Τούτες τις µέρες του περίεργου θέρους λόγω COVID-19, διάβασα το πολύ αξιόλογο βιβλίο του πρώην αναπληρωτή εκτελεστικού διευθυντή στο ΔΝΤ και εκπροσώπου της Ελλάδας στο Ταµείο Μιχάλη Ψαλιδόπουλου. Το βιβλίο µε τίτλο «Τα δάνεια της Ελλάδας: 200 χρόνια ανάπτυξης και κρίσεων» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος αφηγείται την ιστορία του διεθνούς δανεισµού της Ελλάδας. Ο συγγραφέας, που είναι καθηγητής Οικονοµικών Επιστηµών στο ΕΚΠΑ και διετέλεσε αναπληρωτής εκτελεστικός διευθυντής στο Διεθνές Νοµισµατικό Ταµείο, διατρέχει όλη την ιστορία της οικονοµικής και δηµοσιονοµικής πολιτικής της χώρας µας.
Συγκράτησα μεταξύ άλλων ορισμένα σημεία από το ιδιαίτερα ενδιαφέρον βιβλίο. «Η ΕΕ δεν διέθετε μηχανισμό χειρισμού οικονομικών κρίσεων. Δεν διέθετε ειδική υπηρεσία, ούτε το απαραίτητο προσωπικό επέμβασης και συνεργασίας με εθνικές αρχές για την έξοδο από την κρίση. Κοινός τόπος ήταν ένας πανικός ότι φαινόμενα τύπου Lehman θα επαναλαμβάνονταν στις ευρωπαϊκές τράπεζες που ήταν εκτεθειμένες σε ελληνικά ομόλογα, συμπαρασύροντας στα τάρταρα το ευρωπαϊκό νόμισμα» σημειώνει ο Ψαλιδόπουλος αναφερόμενος στην περίοδο προ του πρώτου μνημονίου.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
