Από πιτσιρικάς έψαχνα, θυμάμαι, να βρω κάθε χρόνο ποιος είχε κερδίσει στο εξώφυλλο του περιοδικού «Time» τον τίτλο του ανθρώπου της χρονιάς. Γιατί; Πρώτα απ’ όλα γιατί έβρισκα τον τίτλο αυτόν τεράστιο – ίσως τον μοναδικό για τον οποίο πραγματικά κάποιος μπορεί να νιώθει κολακευμένος. Κι έπειτα γιατί είχα αποκτήσει τη βεβαιότητα πως με τα εξώφυλλά του το «Time» δημιουργούσε ένα είδος εικονογραφημένης ιστορίας της ανθρωπότητας: αν τα έβλεπες το ένα δίπλα στο άλλο, καταλάβαινες σχεδόν τα πάντα για το τι ήταν αληθινά σημαντικό τη χρονιά που έφευγε. Αν, όπως λένε οι σοφοί Κινέζοι, «μία φωτογραφία αξίζει χίλιες λέξεις», ένα cover του αμερικανικού περιοδικού με τον άνθρωπο της χρονιάς διηγείται την ίδια την ιστορία της χρονιάς με ένα πλήθος από λεπτομέρειες. Αλλωστε, από το 1927 μέχρι σήμερα εξώφυλλα έχουν γίνει όχι μόνο πολιτικοί, όπως ο Τσόρτσιλ, ο Τρούμαν, ο Ομπάμα και ο Τραμπ, αλλά και θρησκευτικοί ηγέτες και διαδηλωτές και απλοί στρατιώτες.
Ηθελα να σας τα πω όλα αυτά γιατί η επιλογή του σπουδαίου περιοδικού να αφιερώσει το εφετινό του εξώφυλλο στον δισεκατομμυριούχο Ιλον Μασκ κομμάτι με προβλημάτισε. Εντάξει, ο Μασκ είναι ο πιο πλούσιος άνθρωπος στον κόσμο. Οπως έκανε γνωστό πριν από λίγες ημέρες σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του, οι εταιρείες του θα πληρώσουν εφέτος στο αμερικανικό κράτος 11 δισ. δολάρια – ναι, σωστά διαβάσατε! Είπε στην ίδια συνέντευξη, με μια δόση παράξενης υπερηφάνειας, ότι δεν έχει χρήματα κρυμμένα, ότι οι εταιρείες του δεν έχουν έδρες σε εξωτικές χώρες, ότι τη φορολογική του δήλωση την κάνει μόνος του – «χωρίς λογιστές με ειδικότητα στη φοροκλοπή». Ωραία είναι αυτά, αλλά δεν νομίζω ότι δικαιολογούν το εξώφυλλο του «Time» και τον τίτλο του «ανθρώπου της χρονιάς».
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
