο και µόνο επειδή άνοιξανδιάπλατα τα παράθυρα της ζωής τους στα αδιάκριτα µάτια – βλέπε οικογένεια Καρντάσιαν. Αυτή είναι η δική τους προσφορά. Θέλει, ό,τι και να λέµε, ταλέντο για να µπορείς να κάνεις το τίποτε κάτι. Και είναι, νοµίζω, αυτές οι περιπτώσεις µια ενδιαφέρουσα σπουδή πάνω στην ανθρώπινη µαταιοδοξία. Και πάνω στην ανθρώπινη περιέργεια, από την οποία διαθέτω άφθονη και εγώ. Ετσι, από περιέργεια (και πλήξη), παρακολουθώ τα ρεπορτάζ(;) µε τις επώνυµες «εγκυούλες». Που µας πουλάνε τις ζαλάδες τους, τις ραγάδες τους, τα επιπλέον κιλά τους (που οι περισσότερες θα τα χάσουν σε χρόνο-αστραπή), ακόµα και την επισκληρίδιο που θα κάνουν λίγο πριν φέρουν το παιδί τους στον ροζ κόσµο τους. Παλαιότερα, όταν ήµουν νέος και πιο απόλυτος στην κριτική µου, δεν θα τους χαριζόµουν, θα έγραφα ένα αυστηρό σχόλιο για τον τρόπο µε τον οποίο ευτελίζουν τις ζωές τους κρεµώντας τες στα µανταλάκια των περιπτέρων. Τώρα πια όχι. Μπορώ να καταλάβω και γιατί εκείνες εκτίθενται και γιατί εµείς τις ακολουθούµε/παρακολουθούµε. Μάλιστα, προ ηµερών έπιασα τον εαυτό µου να συγκινείται όταν η Σπυροπούλου µιλώντας στις κάµερες που την περιµέναν έξω από το µαιευτήριο έκλαψε στιγµιαία από αγάπη και τρυφερότητα για το νεογέννητο παιδί της. Θυµίζοντάς µας πως ακόµα και κάτω από τη χιλιοσιδερωµένη εικόνα µιας celebrity-Barbie µπορεί να κρύβεται ένας άνθρωπος µε αισθήµατα.