Από ένα δάνειο στα τέλη του 1920 ξεκίνησε η «αυτοκρατορία» των ιταλικών εστιατορίων και ξενοδοχείων «Cipriani» που κυριάρχησε σε μεγάλες πόλεις του κόσμου, όπως η Νέα Υόρκη, η Ιμπιζα, η Μόσχα, το Μαϊάμι, το Αμπου Ντάμπι, το Μόντε Κάρλο, το Χονγκ Κονγκ κ.ά. Πρωταγωνιστές της ιστορίας ο Τζουζέπε Τσιπριάνι, ένας μπαρτέντερ στο ξενοδοχείο «Europa» στη Βενετία, και ο Χάρι Πίκερινγκ, ένας νεαρός, εύπορος αμερικανός θαμώνας, ο οποίος, έπειτα από καβγά με την οικογένειά του, βρέθηκε να περιπλανάται στην υπέροχη πόλη του ιταλικού Βορρά χωρίς καθόλου χρήματα. Ο Τζουζέπε του έδωσε τα χρήματα για να μπορέσει να επιστρέψει στην πατρίδα του και ύστερα από χρόνια ο Χάρι τον ξεπλήρωσε και με το παραπάνω, με ένα ποσό τόσο μεγάλο που θα του επέτρεπε να ανοίξει ένα δικό του bar – και να του δώσει το όνομα του ευεργέτη του. Και έτσι γεννήθηκε, το 1931, το περίφημο «Harry’s Bar», το οποίο 70 χρόνια αργότερα, το 2001, ανακηρύχθηκε από το ιταλικό υπουργείο Πολιτισμού «εθνικό τοπόσημο» – κάτι που δεν έχει γίνει για περισσότερα από 100 χρόνια.
Η επιτυχία του bar ήταν τόσο μεγάλη που, τρία χρόνια μετά, ο Τζουζέπε άνοιξε και το ειδυλλιακό «Locanda Cipriani», ένα πανδοχείο που έγινε διάσημο το 1948, όταν έμεινε εκεί για αρκετό καιρό ο Ερνεστ Χέμινγκγουεϊ με τη σύζυγό του Μέρι. Εκεί, στην κατάφυτη περιοχή του Τορτσέλο, ο μεγάλος συγγραφέας του 20ού αιώνα έγραψε το «Μέσα απ’ το ποτάμι και στα δέντρα», το πρώτο του μυθιστόρημα μετά το «Για ποιον χτυπά η καμπάνα» – το οποίο είχε ολοκληρώσει δέκα χρόνια νωρίτερα.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
