Δεν υπάρχει άνθρωπος που να πέρασε τα εφηβικά ή νεανικά του χρόνια τη δεκαετία του ’80 και να μη χόρεψε εκείνη την περίοδο κάποια από τις τεράστιες επιτυχίες των Milli Vanilli όπως το «Girl You Know It’s True» ή το «Blame It On the Rain». Το ντεμπούτο τους στη δισκογραφία με τίτλο «All Or Nothing» (1988) πούλησε περισσότερα από 8 εκατομμύρια άλμπουμ παγκοσμίως, μετατρέποντας τα δύο αγόρια, τον Ρομπ Πιλάτους και τον Φαμπρίς Μορβάν, σε σουπερστάρ της ποπ. Το 1990, μάλιστα, το δημοφιλές ντούο κέρδισε το βραβείο Grammy στην κατηγορία Best New Artist, το οποίο χρειάστηκε να δώσει πίσω όταν αποκαλύφθηκε ότι οι δύο νέοι άνδρες δεν είχαν τραγουδήσει ούτε νότα στα singles και στους δίσκους τους. Η δημόσια κατακραυγή τούς ανάγκασε να αποσυρθούν από τη μουσική, ο Πιλάτους μάλιστα βυθίστηκε στη δίνη των ναρκωτικών και έφυγε πρόωρα από τη ζωή, σε ηλικία μόλις 32 ετών.

Πριν από περίπου ενάµιση µήνα κυκλοφόρησε η συλλογή «The Best of Milli Vanilli (35th Anniversary)», ενώ το πρόσφατο ντοκιμαντέρ «Milli Vanilli» που γνώρισε μεγάλη κριτική αποδοχή έφερε το εναπομείναν μέλος του ντουέτου ξανά στην επικαιρότητα. Αυτές τις ημέρες προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες της Γερμανίας και η βιογραφική ταινία «Girl You Know It’s True» του Σιμόν Βερχόφεν. Το BHMAgazino μίλησε με τον Φαμπ Μορβάν για τις αλήθειες και τα ψέματα της πορείας του.

Πρέπει να σας πω ότι βρήκα το ντοκιµαντέρ εξαιρετικά ενδιαφέρον και σχεδόν συγκινήθηκα που τελειώνει µε εσάς επάνω στη σκηνή να ερµηνεύετε live το «Blame It On The Rain». Είναι αυτό για εσάς ένα happy end;

Hταν ένα ταξίδι με πράγματι ευτυχισμένο τέλος. Συχνά με ρωτούν αν θεωρώ ότι πρέπει να αποδείξω κάτι στο κοινό και η απάντηση είναι όχι, απλώς τώρα έχει γίνει φανερή η δουλειά που έχω κάνει με τον εαυτό μου. Δεν σταμάτησα ποτέ να τραγουδάω και να δημιουργώ, δεν πιστεύω ότι κάνω comeback αυτή τη στιγμή, απλώς δεν δινόταν προσοχή στην καλλιτεχνική δραστηριότητά μου και είμαι οκ με αυτό γιατί η έλλειψη δημοσιότητας με βοήθησε να κοιτάξω μέσα μου με ψυχραιμία και νηφαλιότητα και να εξελιχθώ ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης, να γίνω καλύτερος. Στο τέλος του φιλμ, στο «Blame Ιt Οn Τhe Rain», φαίνονται ο κόπος και το πάθος μου. Και έπεται συνέχεια, γιατί δουλεύω αυτό το διάστημα με διάφορες ομάδες παραγωγής και ετοιμάζω νέο υλικό.

Θέλατε εδώ και χρόνια να ακουστεί και η δική σας πλευρά σε αυτή την ιστορία, το ότι επί της ουσίας παγιδευτήκατε από τον δαιµόνιο παραγωγό σας µε ένα συµβόλαιο;

Νόμιζα ότι τα είχα αφήσει όλα πίσω, στην αρχή δεν ήθελα να συμμετάσχω και οι δημιουργοί του ντοκιμαντέρ χρειάστηκε να με πείσουν, τώρα αισθάνομαι λίγο σαν να μου δόθηκε πίσω η ζωή μου. Δεν ήμουν ποτέ ο κακός της υπόθεσης, όμως οι κόσμος νόμιζε ότι εγώ και ο Ρομπ τούς εξαπατήσαμε. Κάποιοι άλλοι κατάφεραν να βγάλουν 250 εκατομμύρια δολάρια χάρη στις κυκλοφορίες μας και συνέχισαν τη δράση τους σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Θα ήθελα να αποτελέσει η ιστορία μας έμπνευση για όσους βρίσκουν εμπόδια στον δρόμο τους να μην το βάλουν κάτω και να προσπαθούν να επανεφεύρουν τον εαυτό τους.

Πιστεύετε ότι το κοινό θα σας είχε φερθεί µε τόση απαξίωση ακόµη και αν δεν ήσασταν µαύροι νέοι ταπεινής καταγωγής;

Δεν μου αρέσει να βάζω τον παράγοντα ρατσισμό στην εξίσωση. Ο ρόλος της τέχνης είναι να ενώνει τους ανθρώπους και να τους φέρνει κοντά.

«Δεν ήμουν ποτέ ο κακός της υπόθεσης, όμως οι κόσμος νόμιζε ότι εγώ και ο Ρομπ τούς εξαπατήσαμε. Κάποιοι άλλοι κατάφεραν να βγάλουν 250 εκατομμύρια δολάρια χάρη στις κυκλοφορίες μας και συνέχισαν τη δράση τους σαν να μη συμβαίνει τίποτα», λέει ο Ρομπ Πιλάτους | Photo: Britta Pedersen/dpa

Δεν µπορώ να µη σας ρωτήσω αν είναι αλήθεια αυτό που λέει µια παλιά συνεργάτιδά σας στην κάµερα, ότι δηλαδή ήρθε στην απονοµή των Grammy ο Πολ Μακ Κάρτνεϊ να σας µιλήσει και του γυρίσατε την πλάτη.

Αυτό δεν συνέβη ποτέ. Είμαι μεγάλος θαυμαστής των Beatles, ήμουν ανέκαθεν. Με τον Ρομπ τραγουδούσαμε συνεχώς τραγούδια τους όταν πρωτογνωριστήκαμε και αρχίσαμε να δουλεύουμε παρέα. Αν ο σερ Πολ Μακ Κάρτνεϊ είχε έρθει στο καμαρίνι μας θα είχαμε τρελαθεί από τη χαρά μας, δεν υπήρχε περίπτωση να του γυρίσουμε την πλάτη. Δεν ξέρω γιατί η Iνγκριντ Σέγκιεθ είπε αυτή την ιστορία, δεν πρέπει βέβαια να ξεχνάμε ότι ήταν φανερό πως έπινε πολύ την ώρα που έδινε τη συνέντευξη. Aφησε επίσης να εννοηθεί ότι είχε ερωτική σχέση με τον Ρομπ. Αλήθεια; Δεν είχα ποτέ τέτοια εντύπωση και ήμασταν σαν αδέλφια. Αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο θα το ήξερα. Δεν μπορώ να λέω ψέματα πια. Η συμμετοχή μου στο ντοκιμαντέρ ήταν σαν κάθαρση για εμένα, γιατί μπόρεσα πια να πω την ιστορία μου χωρίς μισόλογα, ήταν θεραπευτική διαδικασία. Ημουν τόσο κουρασμένος όταν τελείωσαν οι συνεντεύξεις μου, επί τέσσερις ημέρες μιλούσα, στο τέλος είχαμε υλικό 120 ωρών με την εξομολόγησή μου.

Ποιο από τα ινδάλµατά σας που γνωρίσατε από κοντά σάς έκανε την πιο καλή εντύπωση;

Ο Σάμι Ντέιβις Τζούνιορ. Τον γνωρίσαμε σε ένα κατάστημα τυχαία και ήταν υπέροχος. Πιστεύω πολύ στην ενέργεια και στην αύρα και αυτός ο τύπος ήταν τόσο μικρόσωμος αλλά είχε φοβερό εκτόπισμα. Γνώρισα επίσης τον Στίβι Γουόντερ, τον αγαπούσα ανέκαθεν και χάρηκα πολύ. Ενας από τους ήρωές μου επίσης ήταν ο Μπομπ Μάρλεϊ. Θα ήθελα πολύ να τον είχα γνωρίσει και αυτόν, όπως και τον Μάρβιν Γκέι.

Από τα σύγχρονα ονόµατα της παγκόσµιας ποπ ποιο ξεχωρίζετε;

Υπάρχει μία καλλιτέχνιδα που θεωρώ πολύ ξεχωριστή και αυτή είναι η Ροσαλία. Είναι τόσο νέα αλλά μου δίνει την εντύπωση ότι έχει παλιά ψυχή. Αυτό που έχει κάνει με την παράδοση του φλαμένκο, το ότι την έχει φέρει στο τώρα συνδυάζοντάς την με τον σύγχρονο ήχο, το θεωρώ μεγάλο κατόρθωμα. Επίσης, είναι τόσο ωραία η φωνή της.