Τα «Σεπτεμβριανά»

Λοιπόν, έχουµε και λέµε: Να περάσω από την τράπεζα να υπογράψω κάτι χαρτιά που αν δεν υπογραφούν θα έχει πρόβληµα ένας λογαριασµός µου που βρίσκεται σε ακινησία. Να περάσω και από την άλλη τράπεζα να παραλάβω την κάρτα που µου εστάλη καταµεσής του Αυγούστου, αλλά περιέργως δεν ήµουν σπίτι να την παραλάβω. Να ασχοληθώ µε την πληρωµή των λογαριασµών που, όπως κάθε χρόνο, µε το που τελειώνουν οι διακοπές, αρχίζουν να καταφθάνουν για να µου θυµίσουν πως η ανεµελιά ήταν προσωρινή. Να τακτοποιήσω Εφορία και ΕΝΦΙΑ. Να συνεννοηθώ µε τον φοροτεχνικό για το «Πόθεν Εσχες» που πρέπει να υποβάλω ως δηµοσιογράφος. Να πάω στη γιατρό να µου γράψει το καθιερωµένο τσεκ απ. Να δώσω αίµα για το τσεκ απ. Να πάρω τις εξετάσεις και να ξαναπάω στη γιατρό για να τις δει. Να κλείσω ραντεβού µε τον καρδιολόγο για να τις δει και αυτός. Εφέτος µπήκε στο πρόγραµµα και ο οφθαλµίατρος, πρέπει να έχει ανέβει η πρεσβυωπία µου. Να πάω και στον οδοντίατρο. (Οσο µεγαλώνεις τόσο πιο συχνά χρειάζεσαι ρεκτιφιέ.) Να φωνάξω τον ελαιοχρωµατιστή για να βάψει το µπάλωµα της υγρασίας στον τοίχο του σαλονιού. Αν όµως βάψει µόνο εκείνο το σηµείο, δεν θα φαίνεται άσχηµο; Μάλλον θα του πω να βάψει όλο το σπίτι, αφού θα έρθει που θα έρθει. Οπότε πρέπει να µετακινήσω έπιπλα, να ξεκρεµάσω κάδρα, να καλύψω τα φωτιστικά… Ή να το πουλήσω έτσι όπως είναι επιπλωµένο, µε την υγρασία του και µε τα όλα του, και να φάω τα λεφτά στην Καραϊβική;

Αφού θα βάψει τους τοίχους, θα του πω να περάσει και τα κάγκελα του μπαλκονιού που έχουν σκουριάσει. Θα πρέπει, επομένως, να μετακομίσω και τις γλάστρες. Ευκαιρία να αλλάξω το αυτόματο πότισμα που έχει τρελαθεί και λειτουργεί τις ημέρες και τις ώρες που εκείνο θέλει – κυρίως μεταμεσονύκτια, ώστε να με ξυπνάει με τον θόρυβό του. Πρέπει επίσης να καθαρίσω την αποθήκη και το πατάρι – χρόνια το αναβάλλω. Να φτιάξω τις ντουλάπες. Να αρχίσω συναντήσεις με τα παιδιά για εκείνη τη δουλειά που διακόψαμε λόγω θέρους και που τώρα μου σώθηκαν οι δικαιολογίες και πρέπει να τη συνεχίσω. Και αν βρω καιρό, πρέπει να ξεκινήσω γυμναστική γιατί όλο το καλοκαίρι, πέραν της παραλίας, κολύμπησα στο λαδερό και στο γλυκό. Επίσης να αγοράσω καινούργια ζυγαριά, αυτή που έχω χάλασε, δεδομένου ότι με δείχνει οκτώ κιλά βαρύτερο. Και αν δεν χάλασε, ελπίζω η καινούργια να είναι πιο επιεικής από την παλιά. Να πάω και για κούρεμα. Να δώσω για επισκευή την τοστιέρα. Να, να, να… Τα σημειώνω για να μην τα ξεχάσω. Την ίδια στιγμή, διαβάζω αυτά που γράφονται για τη φθινοπωρινή μελαγχολία και απορώ πού βρίσκετε τον χρόνο για να τη νιώσετε. Εγώ, όπως κάθε Σεπτέμβριο, απλώς δεν προφταίνω. Πείτε μου πως δεν αργεί το ερχόμενο καλοκαίρι, χρειάζομαι διακοπές!