Παλαιότερα, σε άρθρο για τη μεσόφωνο Κάθι Μπερμπέριαν – σύζυγο για ένα διάστημα του πρωτοπόρου συνθέτη Λουτσιάνο Μπέριο και ιδανική ερμηνεύτρια του έργου του – διάβασα πως η γνωστή και για το χιούμορ της τραγουδίστρια είχε στο σπίτι της ένα δωμάτιο το οποίο αποκαλούσε «το δωμάτιο της φρίκης» ή κάπως έτσι. Εκεί φύλασσε τα πιο κακόγουστα δώρα που της είχαν κάνει, καθώς και άλλα απαίσιας αισθητικής αντικείμενα που αγόραζε στα ταξίδια της. Περίπου τέσσερις δεκαετίες μετά τον θάνατό της αναρωτιέμαι τι απέγινε εκείνη η παράδοξη συλλογή. Δεν είναι κρίμα να έχει πάει χαμένη, τη στιγμή που θα μπορούσε να εκτίθεται σε έναν χώρο σαν το Μουσείο Κακών Τεχνών της Μασαχουσέτης; Γιατί αν η Μπερμπέριαν δεν μπορούσε να διανοηθεί πως το χαριτωμένο πάθος της για το κιτς θα μπορούσε να έχει μουσειακό ενδιαφέρον, υπάρχουν και εκείνοι που σκέφτηκαν με πνεύμα επιχειρηματικό και έκλεισαν το κακόγουστο, το παράλογο, το (εκ πρώτης) άχρηστο και το trash σε εκθεσιακές προθήκες, μεταμορφώνοντάς το από τίποτε σε κάτι. Σε κάτι που σήμερα για να το δεις πληρώνεις (συνήθως) εισιτήριο!
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Έχετε ήδη συνδρομή;Μπορείτε να συνδεθείτε από εδω
Είσοδος
