Για τους λάτρεις της Ιστορίας, η ηλεκτροκίνηση είναι σχεδόν συνομήλικη με την αυτοκίνηση. Δύο έννοιες που μπήκαν στη ζωή μας τον 19ο αιώνα, αναζητώντας πεδίο βιώσιμης συμβίωσης τον 20ό αιώνα, για να γίνουν η απόλυτη μόδα αλλά και η ενδεδειγμένη λύση για τις οδικές – αλλά όχι μόνο – μεταφορές στον 21ο αιώνα. Μια νέα τάση, που δεν είναι νέα, αλλά εναρμονίζεται πλήρως με τα αυξανόμενα ζητούμενα για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, εκμεταλλευόμενη την πρόοδο της τεχνολογίας, η οποία εξυπηρετεί τις κοινωνικές και πολιτικές ανάγκες των καιρών.
Η ηλεκτροκίνηση θα μπορούσε να είχε κυριαρχήσει νωρίτερα αν της το επέτρεπαν αρχικώς οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι, που τα τελευταία χρόνια προκαλούν ευχάριστη έκπληξη με τα έργα και τις πρωτοβουλίες τους, και δευτερευόντως η διαφορετική κουλτούρα των ανθρώπων για την αυτοκίνηση ανά τον κόσμο. Είναι προφανές ότι σε χώρες-«παραγωγούς» ορυκτών καυσίμων, σε τόπους χωρίς όρια ταχύτητας στους αυτοκινητοδρόμους και σε περιοχές όπου η επιβίωση προέχει των μετακινήσεων, ο όρος «βιώσιμη κινητικότητα» έχει διαφορετική σημασία από την προφανή.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
