«Τα πραγματικά στιλ, που έχουν βαθιές ρίζες και είναι αποδεκτά από ένα ολόκληρο έθνος ή έναν ολόκληρο πληθυσμό, είναι εκείνα που είναι ντόπια, ακόμα και αν δέχτηκαν επιρροές και αφομοίωσαν ξένα στοιχεία. Είναι τα μόνα που μπορούν να δημιουργήσουν μνημειακή αρχιτεκτονική, η οποία θα διατηρηθεί σε όλη τη διάρκεια ενός συγκεκριμένου πολιτισμού. Αν προσπαθήσουμε να εισαγάγουμε ένα συγκεκριμένο στιλ, όπως έκαναν για παράδειγμα οι Βρετανοί στους πρόσφατους αιώνες, αυτό δεν θα γίνει ποτέ το στιλ της νέας χώρας. Θα παραμείνει ξένο στοιχείο για πάντα, και οι άνθρωποι θα το απορρίψουν μόλις τους δοθεί η ευκαιρία».
Ο Κωνσταντίνος Α. Δοξιάδης δεν μιλάει για την Ελλάδα, αλλά καταγράφει τις σκέψεις του με αφορμή ένα ταξίδι του στο Πακιστάν το 1955, όπως μπορεί να διαβάσει κανείς στο μικρό, κομψό βιβλίο «Ταξιδιωτικά ημερολόγια 1954-1956», το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Μέλισσα. Είναι η πρώτη φορά που βλέπουν το φως τα κείμενα από τα ημερολόγια τα οποία κρατούσε ο οραματιστής αρχιτέκτονας και πολεοδόμος Δοξιάδης (1913-1975) στη διάρκεια των ταξιδιών που έκανε στη Μέση Ανατολή και στην Ασία στα μέσα της δεκαετίας του ’50 ως απεσταλμένος των Ηνωμένων Εθνών προκειμένου να μελετήσει τις χώρες και τις πόλεις τους. Ο διασημότερος μεταπολεμικά έλληνας πολεοδόμος στο εξωτερικό, εμπνευσμένος από το βιβλίο «Επτά στύλοι της σοφίας» του Τόμας Εντουαρντ Λόρενς, γνωστού ως «Λόρενς της Αραβίας», άρχισε να κρατάει ημερολόγιο το 1954.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
