Το όνομά του θα είναι πάντα συνυφασμένο με τα «Ροκ ημερολόγια» (Οδυσσέας, 1984), την αρχετυπική «βίβλο» της ελληνικής underground σκηνής των δεκαετιών ’70 και ’80, όμως ο Γιώργος Τουρκοβασίλης (1944-2021) είχε ευρύτερη γκάμα φωτογραφικών ενδιαφερόντων.Πορτρέτα συντρόφων και φίλων, ορισμένοι από τους οποίους ήταν μοντέλα για τους πίνακες του Τσαρούχη, άλλωστε ο Τουρκοβασίλης φωτογράφιζε τις συνθέσεις με τα μοντέλα που ύστερα έστηνε στους πίνακές του ο ζωγράφος. Πορτρέτα οικείων προσώπων δίχως κανένα σημειολογικό «prop» να χαρακτηρίζει το νεαρό της ηλικίας τουςαλλά και πορτρέτα αγνώστων με χαρακτηριστικά που τους εντάσσουν συνειρμικά στην αυγή της νεότητας (το μακρύ μαλλί, η μοτοσικλέτα, το γήπεδο). Στη συντριπτική τους πλειονότητα δηλαδή πολύ νέοι άνθρωποι, ερήμην τους φορείς μιας έκστασης που είναι «η έκρηξη μιας απροσμέτρητης χαράς και αισιοδοξίας, η πρόκληση της νιότης που αψηφά τη ζοφερή προοπτική κάθε ενηλικίωσης χαρίζοντας στην εφηβεία μια θεϊκή στιγμή αιωνιότητας», όπως έγραφε ο ίδιος ο Τουρκοβασίλης σε κείμενό τουστο περιοδικό «Ζυγός» το 1980.
Αυτή ακριβώς την έκσταση, νοτισμένη πλέον από τη μελαγχολία που επιφέρει η επίγνωση της απώλειάς της, φέρνει στο προσκήνιο μια πολύ ιδιαίτερη όσο και σπουδαία έκθεση, χωρισμένη σε τρεις χαλαρές ενότητες σε ισάριθμους χώρους τέχνης, με αντίστοιχους τίτλους να χαρακτηρίζουν την ατμόσφαιρα της καθεμιάς. Η «Spent / The Night, Sleep / Strange Switch» στους χώρους Akwa Ibom της Μάγιας Τούντα στην οδό Βαλτετσίου, Radio Athènes της Ελενας Παπαδοπούλου στην οδό Πετράκη και Μελάς Μαρτίνος του Ανδρέα Μελά στο Μοναστηράκι, συγκεντρώνει περισσότερες από 250 φωτογραφίες του Γιώργου Τουρκοβασίλη. Συνιστά δε με έναν τρόπο μια πρωτότυπη, σπονδυλωτή αναδρομική έκθεση δίχως την επική διάσταση που συνήθως υπόσχεται η εφ’ όλης της ύλης παρουσίαση του έργου ενός καλλιτέχνη, κυρίως επειδή η μικρή, «ιδιωτική» κλίμακα τόσο στους χώρους όσο και στις διαστάσεις των φωτογραφιών (όλες είναι τα τυπώματα του Τουρκοβασίλη και όχι ανατυπώσεις, και έχουν μικρές ή μεσαίες διαστάσεις) σε φέρνει σε επαφή με τον πυρήνα της ψυχικής προδιάθεσης κάθε φωτογραφιζομένου. Πολλές από αυτές παρουσιάζονται για πρώτη φορά και προέρχονται κυρίως από το αρχείο της Νατάσας Κολιού, ανιψιάς του Τουρκοβασίλη, από τις συλλογές των Τάσου Γκαϊντατζή και Μαρίνας Λεγάκη, αλλά και από τη εκείνη του Κυριάκου Τσιφλάκου. Ο συγκεκριμένος συλλέκτης εξάλλου είναι εκείνος που ξεκίνησε την αλυσιδωτή αντίδραση που οδήγησε στην έκθεση «σε τρεις πράξεις». Από την Τούντα, στην οποία έδειξε υλικό, στην Παπαδοπούλου όπου εκείνη απευθύνθηκε με τη σειρά της, αλλά και στον Μελά, ο οποίος εν πρώτοις έδειξε δείγμα δουλειάς των ροκ ημερολογίων στην έκθεση «Αντι-Structure/Αντι-Δομή» στο Ιδρυμα ΔΕΣΤΕ στη Νέα Ιωνία τον περασμένο χρόνο. Είναι αξιοσημείωτο ότι ελάχιστες (ατομικές) εκθέσεις έχουν διοργανωθεί για το έργο του Τουρκοβασίλη. Η μία (και πρώτη) ήταν στο Φωτογραφικό Κέντρο Αθηνών το 1980, και είχε δώσει μάλιστα το έναυσμα για την πολυετή συνεργασία του με τον Γιώργο Χρονά και τις εκδόσεις Οδός Πανός όπου έγραφε και κείμενα. Παρεμπιπτόντως, με τον Χρονά είχαν συνεργαστεί στο βιβλίο «Τελετές μοτοσυκλέτας» (Οδυσσέας, 1981), όπου ο Τουρκοβασίλης είχε φωτογραφίσει τους αγώνες μεταξύ μοτοσικλετιστών στο Κερατσίνι.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
