Oταν το 1994 περπάτησα για πρώτη φορά στην Κρουαζέτ, στο πρώτο κινηματογραφικό φεστιβάλ των Καννών που παρακολούθησα ποτέ στη ζωή μου, ένα ήταν το κτίριο που μου έκανε τεράστια εντύπωση, σε μια λεωφόρο, βέβαια, όπου τα πάντα μπορούν να σε εντυπωσιάσουν, κυρίως μεσούσης της λαμπρής διοργάνωσης, πόσο μάλλον όταν είσαι για πρώτη φορά επισκέπτης. Ηταν το Carlton, το πιο γνωστό ξενοδοχείο της πόλης των Καννών, άσπρο, θεόρατο, επιβλητικό, στη μέση περίπου της λεωφόρου, ανάμεσα στα ξενοδοχεία Majestic και JW Marriott (που τότε λεγόταν Noga Hilton) στα αριστερά του και τα Miramar και Martinez στα δεξιά του, όπως κοιτάζεις από την παραλία.

Εκείνη την εποχή δεν θα μπορούσα να το διανοηθώ, όμως από τότε το Carlton, κτίριο που εγκαινιάστηκε το 1911, δεν θα έπαυε να με καλεί συνεχώς κοντά του, είτε ως καλεσμένο σε πάρτι κινηματογραφικών ταινιών, κινηματογραφικών εταιρειών και εθνικών κέντρων κινηματογράφου διαφόρων χωρών, είτε για προσωπικές συνεντεύξεις μα και συνεντεύξεις Τύπου, όπως εκείνη των 12,5 χρονομετρημένων λεπτών που είχε παραχωρήσει στο Nikki Beach Club του ξενοδοχείου Carlton η Σάρον Στόουν με αφορμή το «Βασικό Ενστικτο 2» (2006), την πολυαναμενόμενη τότε «συνέχεια» της θρυλικής επιτυχίας «Βασικό Ενστικτο», η οποία το 1992 είχε κάνει τη θριαμβευτική πρεμιέρα της στο ίδιο φεστιβάλ.

Ο νέος επιβλητικός κήπος Le Grand Jardin στην καρδιά του ξενοδοχείου αποτελεί το μεγάλο του ατού.

Η ριζική ανακαίνιση

Ηδη από το 2020, εν μέσω πανδημίας COVID-19, στη λεωφόρο Κρουαζέτ ήταν εκκωφαντική η απουσία δραστηριότητας στο Carlton. Αργότερα, περιχαρακωμένο από ασπρόμαυρες μεγεθυσμένες εικόνες του ένδοξου παρελθόντος του, εικόνες από διασημότητες που έχουν περάσει από εκεί όπως (ενδεικτικά) ο Πέδρο Αλμοδόβαρ, ο Σον Πεν, ο Κουέντιν Ταραντίνο, η Ελίζαμπεθ Τέιλορ και ο Γουόρεν Μπίτι, το θρυλικό ξενοδοχείο της Γαλλικής Ριβιέρας τελούσε υπό ανακαίνιση, όπως έμαθα από τον οδηγό λιμουζίνας που περίμενε απ’ έξω.

Θα μπορούσα να πω ότι μια στενοχώρια ένιωσα να με καταλαμβάνει – το Carlton είναι τόσο στενά συνδεδεμένο με τις Κάννες που μου ήταν αδιανόητο το φεστιβάλ να διεξάγεται και αυτό να είναι κλειστό. Και φθάνουμε στο σήμερα, στο φεστιβάλ των Καννών του 2023 που ολοκληρώθηκε το Σάββατο 27 Μαΐου. Η εικόνα αυτή τη φορά ήταν τελείως αλλαγμένη στην Κρουαζέτ, καθώς η επάνοδος ενός λαμπερού trademark του ένδοξου παρελθόντος συνοδευόταν από τον αέρα της φρεσκάδας και της εκ βάθρων ανανέωσης – το «παρών» στους πολυήμερους εορτασμούς για το re-opening έδωσαν μεταξύ άλλων ο Μάικλ Ντάγκλας με τη σύζυγό του Κάθριν Ζέτα-Τζόουνς, η Ελεν Μίρεν, η Μπρι Λάρσον, η Ούμα Θέρμαν και η Ναόμι Κάμπελ.

Η Mεγκ Ράιαν και ο Τίμοθι Χάτον σε σκηνή από την ταινία «French Kiss», γυρίσματα της οποίας έγιναν και στο Carlton./ Φωτ.: ETIENNE GEORGE

Περνώντας το κατώφλι του ανακαινισμένου ξενοδοχείου Carlton Cannes, το πρώτο πράγμα που νιώθει κανείς σήμερα να τον «χτυπά» είναι η ύπαρξη άπλετου φωτός και ανοιχτών χώρων. Tο στενό λόμπι του παλιού Carlton, με τη χαμηλή οροφή και τον διάδρομο μεταξύ της ρεσεψιόν και του concierge, έχει πλέον δώσει τη θέση του σε έναν άνετο, ψηλοτάβανο χώρο λουσμένο από τον εκτυφλωτικό ήλιο της Μεσογείου, που με τις ακτίνες του διαπερνά τα τεράστια παράθυρα της νότιας πλευράς του κτιρίου.

Ο γεννημένος στις Κάννες σχεδιαστής εσωτερικών χώρων Τristan Auer, διάσημος για την ανανέωση του Hôtel de Crillon στο Παρίσι και τη συνεργασία με την πολυτελή αλυσίδα Mandarin Oriental, έκανε πραγματικό «χειρουργείο» στον χώρο εισόδου του Carlton, απομακρύνοντας τις υποτιθέμενες βελτιώσεις που είχαν γίνει στο παρελθόν. Kαι με αυτόν τον τρόπο αποκάλυψε εκ νέου το αρχικό σχέδιο του χώρου, με τον επιβλητικό ψηλό θόλο, γιατί έτσι είχε σχεδιαστεί αυτό το σημείο την πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα από τους αρχιτέκτονες Charles Dalmas και Marcellin Mayère προκειμένου να λάμψει σε όλο της το μεγαλείο η δοξασμένη Belle Epoque.

Στρώματα μπογιάς δεκαετιών επίσης απομακρύνθηκαν, αποκαλύπτοντας το διάστικτο μάρμαρο από κάτω. Με σχολαστικότητα και τρομερή αίσθηση καθήκοντος, ντόπιοι τεχνίτες αποκατέστησαν τον επιμελώς κρυμμένο και ξεθωριασμένο διάκοσμο στα ταβάνια χρησιμοποιώντας φωτογραφίες αρχείου ως αναφορά τους, ενώ οι πολυέλαιοι Venini προσθέτoυν μια μοντέρνα πινελιά στον χώρο.

Ο Κάρι Γκραντ και η Γκρέις Κέλι σε σκηνή της ταινίας «Το κυνήγι του κλέφτη», γυρισμένη μέσα στους χώρους του ιστορικού ξενοδοχείου./ Φωτ.: Collection Christophel © Paramount Pictures

Οι εργαζόμενοι στην υποδοχή είναι ντυμένοι με ρούχα εμπνευσμένα από την ενδυμασία της Γκρέις Κέλι σε κάτι σαν homage στην κλασική αισθηματική ταινία μυστηρίου «Το κυνήγι του κλέφτη» (To Catch a Thief, 1955) του Αλφρεντ Χίτσκοκ, σκηνές της οποίας είχαν γυριστεί εκεί, και όπου η μετέπειτα πριγκίπισσα Γκρέις του Μονακό εμφανίζεται δίπλα στον Κάρι Γκραντ. Να πούµε εδώ ότι το ξενοδοχείο στο παρελθόν είχε φιλοξενήσει γυρίσµατα και άλλων ταινιών, όπως για παράδειγµα της κωµωδίας «Ενα κορίτσι στο πιάτο µου» (There’s a Girl in My Soup, 1970) µε τον Πίτερ Σέλερς και την Γκόλντι Χον και του αισθηµατικού ροµάντζου «Frech Κiss» (1995) µε τους Μεγκ Ράιαν και Κέβιν Κλάιν. Επίσης οι χώροι του Carlton των Καννών έχουν χρησιµοποιηθεί και για την παραγωγή βίντεο κλιπ διάσηµων τραγουδιών όπως το «I’m Still Standing» του Ελτον Τζον, ο οποίος µάλιστα την εποχή που το γύριζε, τo 1983, έλαβε µέρος σε ένα θρυλικό πάρτι που έµεινε στην ιστορία για το χάος που άφησε πίσω του (σε αυτό συµµετείχαν και µέλη του συγκροτήµατος Duran Duran). Το προσωπικό στέκεται με διακριτικότητα σε μια εσοχή στα αριστερά, ενώ ο concierge βρίσκεται σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο πίσω από ένα κυρτό, κομψό έπιπλο φτιαγμένο από λευκό κεραμικό ψημένο με την τεχνική raku.

Το κομψό VIP Lounge.

Ο χώρος της ρεσεψιόν βρίσκεται λίγο πιο πίσω, σε μια άλλη ηλιόλουστη αίθουσα με θέα τον νέο κήπο του Carlton. Ενσωματωμένη σε γυαλί στον ίδιο χώρο είναι η χαρακτηριστική κεραμιδί σκόνη που οι θιασώτες του τένις ανά τον κόσμο έχουν συνδέσει με το Γαλλικό Open. Αλλο ένα διακριτικό νεύμα στην ιστορία του ξενοδοχείου: το κοκκινωπό υλικό χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στα tennis courts του Carlton το 1926 για τον «αγώνα του αιώνα», μεταξύ της Γαλλίδας Σουζάν Λενγκλέν και της αμερικανίδας αντιπάλου της Ελεν Γουίλς. Η Λενγκλέν κέρδισε τον αγώνα, οπότε σήμερα, για να την τιμήσει, το Carlton έχει δώσει σε μία σουίτα το όνομά της.

Ο υπεύθυνος για τους εσωτερικούς χώρους και ο αρχιτέκτονας Ρίτσαρντ Λαβέλ, διατήρησαν ως είχε τη θρυλική πρόσοψη με τους δύο τρούλους του Carlton, όπως και το χαρακτηριστικό spot του Riviera Restaurant, του οποίου η υπερυψωμένη βεράντα ήταν και πάλι το απόλυτο σημείο συνάντησης, από όπου πολύς κόσμος έβλεπε «στο πιάτο» τα δρώμενα του εφετινoύ φεστιβάλ. Οι νέες προσθήκες είναι αρκετές: ένα νέο κοκτέιλ μπαρ, το Bar °58, που βρίσκεται πίσω από το λόμπι. Μια υπέροχη σάλα τσαγιού (στον χώρο του προηγούμενου μπαρ), όπου μάλιστα υπάρχει μετρ που προτείνει γεύσεις τεΐου. Το Rüya, ένα ethnic εστιατόριο με ειδικότητα στην τουρκική κουζίνα. Και το The C Club, ένας τεράστιος, state-of-the-art χώρος γυμναστικής και spa, όπου θα βρει κανείς ακόμα και ειδικό χώρο προπόνησης στο μποξ. Ενα full size ρινγκ!

Αλλά η αληθινή μεταμόρφωση βρίσκεται στο πίσω μέρος του κτιρίου. Αυτό που κάποτε ήταν ένα πάρκινγκ επανασχεδιάστηκε ως τεράστιος, καταπράσινος κήπος, με κομψά decks για ηλιοθεραπεία, custom cabanas και μια αστραφτερή πισίνα υπερχείλισης. Toν κήπο πλαισιώνουν δύο νέες πτέρυγες με 37 πολυτελή διαμερίσματα που κυμαίνονται σε μέγεθος από περίπου 83 έως περισσότερα από 460 τετραγωνικά μέτρα. Ολες οι residencies έχουν πλήρη πρόσβαση στις ανέσεις του ξενοδοχείου και πολύ φυσικά οι τιμές αγγίζουν τα ουράνια, ξεκινώντας από τα 1.200 και φθάνοντας ακόμα και τα 50.000 ευρώ τη βραδιά! Οσο για την απώλεια του πάρκινγκ, το ξενοδοχείο προσφέρει φύλαξη αυτοκινήτων με τιμή 70 ευρώ ανά ημέρα.

Τη διαμόρφωση και διακόσμηση των δωματίων έχει επιμεληθεί ο σχεδιαστής εσωτερικών χώρων Τristan Auer.

Αναµνήσεις από το Carlton

Βλέποντας όλη αυτή την ανανεωμένη πολυτέλεια γύρω μου, αναπόφευκτα ανατρέχω στις αναμνήσεις (όσες τουλάχιστον μπορώ να ανακαλέσω χωρίς ιδιαίτερο ψάξιμο) των εμπειριών μου στο Carlton τα τελευταία 30 χρόνια. Παραθέτω ορισμένες: Στο επετειακό, 70ό φεστιβάλ των Καννών (το 2017), στο Grand Salon του εν λόγω ξενοδοχείου, ήμουν παρών σε ένα πάρτι αφιερωμένο στον αμερικανό παραγωγό Τζέφρι Κάτζενμπεργκ. Ηταν το επί πολλά χρόνια καθιερωμένο πάρτι της Chopard, ενός οίκου του οποίου οι δεσμοί με τις Κάννες είναι άρρηκτοι (o γνωστός οίκος έχει σχεδιάσει άλλωστε τον Χρυσό Φοίνικα που απονέμεται στους νικητές της διοργάνωσης).

Τέσσερα χρόνια πριν από αυτό το πάρτι, το 2013, εγώ και κάποιοι άλλοι δημοσιογράφοι είχαμε την τιμή (και την τύχη) να καθίσουμε στο ίδιο τραπέζι μιας πολυτελούς σάλας του Carlton μαζί με τον σκηνοθέτη Ρόμαν Πολάνσκι που θα μας μιλούσε για 40΄ με αφορμή την ταινία του «Η Αφροδίτη με τη γούνα». Τον θυμάμαι σαν τώρα να παραπονιέται για την ηλικία του, αν και, εδώ που τα λέμε, ουδόλως έδινε την εντύπωση ότι στην πραγματικότητα τον απασχολούσαν τα 80, τότε, έτη του.

Την ίδια χρονιά, το 2013, λίγο πριν από την έναρξη της διοργάνωσης, χρειάστηκε να περιμένω δυόμισι ώρες έξω από τη σουίτα 119 του Carlton για να συναντήσω από κοντά τον Μπαζ Λούρμαν, τον πιο hot σκηνοθέτη εκείνης της περιόδου λόγω της ταινίας «Ο υπέροχος Γκάτσμπι», που θα σήκωνε την αυλαία του φεστιβάλ. Μία χρονιά πριν από αυτές τις δύο συναντήσεις, το 2012, είχα βρεθεί στο ίδιο δωμάτιο του Carlton με τον Μπραντ Πιτ και θυμάμαι ακόμα το πόσο χαλαρά αισθανόταν καθισμένος σε μια πολυθρόνα με το ένα πόδι επάνω στο άλλο, σε αντίθεση με το απελπιστικό στρίμωγμα των οκτώ δημοσιογράφων από διάφορες χώρες του κόσμου στο μικρό τραπέζι του χώρου. Στην παρέα θα προστίθεντο και άλλοι δύο, που κατέφθασαν αργοπορημένοι, οπότε η εικόνα θα γινόταν λίγο αστεία: η μεγάλη, πανάκριβη σουίτα του Carlton τόσο ασφυκτικά γεμάτη με ανθρώπους, συσκευές ηχογράφησης, μικρόφωνα και καλώδια, που τελικά έφτασε να δείχνει απελπιστικά μικρή και απίστευτα άβολη.

Και κάτι σε χρώμα ελληνικό. Αν και το 58ο φεστιβάλ των Καννών του 2005 δεν περιλάμβανε ελληνική συμμετοχή στο πρόγραμμά του, το υπουργείο Πολιτισμού είχε τότε προγραμματίσει μια εκδήλωση σχετική με τον ελληνικό κινηματογράφο. Στο Carlton, ο τότε υφυπουργός Πολιτισμού Πέτρος Τατούλης είχε παραθέσει ένα μεγαλοπρεπές γεύμα σε εκπροσώπους του ελληνικού Τύπου αλλά και σε ξένους επαγγελματίες του κινηματογραφικού χώρου, σε μια εκδήλωση με γενικό τίτλο «9 reasons to choose Greece for shooting a film» (Εννέα λόγοι για να επιλέξει κανείς την Ελλάδα για κινηματογραφικά γυρίσματα). Θέμα της ήταν η παρουσίαση της εισαγωγής φορολογικών και αναπτυξιακών κινήτρων για την προσέλκυση παραγωγών και χρηματοδοτών για ταινίες που γυρίζονται επί ελληνικού εδάφους. Ηταν πολύ όμορφα. Αλλά δεν έγινε απολύτως τίποτα και θα χρειαζόταν να περάσει… πάνω από δεκαετία μέχρι η χώρα, με τη δημιουργία του Εθνικού Κέντρου Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας (ΕΚΟΜΕ), να προσφέρει σοβαρά κίνητρα για τους ξένους κινηματογραφιστές.

Ο απόλυτος χώρος διαφήµισης

Ανέκαθεν το ξενοδοχείο Carlton ήταν κάτι σαν τουριστικό αξιοθέατο για την πόλη των Καννών και από τη δεκαετία του 1990 η πρόσοψή του έγινε το ιδανικό σημείο για τη διαφήμιση των ταινιών με τεράστιες αφίσες και υπερμεγέθη χαρτονένια ομοιώματα superstars όπως ο Τομ Κρουζ, ο Σιλβέστερ Σταλόνε και ο Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ. Και το σκηνικό αλλάζει με μεγάλη συχνότητα. Επίσης, το Carlton προσφερόταν πάντα για μεγάλα κινηματογραφικά events.

To 2009 η κυκλοφορία στην Κρουαζέτ είχε διακοπεί από μια άμαξα βγαλμένη από τον 19o αιώνα η οποία μετέφερε τον Τζιμ Κάρεϊ στο ξενοδοχείο. Κάποια στιγμή ο έλεγχος χάθηκε γιατί τα άλογα τρόμαξαν μην μπορώντας να στρίψουν στη γωνία. Η τάξη σύντομα αποκαταστάθηκε. Στην πρόσοψη είχε στηθεί ένα τεράστιο χριστουγεννιάτικο δέντρο. Το τεχνητό χιόνι που είχε στρωθεί στον δρόμο από τα ειδικά μηχανήματα ερχόταν σε αντίθεση με τον δυνατό ήλιο της Κυανής Ακτής και τους 30 βαθμούς Κελσίου υπό σκιάν. Ο Κάρεϊ έδινε σόου και φωτογραφιζόταν στο πλαίσιο της προώθησης της καινούργιας ταινίας του, της «Χριστουγεννιάτικης ιστορίας» (A Christmas Carol), που είχε σκηνοθετήσει ο Ρόμπερτ Ζεμέκις.

Σε ένα άλλο θρυλικό περιστατικό, πρωταγωνιστής ήταν ο Σάσα Μπάρον Κόεν, γνωστός επίσης ως Borat, ως Ali G και ως Bruno (οι ήρωες των ταινιών του). Το 2012 ήταν o «Δικτάτορας», και η στρατηγική όσων ασχολήθηκαν με την προώθηση αυτής της ταινίας υπήρξε ευφυής: με ντεκόρ που άνετα θα έπαιρναν το Οσκαρ για το απόλυτο κιτς, η είσοδος του Carlton ήταν διαμορφωμένη κατά τέτοιον τρόπο ώστε να παραπέμπει αμέσως σε σκηνικό του «Δικτάτορα», μιας «εξωφρενικών καταστάσεων» κωμωδίας, όπου ο Κόεν υποδύεται τον Στρατηγό Ναύαρχο Αλαντίν, ο οποίος θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν προκειμένου να αποτρέψει κάθε απόπειρα εγκαθίδρυσης της… δημοκρατίας στην τριτοκοσμική χώρα του! Αυτό το ξενοδοχείο τα έχει δει όλα.