Εζησαν στα άκρα. Προκαλώντας τον κοινωνικό περίγυρο της εποχής τους, πολεμώντας τους εθισμούς και τα πάθη τους (ή παραδομένοι σε αυτά), αρθρώνοντας με τόλμη λόγο εκεί που οι άλλοι σιωπούσαν, παίζοντας επικίνδυνα παιχνίδια γοητείας, παρανομώντας, δοκιμάζοντας τις αντοχές τους και αντιμετωπίζοντας καθημερινά τα φαντάσματα που τους καταδίωκαν. Διαπλέοντας τη σκοτεινή θάλασσα της ζωής τους, άλλοι για να πνιγούν τελικά σε αυτή, άλλοι (οι πιο λίγοι) για να επιπλεύσουν δίνοντας μαθήματα επιβίωσης με τον αγώνα τους. Απαντες για να γίνουν φάροι μέσα από το έργο τους. Για να φωτίσουν τον δρόμο εκείνων που ακολούθησαν. Αλλά και για να επιβεβαιώσουν με την παρουσία τους τον μόχθο και τον πόνο που προϋποθέτει η μοναχική πορεία του δημιουργού, του αδύναμου και δυνατού την ίδια στιγμή ανθρώπου που δοκιμάζεται, που αγωνιά, που πονάει σε κάθε βήμα της διαδρομής του.
Ερνεστ Χέμινγκγουεϊ (1899-1961)
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
